Yağmur Damlası

Bir yağmur damlası gibi hissediyorum kendimi


Bir camda ve binlerce damlacık içinde Biraz yavaş yavaş ilerliyorum önce buğulanmış camlarda Durup kalıp hayat karşışında işte o damlacıklar gibi bir engel karşısında Nereye gidiyorum ben Apayrı dünyalar onlarca damlacık olmasına rağmen sessizce, bir köşeye çekildim ve bekliyorum


Ve işte ilerliyorum şimdi ama yinede korkuyorum hayat karşışında Sırlarım korkutuyor Susuyorum ama nedenini bende bilmiyorum Dayanacak gücüm kalmamasına rağmen direniyorum ama kimin için onu bile bilmiyorum İlerlesemde yolun sonu hep aynı aslında Yolun sonunda yine akıp gideceğim


Zaman karşısında kimse duramıyor İlerlemek güzel ama kaybetmek korkusu yiyiyor içimi Neyi kaybedeceğim ki sanki neyim var zaten Zaman ilerledikce kaybedeceğim gibi geliyor hayat karşısında Yağmur damlalarıda böyle değil mi küçücük zaman sonunda akıp karışıyorlar toprağa Söyler misiniz bizim hayat manasında yağmur damlalarından ne farkımız var? Kısacık bir ömür her dakika akıp giden bir zaman ve nasıl yaşarsan yaşa sonunda bedeninin karışacağı bir toprak


Cemile Özyurt