Gitarcının Hikayesi

Sabah erkenden gitarını alıp evden çıktıposta kutusu boştu gene Yoo, hayır Beyaz birşeyler vardı Kalbi hızla çarparken, kutuyu açıverdiElektrik faturası gelmiştihem de herzamankinden "hoş" bir miktardaBaşka birşey olmadığını bildiği halde, gene kutunun içine baktiBoşDışarısı, ne soğuk ne de sıcakkapalı bir havaydıYağmur yağmaması için dua ettişemsiye evde kalmıştı ne de olsaKarşıya geçmek için trafik lambalarının yanında durduönünden son sürat geçen araba, bütün çamuru sıçrattıen sevdiği siyah pardesüsü de batmıştıkarşıya geçtiKarnı açtıHer pazar sabahı uğradığı cafe'ye gitti"tadilat nedeniyle kapalıyız" yazısını okurken, gülümsediaklına mezar taşına yazılabilecek bir şey geldi "Tadilat nedeniyle oldu açlıktan " neyse dedi kendi kendine" o kadar da aç değildim"sonra bi yerlerde yerim diye düşünerek yürümeye başladı Derken yanından geçen bir grup çocuk, ona sertçe çarptı Yere yığıldı Karşısında, evin balkonunda oturan bir grup genç kız, gülüyorlardıona gülüyorlardı Ayağa kalkarken, cebindeki bozuklukların düştüğünü farketti Herbiri ayrı bir yöne yuvarlanıyor çatlaklardan, deliklerden düşüp kayboluyorduParası da gitmiştiBi gitarı, bi de canı vardıYemek yiyecek,eve gidecek parası kalmamıştıyorgundu Mektup yazmayan, arayıp sormayan, çok sevdiği o kızla bir zamanlar gittikleri parkı hatırladıorada küçük çocuklar bileklik, kolye gibi hediyelik eşya satarlarmüzisyenler maharetlerini gösterir, para kazanır,kızlara hava atarlardıParktaki o eski nese kalmamıştıYolun kenarına geçti Elindeki gitar çantasını yere koydu


Gitarını çıkarıp, o "en" hüzünlü besteyi çaldısonra, o kıza bestelediği parçayıve bir başkasınıve bir başkasınıçaldıçaldı Kulağına gelen takırtı sesleriyle kafasını kaldırdı Gitar çantasına para dolmaya başlamıştı Sonra, neşeli bir parça çaldıpara geldikçe,şarkılar daha bir hareketli, daha bir neşeli oluyorduGüneş batmaya başladı İleride zabıtalar göründüdaha fazla kalamazdı oradaGitarı çantaya koydu ve kalktıeve gidecek, yemek yiyecek parası vardı belki kirayı hala veremeyecekti, bu ayama, hiç değilse düşürdüğünü karşılıyordu bu miktar


Derken yağmur başladıEve daha çok var, diye geçirdi içinden Ne zordu hayat!Yağmur altında yürümeyi severdiama yalnızken değilYalnızken,daha bi ağır yağıyordu sanki yağmurDaha bir soğuk Eve vardığında, kuşu öterek karşılamadı onusessizlik dolu ev, o an ürperttikafesin yanına gittiğinde, minik kuşu kafesin tabanında yatıyordu hiç kıpırdamadanöylece"ölüm" dedi"sürprizleri seviyor" Islak giysilerini çıkardıkuş gibi o da ölecekti, bu sefil hayatta


Gitar çantasını açtı, kalan bozuklukları almak için Arada beyaz bir kağıt gördüAçar açmaz, yazı tanıdık geldio beyaz ellerin yazdığı notu okurken, önce heyecanlandı, sonra üzüldüNotta: Demek hala bizim parçamızı çalıyorsunve yine çok hüzünlü bir şekilde Beraber aldığımız kuşları hatırlıyor musun? Bendeki bu sabah öldüayrılığa dayanamadı herhaldeama, biz insaniz, dayanabiliriz degilmi? Yarın gidiyorum bu şehirdenkendine iyi bakhoşçakal! Anladı o an, işlediği hatayıne kadar da bencil olmuştu bugüne kadar O bu şehirdeydive hiç aramamıştıo arar diye Şimdi aynı şehirde bile olmayacaklardı Gün batışını aynı anda izleyemeyecek, aynı ortamda aynı havayı solumayacaklardıama, o da affetmezdi kiyoksa eder miydi?Dal rüzgarı affeder, ama kırılmıştır bir kere, diye geçirdi içindenKapı çaldıne de çok istedi o an için, kapıdakinin o olmasınıBu nedenle açmadı kapıyıo umudu taşımak istedi hep içindesonra uykuya daldıuyanmamak üzere