Hayat Ve Ben

Otuz beşime bastım geçen hafta

İlk yarı bitti: Hayat: 1 - Ben: 0!

Ama belliydi böyle olacağı…

Nicedir başlamıştı belirtiler:

Yolda çocuklar "Amca şu topu atıversene" diye seslendiklerinde kuşkulanmıştım ilkin…

Sonra saçlarımdaki beyaz teller tescilledi yarı yolun ufukta göründüğünü,

Baktım; lise fotoğraflarım sararmış, sınıf arkadaşlarım yaşlanmış

Eş dost sohbetlerinde sağlık ve çocuk konuşulur olmuş, seyahat ve aşk yerine

Gök gibi gürlemeye alışkın müzik setimin ses düğmesini kısar olmuşum, içimdeki uçurtmanın ipini çekercesine

Bizim zamanımızda diye başlayan nutuklar atmaya başlamışım mezuniyet törenlerinde,

-Hayret daha dün değil miydi benimkisi?-

Yıllar yılı dudak büktüğüm "ölümden sonra hayat" masallarına kulak kabartmaya başlamışım gizliden gizliye

İple çektiğim Haziranlara sırt çevirmişim…

Yaşamın orta sahasına girmişim, irkilmişim

Ruhumun ikizleri yine çekiştiriyorlar kollarımdan;

Biri, "Daha ne gördün ki" diyor yüzünde papatyalarla, “Asıl şimdi başlıyor hayat! Bundan sonrası rahat! "

Lakin "Buydu görüp göreceğin" diye efkarlanıyor öteki “İkinci yarı geçer hızla, yaşlanırsın zamanla”

Yaşı genç olanlar 35'e uzak durduklarını sanarak "Sahi oldu mu o kadar? Hiç göstermiyorsun" tesellisindeler

35'le çoktan tanış olanlarsa "Hayata hoş geldin" pankartlarıyla karşılamadalar

İlk yarı sadece bir ısınmaymış meğer: Asıl ikinci yarıda anlaşılırmış tadı, hayatın kavganın aşkın

Bense şaşkın devre arası bilançolarındayım

Son dönemde kim bilir kaç kez eski anıları yaralı ele geçirdim, belleğimin derinliklerinde?

Kim bilir kaç kez kendime yakalandım, kendimden kaçarken?

Ve sustum vicdan sorgularında

Aksisedamla bile dertleşmedim Meğer ne yaman serüvenmiş hayat? Bazen yediveren gülleri gibi bereketli

Sanki hayat değil, Körfez Krizi mübarek: Bir koyup, beş alıyorsun

Yaşıyor, seviyor ve seviliyorsun Bazense kıtlıktan kırılıyor ortalık, şaşıp kalıyorsun

Oysa -herkes bilmezden gelse de- skoru belli oyunun:

30'larda dedeni ve nineni kaybediyorsun, 40'larda anneni ve babanı Ve 70'lerde kendini

Şimdi devre arası, yolun yarısı

Bugüne dek ancak tanıştık hayatla Ben ona kendimi tanıttım, O bana kendini

Göğsüme madalya gibi dizdim hatalarımı

Zaferlerim onlar benim, olgunluğumun yapıtaşları

Ve derin bir yara gibi sakladım başarılarımı

Asansör çıkarken yukarı, dönüp bakmadım bile aşağı

Dönmesin diye başım

Ben istikballe arkadaşım

Ne var ki her şey yarım

Hayat da yarım, sevdalar da

Daha diyeti ödenmedi sevinçlerin

İhanetlerin hesabı sorulmadı

Nazım'ın dediği gibi, "Kopardım portakalı dalından ama, kabuğu soyulmadı, sevdalara doyulmadı"

"Doydum diyen görmedim ki ben zaten"

Lakin gel de zamana anlat bunu

Sahi nedir bu telaş, bu kin? Sanki ölüye can yetiştireceksin

Baktım ikinci yarı kapıda ve hayatın ceza sahası yakın

Doldurdum bir kara kutuya 35 yılın hesabını

Acılar, sancılar bir çekmecede, sevdalar diğerinde

Bir yerde hüzünler ve korkular, bir üstte sevinçler ve zaferler

Kat kat, dizi dizi dizdim kullanılmış takvimlerimi,

Sabırla kapattım kutuyu, sevgiyle mühürledim ağzını

İlk yarı bilançom o benim: Yangında ilk kurtarılacak Kazada ilk açılacak

Yarımlar tam olduğunda kara kutuyu açıp bakanlar teşhis koyacaklar halime

"Çok mutlu olmuş, fazla yüksekten uçmuş zavallı" diyecekler

Ya da,

"Sebepsiz alçalmış Bile bile vurmuş kendini dağlara!"

Fakat kara kutu ancak bir kısmını söyleyecek hikayenin

Kalanı benimle gelecek

Dağların yamaçlarına savuracağım en mahrem hatalarımı

Reyhanlar saklayacak sırlarımı

Skoru bir tek Ege'nin suları bilecek

Denize kavuşabilirse eğer içimdeki nehir


HAYAT: 0 - BEN: 1


Can Dündar