İşık Ve Karanlık

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-10-2012

Işık Ve Karanlık Yazısı - Işık Ve Karanlık Köşe Yazısı - Can Dündar Yazıları - Can Dündar Işık Ve Karanlık Yazısı

Kırmızı halılar serilmiş şık sokaklar

Işık giydirilmiş dev yılbaşı ağaçları

Sokağın ufkunda samanyolu gibi parıldayan avizeler…

Süslü çamlar üzerinde vaatkâr hediye paketleri

Yol boyu dans gösterileri

Özel tasarım yılbaşı mankenleri…

“Brasserie”lerden, “bistro-bar”lardan yükselen kahkaha sesleri

Rengarenk vitrinler, elinde paketlerle vitrinlerin önüsıra gezinen havalı hanımlar, beyler

Onları içeri buyur eden eli çıngıraklı Noel babalar

Alışverişten, gösterişten, eğlenceden yorgun Nişantaşı

* * *

Semtin ışıltısı öyle cazip ki, şehrin uzak, karanlık köşelerinden ışığa koşan kelebekler gibi toplanıp geliyor yerli turistler

Geçen hafta onlardan birkaç genç kız, süslenip püslenip koşuşmuşlar Nişantaşı’na

Ama semtin en göz alıcı caddesinin, Abdi İpekçi’nin yerini bilmiyorlarmış

Yolda gördükleri ilk kadına sormuşlar:

“-Abdi İpekçi Caddesi ne tarafta acaba?”

Evinin etrafındaki tantanadan yılgın, etrafa bakmadan yürümeye çalışan kadın, dönüp gülümsemiş; caddeyi tarif etmiş

Hatta kızlar “Nerelere gidebiliriz” diye sorunca çevredeki birkaç resim galerisinin yerini göstermiş

Kızlar sormamışlar; ama yolu tarif eden kadının adı Nükhet İpekçi imiş

Aradıkları sokağa adını veren adamın kızı yani

Ne hissetmiştir dersiniz?

* * *

Ülkemizin en aydınlık caddesinin, ülkemizin en karanlık cinayetine kurban giden bir gazetecinin adını taşımasındaki tuhaflık düşündürmüyor bizi

“Aydınlanmayı” bol ampul yakmaktan ibaret görüyoruz

Belki de asıl karanlığı örtüyoruz onca ışık yakarak…

Hoş, diyeceksiniz ki; “öyle bakarsak pek az caddeyi aydınlatabiliriz

”

Haklısınız

Ben de aydınlatılmasın demiyorum zaten; hatta mutlu oluyorum bu ışık şöleninden; ama elimiz değmişken caddelerin aydınlatılmasına gösterdiğimiz gayreti, biraz da caddeye adını verdiklerimizin cinayetlerinin aydınlatılmasına göstersek olmaz mı?

Biri diğerine engel değil ki?

* * *

Bu arada iki şehri de bilen biri olarak bu yılbaşında İstanbul’u bir Batı başkenti gibi parıldatan ışık şenliğinin tersine, Ankara’nın kesif bir karanlığa gömüldüğünü de belirteyim

Bu, “Belediye çam süsleyip ağaç ışıklandıran esnafı cezalandırıyor” söylentisinden mi kaynaklandı, esnafın kendi korkaklığı mı bilmiyorum; ama bunca yıldır Ankara’yı hiçbir yılbaşı bu kadar ışıksız görmedim

Eski başkent parıldarken yenisinde gözden düşmüş şehirlere özgü bir taşra loşluğu var

Sanki 80 yıllık bir meşale el değiştiriyor gibi

Bu, son 10 yılda hızlanan bir gözden düşmenin, sönükleşmenin en görünür simgesi…

* * *

Bir şehrin ışıldaması uğruna öbürünün sönmesi, birileri mutlu yaşasın diye diğerlerinin mutsuz ölmesi, Kürtlerin sevindiğine Türklerin üzülmesi… ya da tersi…

Bu uğursuz tahterevalli, toplu bir mutluluğu esirgiyor bizden…

2011, hepimizin birden aydınlanıp sevindiği, kardeşçe yaşayıp gönendiği bir yıl olsun

Dileğim bu

Can Dündar

07-10-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	İşık Ve Karanlık Işık Ve Karanlık Yazısı - Işık Ve Karanlık Köşe Yazısı - Can Dündar Yazıları - Can Dündar Işık Ve Karanlık Yazısı Kırmızı halılar serilmiş şık sokaklar Işık giydirilmiş dev yılbaşı ağaçları Sokağın ufkunda samanyolu gibi parıldayan avizeler… Süslü çamlar üzerinde vaatkâr hediye paketleri Yol boyu dans gösterileri Özel tasarım yılbaşı mankenleri… “Brasserie”lerden, “bistro-bar”lardan yükselen kahkaha sesleri Rengarenk vitrinler, elinde paketlerle vitrinlerin önüsıra gezinen havalı hanımlar, beyler Onları içeri buyur eden eli çıngıraklı Noel babalar Alışverişten, gösterişten, eğlenceden yorgun Nişantaşı * * * Semtin ışıltısı öyle cazip ki, şehrin uzak, karanlık köşelerinden ışığa koşan kelebekler gibi toplanıp geliyor yerli turistler Geçen hafta onlardan birkaç genç kız, süslenip püslenip koşuşmuşlar Nişantaşı’na Ama semtin en göz alıcı caddesinin, Abdi İpekçi’nin yerini bilmiyorlarmış Yolda gördükleri ilk kadına sormuşlar: “-Abdi İpekçi Caddesi ne tarafta acaba?” Evinin etrafındaki tantanadan yılgın, etrafa bakmadan yürümeye çalışan kadın, dönüp gülümsemiş; caddeyi tarif etmiş Hatta kızlar “Nerelere gidebiliriz” diye sorunca çevredeki birkaç resim galerisinin yerini göstermiş Kızlar sormamışlar; ama yolu tarif eden kadının adı Nükhet İpekçi imiş Aradıkları sokağa adını veren adamın kızı yani Ne hissetmiştir dersiniz? * * * Ülkemizin en aydınlık caddesinin, ülkemizin en karanlık cinayetine kurban giden bir gazetecinin adını taşımasındaki tuhaflık düşündürmüyor bizi “Aydınlanmayı” bol ampul yakmaktan ibaret görüyoruz Belki de asıl karanlığı örtüyoruz onca ışık yakarak… Hoş, diyeceksiniz ki; “öyle bakarsak pek az caddeyi aydınlatabiliriz” Haklısınız Ben de aydınlatılmasın demiyorum zaten; hatta mutlu oluyorum bu ışık şöleninden; ama elimiz değmişken caddelerin aydınlatılmasına gösterdiğimiz gayreti, biraz da caddeye adını verdiklerimizin cinayetlerinin aydınlatılmasına göstersek olmaz mı? Biri diğerine engel değil ki? * * * Bu arada iki şehri de bilen biri olarak bu yılbaşında İstanbul’u bir Batı başkenti gibi parıldatan ışık şenliğinin tersine, Ankara’nın kesif bir karanlığa gömüldüğünü de belirteyim Bu, “Belediye çam süsleyip ağaç ışıklandıran esnafı cezalandırıyor” söylentisinden mi kaynaklandı, esnafın kendi korkaklığı mı bilmiyorum; ama bunca yıldır Ankara’yı hiçbir yılbaşı bu kadar ışıksız görmedim Eski başkent parıldarken yenisinde gözden düşmüş şehirlere özgü bir taşra loşluğu var Sanki 80 yıllık bir meşale el değiştiriyor gibi Bu, son 10 yılda hızlanan bir gözden düşmenin, sönükleşmenin en görünür simgesi… * * * Bir şehrin ışıldaması uğruna öbürünün sönmesi, birileri mutlu yaşasın diye diğerlerinin mutsuz ölmesi, Kürtlerin sevindiğine Türklerin üzülmesi… ya da tersi… Bu uğursuz tahterevalli, toplu bir mutluluğu esirgiyor bizden… 2011, hepimizin birden aydınlanıp sevindiği, kardeşçe yaşayıp gönendiği bir yıl olsun Dileğim bu Can Dündar