Sözler Sustu Gözler Konuştu

Bir kış günü,hızlı adımlarla sınava yetişmeye çalışıyordum Sınav güzel geçmişti tam çıktım Çarptım birine, arkamı döndüm ve kaldım öylece senelerdir görmediğim,tanıdık bir yüzdü gördüğüm,ne ben nede o hiçbirşey söyleyemediSustuk dakikalarca gözlerimiz kenetlendi önce hafızamızdan anılar geçti geldi bu güne taşıdı bizi,

Kız nasılsın? niye sordu Halil, iyi dedi sen nasılsın? iyi dedi Ama hala gözlerde geçmişi arıyorlardı Nasıl ayrılmıştı yolları,nasıl bugüne gelmişlerdi

kendileri bile bilmiyorlardı Halil,bir kahve içelim mi? dedi, Merve olur dedi Gittiler yürüyorlardı yol boyu sessizlik hakimdi ikisinde de Halil, evlenmişti bunu nasıl söylebilirim diye düşünüyorduOnu hala seviyordu Merve,ona haketmediği herşeyi yaşatmıştı onu haketmiyorduAklına bile getirmek istemiyordu onu aldatmamıştı ama;aldatmış gibiydi mazi, tercihini yapmıştı sevmişti belkide sevdiğini zannetmişti bu kişi Halil`in arkadaşıydı Merve onunla hiç mutlu olamamıştı berberlikleri uzun sürmemişti ama;Merve büyük bir yıkıntı altında kalmış gibiydi hayatın gerçeklerini fark ettiği zamanlar aslında Hakan'ı sevdiğini zannetmişti, hemde öyle büyük bir sevgiyle, onsuz değildi zamanlar bu sevgi ona birçok şeyi gösterdi zamanla seneler geçtikçe Merve aslında Hakan'ı sevmemiş olduğunu farketti onu sadece kendine yakın bulmuştuHalil'den sonra boşluktaydı o doldurmuştu ondaki sevgiyle Hakan`ı sevdiğini zannetmişti Senelerin geçmesi gerekiyormuş bunu anladığında artık çok geçtiHalil herşeyi biliyordu ve evlenmişti bunu merve biliyordu evlenmiş hatta bir çoçuğu olmuştuBunları kendi araştırmaları sonucunda öğrenmişti arkadaşları bile anlatmamıştıMerve Halil`in onu anlamasını beklemiyordu ama;Onun sözleri altında beyninin ezilmesinide istemiyordu

bu güne kadar onu görebileceği her yerden bu sebeple hep kaçmış,hiçbir toplantıya Merve girmemişti,ondan utanıyorduBirini sevebilirdi insan ama;arkadaşı olmaz dı,olamadı utanıyor beyninde olduğu yerde kalmasını istiyor ve ona kötü söz söylemesini istemiyordu onu özlüyordu ama;gidemezdi onun olduğu yerlere gidemezdi

Yol boyu bunlar düşünüldü Anılar rüzgarla uçuştu birbirine karıştı belkide,Halil`in beyninde Hakan vardı Merve`yi anlatırken ki hali vardı Hakan için Merve o kadar basitti ki,herhangi biriydi ama Halil için böyle değildi İlk onların ilişkisini duyduğunda Merve`de diğer kadınlar gibi demişti beyni binlerce kere,oda aynı oda aynı dedi fakat yüreğindeki dalgalar duruldukça olamazdıHakan`ı düşünüyordu oda arkadaşıydı nasıl yapmıştı aslında bizim hikayemizi biliyordu

İnsan bunu arkadaşına yapar mıydı? Merve'yi tanıyordu o kötü olamazdı ama onu affedemiyordu,ya Hakan nasıl da iyi bir iş yapmış gibi anlatıyordu Merve onu sevmiş miydi? yoksa sadece bana inatmı yapmıştı Biliyordum mutlu olamamıştı Bende bir hışımla gidip evlendim şimdide mutlu değilim Sadece küçük kızım bana hayatı sevdiriyor Mutlu değildim yanımdaki Merve olmalıydı bunu hep düşündüm Sena'yı her yanımda gördüğümde, yanımdakinin Merve olmasını istedim ama;olmadı olmayacaktıYıllar sonra, bütün kızgınlıklarım gittikten sonra hak verdim merve`ye ben ona kal dememiştim ,onu sevdiğimi söylememiştim,ben sevgime sahip çıkmamıştım,bir başkası o sevgiye sahip çıkmıştı İkimizde yanlış yapmıştık ve bedellerini ödüyoruz


Sahilde bir çay bahçesiydi gittikleri,Oturdular birbirlerine baktılar anlamaya çalıştılar, gelmişlerdi ama; ne konuşacaklardı bunu bile bilmiyorlardıYol boyu herşeyi düşünmüşlerdi ama;yüzyüze ne konuşacaklardıHaklısın,haklıyım bunu mu söyleceklerdi

Halil:mutlu musun? diye sordu

Merve şaşırmıştı,baktı herkes kadar mutluyum dedi

Halil Pişman mısın? dedi

Merve anlamıştı, yüreğindeki hüzünle öyle hüzünlü baktıDurakladı, kafasını eğdi

Senin kadar pişmanım dedi

Sözlerin sustuğu,gözlerin konuştuğu bir kış günü, Öyle yorgundu ki bütün düşünceler,ne söylemeliydi ikiside bilemedi suçlamak,olmadı ikiside suçluyduSustular


Bütün özlemleriyle,pişmanlıklarıyla gözlerine gömdüler anıları,seyrettiler birbirlerini,yağan karla beyazlaştılar bunu bile farketmediler,yağan karla dondular,önce gözlerde gömüldüler sonra yağan karla sonsuzluğa gömüldü sevdaları ve ikiside ayrıydılarHalil sessizce kalktı ve uzaklaştı,hiçbirşey diyemeden uzaklaştıElveda dememişti giderken,Merve yavaş,yavaş gölgesi kaybolan sevdiğine baktı,sonra anılarla gömüldü olduğu yerde kaç saat kalmıştıArtık akşam olmuştu ve kapatıyorlardıMerve`ye yaklaştılar çok geçtiÖlmüştü!

akşam bir telefonla irkildi Halil,merve ölmüş dedilerİnanmadı olmazdı, daha bugün görmüştü onu kekeledi önce, gözyaşları düğümlendi boğazında,sesi bozuldu anladı arkadaşı,donmuş dedi! yarın cenazesi var

Bütün gece uyumadıOnu düşündü niye sonkez sevdiğini söyleyemedi ona, niye hiç sahip çıkmamıştı sevgisine bunları düşündüPişmanlıklar,evliydi söyleyemezdi sevdiğine son görevini yapmaya gittiEşine cenaze dedi ve gittiBir kış günü sessizdi yollarMezarına yaklaştı o olamazdı ağladı ağladı senelere ağladı ,özlemle irkildi artık yoktugözyaşları kara karıştı,senin olmadığın bu yollarda gülüşünü düşünüyorumO insanın içini ısıtan gülüşünü

Seviyorum senii Sevdiğim kadın bir kere olsun beni bekle ben oraya gelene kadar beni bekle dediYollar sensizlik ve senin olmadığın bir dünya,her zaman çok geç diyerek geçirdik zamanı,sonra hayatı sonlandırdık

geç geç,şimdi çok geç !


Neriman Küçük