Dayak Mazur Görülebilir Mi

Dayak Mazur Görülebilir mi Hikayesi - Handan Akbaş Yazıları - Handan Akbaş - Dayak Hikayeleri

Öncelikle yazımın başlığında sorduğum sorunun cevabını kendim vereyim, dayak elbette, hiçbir şekilde, meşru ya da mazur, yani olabilecek bir olay şeklinde gösterilemez Basın yayında, çocuklara uygulanan şiddetten tutun da, eşine şiddet uygulayan, genelde erkekler tarafından, ara sıra da olsa bayan haberlerinden geçilmiyor İnsan birini neden dövmek ister?

Bu istek, o anda kendine karşı çıkılması, sinirlenmek daha bir çok sebep sayılabilir Şiddet o an için, öfkenin dışa yansıma biçimidir Hiç bir surette, ne insana ne de hayvana, dayak atılabileceğini hoş görmediğimi söylemeliyim Sadece insanlar sevdiklerini söylediklerini, ya da sevdiklerini zannettiklerini neden döverler, veya dövmek isterler?

Toplumlar, ailelerden, aileler de bireylerden meydana gelir Aileleri kuran eşler, genelde karı koca, canım cicim günleri geçince, gerçek yüzlerini ortaya koyarlarEvlenene kadar canım, gülüm, hayatımla başlayan konuşmalar, imzalar atılıp, ayaklar yere basıp, kaba tabirle, güvence sağlanınca, farklı hitap şekilleriyle devam ederGerçek anlamda uyumlu, sevgi dolu devam eden evliliklere, her zaman saygı ve hürmet duyarız Burada incelediğimiz, dayak olayının neden ortaya çıkabileceği İlk tanışma, nişanlılık, yeni evlilik günlerindeki kibarlık, sevecenlik, anlayış bir tarafa itilip, saygı sınırını aşan hitaplar, önceleri rica ile, nazikçe dile getirilen arzular, emir kipiyle muhataba ulaşınca, ilk şaşkınlık, ardından kızgınlığa yol açar

Önceleri:

-Bir çay demler misin canım, şeklindeyken,

-Bir çay yap da içelime, dönünce,

Ya da, eksik olan ütü, ya da yetişmemiş yemek,

-Olsun, canın sağ olsun, ya da beklerim, bu arada da, haberleri izlerim, gibi hoşgörülü cevap, yerini,

-Bütün gün evdeydin, ne yaptın da ütüyü yapmadın, veya bu saatte mi aklına geldi yemek yapmak, cümleleriyle yer değiştirince, alın size kavga, ya da huzursuzluk ortamı

Böyle ortamda olan evin küçük çocuklarına olur Eşine öfkelenen anne, hırsını çocuktan alır

En masum istekleri bile ona batar:

-Sus kapa çeneni, hırsımı senden alırım!

Evet hırsımızı o an, o küçücük masumu paylayarak belki aldığımızı zannederiz Halbuki o belki bize okulda kazandığı başarıyı anlatıp, bir aferin alıp mutlu olmayı bekleyerek gelmişti

Yüce Yaradanımız bizleri, beynimizde bir hastalık yoksa, sinirlenince, bir an dikkatimizi başka yöne çevirerek, öfke kontrolü yapabilecek şekilde yaratmış Çok öfkelendiğimiz zaman ,içimizden sakin bir şekilde yirmiye kadar sayarsak, o an tavan yapmış olan öfkenin, yerini azalan bir sinire bıraktığını görürüzAğzımızdan çıkan söz, bize ait değildir Ne pişmanlık, ne özür, onun yıktığı kalpleri onamayacaktır

Atalarımız ne güzel söylemiş:

-Mızrak çuvala sığmaz diye Acı söz ve dayak da, kalplerde tarifi imkansız yara ve nefrete yol açar

Haberlerde izlediğimiz bir çok cinayetin ardından:

-Bir anlık öfkeme kapıldım, pişmanım sözleri yankılanır

Büyüklerin hay huy, kavga gürültüleri arasında büyüyen minikler, doğrunun bu olduğunu, ana babanın, dövüşerek yaşadığını öğrenerek, ileriki hayatlarında, mutsuz insan modelleri olarak karşımıza çıkar

-Rüzgar eken, fırtına biçer

Armut dibine düşer

Özlü sözleri, bunların delilidir

Kayınvalidesinin, eşinin hırsını, kendi yavrusundan alan bir anne, sonradan pişman olsa da, geri dönüş, çocukların kalbini onarmaz

Az önce sövdüğü, ya da dövdüğü eşine, biraz sonra canım demek, hem zor hem de yaptığını telafi etmez

Öfkemizi kontrol etmeyi öğrenelim Beceremiyorsak, profesyonel yardım alalım, tedavi olalım

Mutlu ve başarılı toplumlar, evinde huzurla yaşayan, sevgi dolu hayatları olan bireylerden oluşur Çocuklarımızı sevgiyle büyütelim, onlar bu dünyaya kendileri istedikleri için gelmediler Maddi durumumuzun yettiği kadar çocuk sahibi olalım Sevgisiz şiddet ortamında, çok sayıda mutsuz insan büyüteceğimize, bakabileceğimiz kadar, kişilikli, başarılı,

vatana millete yararlı, ana babasını seven sayan çocuklarımızla gurur duyalım

Sağlam temellere oturtulan sağlam, dayanıklı yuvalar olsun bizim evlerimiz, bizlerin ve çocuklarımızın çilehaneleri değil


Handan Akbaş