Gel Tut Elimden Bebeğim Alın Yazımı Sileceğim

Gel, tut elimden bebeğim Bugün seninle gezeceğiz Dağ, bayır bahçeler en sona kalacak kusura bakma Bizim üzüm bağımızla, çilek bahçemiz de yok


Bu dağ başında bir otumuz bile yok Bana nereyi gezdireceksin abla diye sorma Sen anlamazsın bebeksin, daha saçlarını bile öremiyorsun baksana Benim elimi bırakma yeterbirazdan Mele koyunun yanına varacağız orada sana neler anlatacağım bir bilsen Aha da geldik İşte bak! Bu Kınalı , bu da onun anası Mele


_Gel haydi oturalım şu kayanın dibinde ıhh şöylee Bak şurdaki dam var ya ,onun tam altındaki kayanın dibinde babamın mezarı , az berisindeki de anamın Dayımgillerden duymuştum bir zamanlar kendi aralarında konuşurlarken, kulak verip dinlemiştimGünlerden bir gün yanında getirdiği kuşlarla konuşan bir adam köyümüze gelmiş Şahin avlayacağım derken , yanlışlıkla anamla babamı kurşunlamış


Şuradaki otsuz tarla var ya Onu da yakıp yıkmış bir kaç adamla kaçıp gitmiş Derken başka bir gün , elinde bir çanta dolusu kitap ve kalemlerle Öğretmen Abla çıka gelmişHerkese okuma yazma öğretecekmiş Amma onu da Muhtar Emni istememiş Niye ki deme, sus azıcık dinle!


Ne diyordum ben hah! Hatırladım öğretmen ablayı anlatıyordum ya aslında anlatacak pek bir şey de kalmadı onun hakkında

Atıvermişler ahır damından çantasını Canını seviyorsan gidersin buradan deyip, çağırmışlar köyün postacısını Bir merkebin üzerine bindirip göndermişler memleketine


Yaa , işte böyle olmuş O günden sonra ne bir öğretmen gelmiş bizim köye, ne de köyümüzde okul çatı yapmış öğrencilerine Hep inek sağmış, davar gütmüş büyüklerimizBen en çok neyi merak ediyorum biliyor musunKalemi bir de silgiyiOnların biri yazarmış aha burada gördüğün taşlı yazılarmışBak tepede Önce Vatan yazıyor ya İşte onu yazan da bir kalemmiş


Atatürk diye bir Emni varmışO çok ama çook büyük bir insanmış Çocukları da çok severmiş He ya bebekleri de severmiş Sus da anlatayım Bebekler konuşmaz Acıkır , ağlar bir de kaka yapar Hazır aklıma gelmişken bakayım Senin de alın yazın var mı acep?

Ninem dertlenirken hep der ki; Alınyazımız böyle imiş Her dertlenip de ağladığında bu lafı söyleyip durur



__Ben ne zaman okula gideceğim, okuyup büyük insan olacağım dediğimde ise

" Alınyazımız bu kızımdeyip iç çeker



Bıktım artık bebeğim, vallahi de billahi de bıktım bu Ninemin laflarını duymaktan!



Bu yüzden ben en çok kalem ve silgi istiyorum Ahh Onlara bir sahip olabilsem en başta şu alınyazımı sileceğim Kalemle de istediğim şeyleri yazıp;



Ninemin karşısına geçeceğim ve;



" Bak benim Piri Ninem, alın yazısı diye bir şey yok Çünki senin kalemin ve silgin yok!Ama benim hem kalemim,hem de silgim var diyeceğim Ah bir de defterim olsaymış keşkeeBelki onun da alnındaki yazıyı siler yenisini yazarım haSende ister misin alın yazını değiştirmemi?



Ama yok yok ! Sen cansızsın işine yaramaz ki Çünki oyuncakların canı olmaz Bakma ben sana değer verip her şeyimi anlatıyorum Ama sen de harbi bebeksin ha Beni bir tek sen dinleyip anlıyorsun Neyse hadi bakalım gecikmeden ahıra gidelim Başka zaman seni Fırat’ın sular ülkesinde gezdireceğim


Oralar bizim köye uzak ama olsun Belki onu da bir gün kalemle çizerim Şimdi bu ağaçsız toprağa parmağımla seni çizdiğim gibi Eyvah!Ninem sesleniyor Seni görmese bari



"Kız Ceylan körolasın e mi, nerdeydin boynu kırık!? "



"Heeç Davarların suyuna baktıydım Nine"



" Kız , benim yün çorabımın teki nerdeher yeri aradım bulamadım"



"Nerden bileyim Nine Belki de döşeğininin içinde kalmıştırAkşamları giyiyorsun yaUyanınca ayağından çıkarttığında oraya düşmüş olabilir"



"Yıkıl karşımdan yalancı! Ardında sakladığını görmedim sanma Tez git o çorabın içindeki torpağı dök!

Daha kaç kere söyleyeceğim çorabımı torpaktan bebe yapma diye!"


Nurcan TALAY

05102009