Söylemediklerimi İşit Lütfen

Söylenmesi gereken sihirli cümleleri çoktan tükettim

Kalmadı artık açığa vurmuş kelimelerin mahremiyeti


Miladı çoktan geçti özlemlere sığınan aciz satırlarım

Artık uyarlanamıyor hiç bir nakaratta şarkıların rivayeti üstüne

Zaman önleyemiyor gecenin ağır aksak saatlerinde sensizliğin verdiği mağlubiyeti


Ve hiçbir mana anlatamıyor gözlerimde senli biten mimiklerimin yarım kalan öyküsünü


Bir kibrit çöpü yakıp üzerine senli tüm hatıraları yaktım

Artık acılar satın aldı bende bıraktığın boşluğu

Hücrelerimde son dokunuşlarından kalan tüm sezgileri kurumaya bıraktım


Keşkelerimi takas ettim yalnızlığıma düşlerimden bile aşkla başlayan bütün teorileri kaldırdım


Artık ayaklarım beni taşımayacak hüzün kokan şafaklara

Ellerim uzanmayacak maskenin ardında beliren sahte gamzene


Gözlerim belki de ilk kez yorumsuz kalacak aşk kokan tüm bakışlarına


Biliyorum hiçbir şey eskisi gibi olmayacak senden sonra

Ne göğsümde çırpınıp duran kalp atışlarım salacak kendini gecenin bir yarısı yollara


Ne de kırmızıya kesilen suretimin aynasında beliren manaları okuyabileceksin bir daha


Yüreğimde on dört yaşın zemheri çoşkusu olsa da

Sönmüş bir volkanın dibine vuran ölüm sessizliğine tanık olacaksın karşımda


Artık her şey uzak bana aşk çok uzaksenin kadar uzak




Belki de hayata dair yeni filizler bekleyeceğim umutlarımı besleyecek


Yeniden uçurumların kenarında Gül kokusu çekecek tenimin ağrıyan yanları


Arşınlayacağım belki defalarca acıyla bastığım toprağının silinmeyen izlerini


Sana benzeyen bir yağmurda ıslanacağım yine iliklerime kadar


ve yine unutmak için çırpınacağım yıllarca


Aşk acısı bağışıklık kazanır mıaldığı yaralardangönül uslanır mı yeniden sevmelerecevabı ağır kalır

Bi-le-mez-sin…