Ruhuma Yakın Yaşıyorum

Ruhuma Yakın Yaşıyorum Hikayesi - Gerçek Hayattan Alıntıdır - Hikayeler - Havva Gülbeyaz

Sabahın ilk ışıkları odamı aydınlatıyor hafiften� Ben yapmacıkta olsa gülümsüyorum yeni doğan güne Merhaba diyorum Birazdan araçların ürkütücü kornalarını apartmanın merdivenlerinden inen insanların ayak seslerini işiteceğim Saatler ilerledikçe bu canlılık artmaya devam edecek ve o vakit ben cansızlaşacağım Derin bir uykuya dalacağım herkese yakın herkesten uzak olan yatağımda Çünkü ben geceleri yaşamayı seviyorum elimde kalemim dilimde sözcükler ve masanın üzerinde duran kalın bir defter Ama eskisi kadar kalın değil Kendimi yazmak için zorladığım vakitler içimden geçenleri satırlara dökeceğim sırada korkuya kapılıyorum Benim gerçeklerimi benden başkaları da görürse ruhumun kapısına vurup kaçarsa diye ürküyorum ve sayfaları teker teker koparıp çöpe atıyorum Hayatımın geçmiş yıllarını yok saydığım gibi onları da kaybediyorum Hatırlamak istemediğim onlarca anı kırgınlık aynen senin kırgınlıkların misali mazide gezindiğim vakitler önüme kocaman bir duvar gibi çıkıyor ve engeller koyuyor Sevgiden aşktan özlemden nefret ediyorum ve yalnızlığı sevmeyi öğreniyorum Sende yalnızlığı sevdin biliyorum O yüzden kayıpsın benim gibi gün ışığında Sende geceleri yaşıyorsun herkesten uzak kendine yakın Unutma ki senin gibi yaşayan bir beden daha var Bilmediğimiz bizim gibi onlarcası Hepimiz kendi dünyalarımız içinde kral ve orada hâkimiyetimizi sürdürüyoruz özgürce


Ne dersin biraz senin gibi miyim? yoksa sen benim gibi misin? Aslında bütün insanoğlu maske takmasa yüzüne birbirinden farksız Masum duyguları olan birer canlıyız Güneşin kızıl alevleri beyni sulandırdıkça kinle nefretle iç içe oluyor birden İşte ben bu yüzden güneşten uzak ama kendi güneşime ruhuma yakın yaşıyorum



Havva Gülbeyaz