Kazanın Ardından

Kazanın Ardından Yazısı - Kazanın Ardından İclal Aydın - İclal Aydın Yazıları

Önce Hepimizin başı sağolsun Gidenlerin yakınlarına sabır diliyorum Kazanın olduğu gece telefon, televizyon, radyo, her türlü iletişim aracı kapalı, yoğun bir şekilde çalışıyordum Gece 11'e doğru eşim geldi Kapıdan girer girmez "Uçak düştü Diyarbakır'a, haberin yok mu?" dedi


Panik, korku, endişe ile televizyona yöneldim Açtığımda rastladığım ilk iki kanal film yayını kesmemişti Neyse ki üçüncüde yakaladım Ne olmuş, nasıl olmuş öğrenme telaşındayım


O saatte evet hâlâ ilk bilgiler ve görüntüler sınırlıydı Hep aynı şeyin etrafında dönüp duran görüntüler ve konuşmalar vardı Hemen her kanalda aynı isimler, aynı şeylerden söz ediyorlardı


Haber ekranı!

O anda tüm kanalların en iyi, en detaylı haberi vermeye çalıştıklarına eminim ama ekran önündeki işin en önemli kısmını üstlenenlerin bazıları fena halde zayıf kaldılar Oysa ne kadar önemli bir sınavdı


Kimisi Amerikan habercilerinin bile "Ölü sayısı kaça ulaştı?" diye sorarken yapmayacağı şeyi yapıp, logolu fincanlarından höpür höpür kahvelerini içti, kimi kazadan sağ kurtulan ve ne şans ki bilinci açık tek şahide sonuçsuz sorular sordu


Şöyle ki;


Kanalın muhabiri Diyarbakır'dan bildiriyor Ekranın sol tarafında toz duman; koşturanlar, sirenler, havaalanının karmaşası, yere yıkılmış ağlayan yolcu yakınlarının görüntüsü var Merkezdeki sunucu ekranın sağ üst köşesinde elinde fincanı, "Arkadaşım filanca, ölü sayısı kaça ulaştı acaba?" derken bir fırt çekiyor Diyarbakır'daki muhabir duyamıyor, "Anlayamadım?" diyor cızırtılar içinde Merkezdeki sunucu fincanı bırakmadan, dudağının kenarında tutarak "Ölü sayısı diyorum, kaça ulaştı?" "Helin isimli bebek yaralı kurtulmuştu ama az önce onunda hayatını kaybettiğni öğrendik" Sunucu elinde fincanı kafa sallıyor


Diğer kanalda ise olayın konuşabilecek durumda olan tek şahidi telefonun diğer ucunda İstanbul'daki sunucu soruyor "Geçmiş olsun demek istiyorum, kurtulanlardan birisiniz, az önce ameliyattan çıktınız, konuşabilecek durumdaymışsınız, neler oldu, nasıl oldu, ne gördünüz çığlıklar filan var mıydı?"


Uzuuun uzun soruyor Kadıncağız inleyerek sorunun bitmesini bekliyor Yine de detaylı anlatıyor Kemerimi açabildiğim için kendimi yere atabildim ve koşmaya başladım Soru geliyor "Diğerleri kemerlerini açamadıkları için ölmüş olabilirler mi?" Kadıncağız yine inliyor "Evet, açamadılar herhalde ondan yanarak öldüler" Bu tuhaf karmaşa sürerken sunucu eziyetin farkına vanp "Tamam sizi yormayalım daha fazla" diyerek kapatıyor


Uçağın neresinde oturuyordunuz? Aileniz yanınızda mıydı? Siz nasıl atladınız? Patlama ne kadar sonra oldu? gibi kısa ve açıklayıcı sorular sanırım o anda akına gelmedi sunucunun


"Güvenme" ihtiyacı

Oturduğumuz yerden yapılan işleri eleştirmek her zaman kolaydır ama dün gece bir kez daha farkettim ki ekran, gerçekten orada bulunmaya hazır olmayı gerektiriyor


Geniş kelime dağarcığı, pratik düşünebilme, takip, davranış bilgisi ve bunun gibi bir dolu şeye sahip olunması lazım, evet


Güzel olmak, istekli olmak, isim olmak yetmiyor


Malesef yetmiyor


Oturdukları dekorun arkasında kendi isimleriyle birlikte programlarının adı yazılıysa, bunun bedelini ciddiyetle ödemiş; her şeye, her duruma hazırlıklı olmaları gerekiyor Sadece bir izleyici olarak, bilgilenmek adına izlediğimiz tüm kişilerin kendilerini daha da zorlamaları gerektiğini düşünüyorum


11 Eylül faciasında Ali Kırca'nın yorumu, soruları, bilgisi, arşivi, hızı, her zaman olduğu gibi yine sadece kendisini izlememe neden olmuştu Güven duyduğum bir haberci arıyor gözlerim


Bununla beraber, önceki gece boyunca ve daima


Bir haber için ter döken, ömür tüketen tüm habercilere saygımı ve sevgimi yollamak istiyorum


İclal Aydın