Kapıdaki Karanlık 8

Kapıdaki Karanlık 8 Hikayesi - Karanlık Hikayeleri - Aynur Engindeniz - Aynur Engindeniz Yazıları

Nazan ne onların bakışmalarını, ne de etrafında cereyan eden başka olayları fark edebilecek bir durumda değildi İstemsiz bir şekilde kahvaltısını yaparken, düşündüğü tek şey, hayatının nasıl bir anda bu kadar çekilmez hale geldiğiydi


Aslında öteden beri, pek de sağlıklı bir kişilik yapısına sahip olmadığını kendi de biliyordu Ta çocukluğunda bile, diğer çocuklarla olumlu diyalog kuramaz, insanlarla tanışması daima kavga ile başlardı


Eksikliklerini gizlemek için başvurduğu yegane güç yalandı Herkese ayrı yalan söyler, sonra da söylediği yalanlara kendi de inanırdı Öyle ki; yıllarca sürdürmek zorunda olduğu pek çok yalan, zamanla kendi gerçeği oldu Zamanla yalanları onu, kendini tanıyamaz hale getirdi Hiçbir zaman � Ben şöyle bir insanım� Diyebileceği net bir karakteri olmadı


Dürüstlüğü aşılayan tüm oluşumlardan kaçındı Ruhaniyet şiddetle reddettiği bir duyguydu Maneviyat, yalnızca mantıkla sınırlıydı kafasında Çünkü aksini düşünecek olsa, hayatına iki yabancı mekanizma daha girecekti: Pişmanlık ve korku�Bu iki duygu da kesinlikle nefret ettiği, ezik ruh hallerindendi


İnsan evrenin yegane sahibiydi Bu yüzden ibadet ettiği tek şey, aklı ve bedeni olmalıydı Bu düşünceleri, çocukluk döneminin bitiminde başlamış, bugüne kadar, çoğalmış ve daha da sistematikleştirilmiş bir şekilde gelmişti Gözün gördüğü her şey, gerçekti


Tüm bu düşüncelerine bakılırsa, kendini çok seven bir insan olması beklenirdi Ama hakikat � o her ne kadar aksini empoze etmeye çalıştıysa da � böyle değildi Hiçbir zaman, esas Nazan�ı sevmedi Gelişmesine izin vermedi Hep başka birisi oldu Başka kişilikler, kendine ait olmayan düşünceler, mutlu gibi görünme çabası, zamanla gerçek kişiliğinin nasıl bir şey olduğunu unutmasına sebep oldu


Aslında onun bu şekilde çoklu kişilik sahibi olmasının sebepleri çoktu Hepsi de tüm suçlarını ve yalanlarını örtecek önemdeydi Üç yaşındayken annesiz kaldı İki üvey annenin bir çok kötü muamelesine maruz kaldı Her ne kadar unuttuğunu sansa da, üvey annesini merdivenlerden itip, ölümüne sebep olması, hayatında daima büyük bir travma olarak kalmıştı Dedesi ve yıllarca kapısını aşındırdığı doktorlar sayesinde, bu acı olayı, buz dağının görünmeyen kısmına gömmeyi başarmıştı Kendine olan saygısını çocuk yaşta yitirdi, ve tamamlanmamış bir çocukluk döneminden sonra erişkinliğe ve kadınlığa ani bir giriş yaptı Ardı sıra yaptığı telafisiz hatalar, onu hem kendine hem hayata karşı yüzsüzleştirdi Gerçi belli bir olgunluktan sonra, o yanlışlardan döndü Ama hayatının bu kısmını da yaşanmamış sayarak buz dağının görünmeyen kısmına gömdü Oysa kişi unutsa da yaşanmış, daima yaşanmış olarak kalır, zihnin derin kuyularında, zayıf bir anda patlak vermeyi bekler


Kitaplara olan aşırı düşkünlüğü de, başka biri olma eğiliminden ileri geliyordu Her öyküde ayrı bir insan olmak, onu, içindeki sıkıcı benlikten sınırlı bir süre için de olsa kurtarıyordu


Tüm bunlara rağmen, daima zararı kendine bir çocuk olmuştur İlk gençlik dönemimde de aynı durum söz konusudur Ömrün yirmiden sonraki kısmı, duraklama dönemi oldu onun için Artık eskiye nazaran daha sakindi İşlerine, dostluklarına, kişiselliğini katmak istemiyordu artık Ama daha önce de belirttiğimiz gibi, o artık anadan doğma karakterini çoktan unutmuş, kendine başkalaşma sevdasını kılavuz edinmişti Yıllarca ruhunun derinlerinde fosilleşmiş gerçekler zamanla su yüzüne çıktı Bilinçaltı, o kadar gizlenmişe yetişemez oldu Sonra da hepsini dışa vurdu Dolayısı ile tümüyle değişmek kendi başına başarabileceği bir iş değildi artık

Her ne kadar dinginlik devresine girmiş de olsa, marazları ömrü boyunca yakasını bırakmayacak gibi duruyordu



Aynur Engindeniz