Ademden Eski

Ademden Eski Hikayesi - Adem Hikayeleri - Aynur Engindeniz - Aynur Engindeniz Yazıları

Adem’den eski kederim vardı Yeri insan kiri, göğü rahmetsiz bulutlarla kaplıydı günlerimin Sonra, kirli gökte uçan ak kuşlar takıldı gözlerime Nineme haber saldım Dedim “Ya medet !” Dedi, “ Sabret! Saçını düğüm yap, sal kalbindeki kuyuya Ay çıkarsa ne âlâ, ama sönmüş kandile de ağlama”


Saçım yoktu ki a ninem! Kaçarken, şehrin dikenli tellerine takıldılardı Düşmüştüm bir de, bir de gözlerim kanamıştı Karanlıktı, korkuyordum Yaşadığım her kabus gibi, saçımı da hayra yordum


Annem beni çok severdi Kardeşlerimi tarlaya, beni saksıya ekti Böylece beni hep görecekti Yalan yok, bunu ben de sevdim Gözleriyle çisemi sildi, sonra ağladı hep, ıslandım O görmedi ama ben de ağladımHep çise sandı gözyaşlarımı


Küçücüktüm, hep küçük kalmalıydım Büyürsem yolacaklardı dallarımı O yüzden her bahar başımı kesti annem Yalan yok, acıdım…


Kardeşlerimin meyvelerini pazarda satıyordu toptancılar Gelip geçen kasaları gördükçe “Ah “çektim Çok uzaklarda ağlıyorlardı Nasırlı eller, sabır taşlarını zorla koparıyordu dallarından Onlar direndikçe, nasırlılar “ Ham bunlar, ham” diyorlardı Sonra çiçekli tabaklara doldurup sabır taşlarını, “ham” diye yutuyorlardı


Ama kardeşlerim ormandı Dalları değiyordu birbirlerine Bir kez feryat ediyor, bir dahaki hasada kadar gülüyorlardı Oysa ben, korunaklı yalnızlığımda, gökte olduğunu farz ettiğim yıldızlarla konuşuyor, babamın masada unuttuğu bulmacayı çözüyordum Hep kara kareler dikiliyordu kelimelerimin önüne…Üzerlerinden atlayıp, başka kelimeler türetiyordum Sonra ağlıyordum


Hep, o en bilemediğim soru çıkıyordu bahtıma Yukardan aşağı sonsuz…Sekiz harfli…Sevinince beliren kalbi duygu…


Ben küçücüktüm Ama geniş…Enine kesseler beni, yaşımı göreceklerdi Ama hep boyumdan kestiler ve gözyaşlarımı gördüler…


Bir sevgilim vardı, hayali…Güya, karşıki çitin dibindeydi Güya o da beni seviyordu Ihlamurdu, biliyorum Dedemin çayı gibi kokuyordu Söylemediler ki, ben neydim bilmiyordum Yalnız “ Dişi bu” demişti ebem Bir bunu biliyordum


Bir sabah, çitin arkasını sürdüklerini gördüm, gözlerimi açtığımda Tavuklar, ters yüz edilmiş topraktan, solucan topluyordu Ağladım…Hayal de olsa bir sevdiğim vardı…


Ay çıkmazdı bahtıma, saçımı kuyuya atsam da Ay beni hiç sevmedi ki, a nine! Sevseydi, koca ağaçların gölgesini, kesik dallarıma düşürür müydü? Hep saklar mıydı varlığımı?


Benim Adem’den eski kederim var Bunu ancak, hep budananlar anlar…


Dün gece, babam sekiz harfli soruyu çözmüş Yukardan aşağı sonsuz…” MUTLULUK”


Aynur Engindeniz