Mavi Gülüşlü Kız 1

Mavi Gülüşlü Kız yaşam hikayesi - Serdar ÖZDEMİR

yazıları



Annesinin sesiyle bir anda irkilerek kalktı


Yüzünde bir gülümseme ve birde hüzün vardıGördüğü rüya karşısında umutlanmıştı ama biliyordu ki bu bir rüyaydıHisleri ve duyguları mantığını eziyordu birşey düşünemiyordu


Rüyasında onu,ellerinden tutmuş okyanusun ortasında yürüyorlardı


Rüzgarın melodisi,dalgaların hırçınlığı aşk şarkısına dönüşüveriyordu


Gökyüzü masmaviydi

Göz kırpıyordu onlara,gökyüzünde periler aşk şarkısına eşlik ediyorlardı

Bir an gözgöze geldiler,nefes alış verileri hızlandı ve nefesleri birbirine karıştı


Dudak dudağa geldiler,iki aşkın buluşması olacaktı ki bir anda heşey gözlerinde akıp gitti Bu onun için bir hüzündü


Kendine kızıyordu,annesine kızıyordu

Düşünceli bir şekilde odasından çıkıp mutfağa doğru gitti

Annesi sofrayı hazırlamış,çayı demlemiş onu bekliyordu

--Günaydın Oğlum

--Günaydın Anne

--Yüzün solgun gibi,hastamısın yoksa?

--Yok hayır hasta değilim,sadece biraz geç uyudumda ondan,şimdi kendime gelirim


Gördüğü rüyanın etkisinde düşünce deryasında boğuluyordu

‘’KeÅŸke uyanmasaydım ama hep o uyku içinde kalsaydım’’

Diye kendi kendine söylendi

Üstünü giydi ve dışarı çıktı,dalgın bir şekilde yürüyordu,arkadaşlarının çağrışmalarını bile duymamıştı


Deniz kıyısında bir bankın üzerine oturdu,Denize ve uçuşan martılara derin bir soluk çekerek baktıHava soğuktu ağzında duman tüter gibi buhar üflüyordu

Rüzgar estiğinde yerdeki kurumuş yapraklar ve kağıt parçaları havada uçuşuyordu


Biraz yürümek istedi gözleri bir anda gökyüzünde bir kuş gibi süzülen uçurtmalara takıldı,bir an gözleri doldu çünkü onunla her yıl sonbaharda kışın gelişini böyle kutlarlardıVe saatlerce rengarenk olan uçurtmalarını gökyüzünde havalandırırlardı


Hava soğuktu Deniz dalgalıydı ve her dalgalandığında sanki yüreğinden bir parça koparıyordu


BoğuluyorduKoskocaman dünyaya sığamıyordu,etrafına bakıyor,dolanıyor,insanlara bakıyorduİnsanlar baharın verdiği çoşku ve sevinci yaşıyorlardı ama o hiç sevinemiyodu çünkü yeryüzü sonbaharını yaşıyordu ve yaza kadar solgun ve ölü olacaklardı


Çiçekler filizlenmeyecekGüneÅŸ umut yüklü sıcaklığını vermiyecekti Dünya’yaKuÅŸlar ötmeyecek,aksine Yeni ve sıcak ülkere göç edeceklerdi


Zorunlu göçler insan yaşamında da büyük etki bırakmıştırTanıdığın,ısıttığın,sevgi ni koyduğun yerleri zorunlu olarak göç etmek,herhalde bu insan yaşamında nekadar yeni birşey olsada çok zor olması lazımÇocuğunu kayıp diyarlara vermek gibi birşey herhalde


Güneş cansız ışıklarını Dünyaya vurmaya başlamıştıOda yavaş yavaş veda ediyordu gökyüzüne,yerine karanlıkları bırakıyordu

Hiç sevmiyordu bu karanlıkları,dev bir canavar olup hapsediyor ve ölümcül duygular yaşamasını sağlıyordu


Yaşamında tek tutanağı,sevdiği ve ömrü boyunca hep seveceği aşkının ölümsüz diyarlara gidişinin 1yılıydı bu

Evet bundan 1 yıl önce bugün yüreğinin acımsız dayanılması zor ayrılığının yıl dönümüydü


Bir türlü kabulenemiyorduNerde bahsedilse,adı anılsa gözlerinde bir damla yaş akar orayı ya terkederdi yada onun adını ağzına alanlara bir anda öfkelenir,bağırır çağırırdı


Yaralıydı ve bu yaranın merhemi yoktuYarası çok derinde taaa yüreğinin benliğinde ve yaşam hücrelerine kadardı


Bir an ölüm diyarına bir mektup yazmayı düşündü,yaÅŸadıklarını,korkularını,acısÄ ±nı hepsini yazacaktı

Çalışma masasına oturdu,eline kalem aldı ve defterine baktı Biraz bekledikten sonra yazmaya başladı


Merhaba Mavi Gülüşlü Kız

Bugün gidişinin tam 365Günü ve ben 365 gün boyunca hergün her saat,her dakika ve her saniye ölüyorum


Hatırlıyormusun bana birÅŸey demiÅŸtin ‘’ikimizden birine birÅŸey olursa ne olur diye’’ ve bende düşünmesi bile korkunç demiÅŸtim


Sen bunu söylerken ben düşünüyordum aslında,düşünürken korkuyor,ürküyor ve titriyordum ve daha o anda karanlıklar dev bir canavar oluyordu boğuluyordum


Ellerinin ellerimde kayıp gittiği andan itibaren elinin

sıcaklığı hala ellerimde ve bugüne kadar hiç kimsenin elini tutmadım merhabalaşmadım

Gidişin nekadar acı versede yaşamaya çalışıyorum ama senin yokluğunla değil anılarınla yaşıyorum,sanki her an gelecekmisin gibi umutla bekliyorum


Sen güldüğünde deniz kıskanırdı ve dalgalarını bir tokat gibi kayalara vururdu

Gülüşün mavi idi


Sen gittiğin günden beri yüzüm hiç gülmüyor,çok az dışarı çıkıyorum elimde olsa sensiz olan sokakları yakardım

Hep odamdayım sadece düşünüyorum bazı günler sen varmışsın gibi davranıyorum ve kendi kendime konuşuyorumBu durumum ailem tarafından korkuluyor,delirmişim gibi davranıyorlar,ama ben delirmediğimin farkındayım


Geçen gün annemin baskısı ile psikiyatriye gittimDoktor bana neyin var dediğinde bense ona

‘’Siz hiç yüreÄŸinizi okyanuslara bıraktınızmı’’dedim

Yaşadığım bu yerler seni anımsatıyor,yürüdüğüm yollar,sokak lambaları,rüzgarın uğultusu,gecenin ayazı,sabahın dondurucu soğuğu ama herşey seni anımsatıyor


Şu an özgürlüğünü demir parmaklıklar ardına bırakmış,yaşamını ve umutlarını dar ağacına asacak bir idam mahkumu gibiyim


Ben bunları yazarken dışarda yağmur yağıyor,dışarının pisliğini temizleyen bahar yağmurları yağarken,ben sensizliğin kirlenmiş haliyle sadece yanlızlığım var yanımda

Ben umudumu yitirmeyeceğim herzaman sen varmışsın gibi yapıp ve herzaman sen gelecekmissin gibi yaşayacağım Mavi Gülüşlü Kız




Serdar ÖZDEMİR


26 Ocak 2011/Çarşamba

Saat32