Ancak Kadavramız Paylaşılır

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-10-2012

Ancak Kadavramız Paylaşılır Hikayesi - Tarih Hikayeleri - Osmanlı Yazıları

Sultan Abdülhamid Hân (rh

), 1896′da görüşme talebinde bulunan Siyonizmin kurucusu Dr

Thedor Herzl’e, kendisinin de ajanı olan New-linsky vâsıtasıyla şunları söyler:

“Mösye Herzl sizin arkadaşınız olduğuna göre, benim de dostum demektir; kendisine bu meselede artık hiç bir teşebbüste bulunmamasını öğütleyiniz

Benim bir karış toprak vermem bahismevzuu olamaz

Zira istenen toprak bana ait değildir

O milletime aittir

Bu devleti kuran ve kanıyla besleyen milletime… Herhangi birisine vermek veya bizden koparılmasına râzı olmaktansa, yeniden kanımızla yıkamayı tercih ederiz

“Benim, Suriye ve Filistin’den gelen iki alayım Plevne’de son neferine kadar şehid oldular

Türk İmparatorluk toprakları bana değil, Türk Milleti’ne aittir

Bu imparatorluğun hiç bir parçasını hiç bir kimseye veremem

Yahûdiler şimdilik milyarlarını biriktirsinler

Kimbilir, birgün bu imparatorluk paylaşılırsa onlar da istediklerini belki de bir şey ödemeden elde edebilirler

Fakat ancak kadavramız paylaşılır, canlı vücuttan parça koparılmasına müsaade etmem

”

Bu sözler karşısında Herzl’in hâtıralarına kaydettiği satırlar çok dikkat çekicidir

:

“Sultan Abdülhamid’in gerçek bir devlet adamı büyüklüğünü aksettiren bu sözleri, her ne kadar o an için bütün ümitlerimi söndürse de, bana çok tesir etti ve heyecanlandırdı

Ölümü ve paylaşılmayı kabul eden bu kadercilikte trajik bir güzellik vardı ve madalyonun öteki yüzünde ise, son nefese kadar mücâdele irâdesini gösteriyordu

”

Herzl, o kadar irâdeye hayrandır ki, yine hatıralarında, “…şimdi hayat bir irâdedir fikrindeyim” der

Aslında Sultan Abdülhamid’de “kadercilik”olarak gördüğü şey irâdenin iflâsı değildir…

Kaderciliğin her şeye rağmen, netice ne olursa olsun, gerekenin yapılması tarzında tecellî eden şeklidir ki, bu ancak inanmış irâdelerin harcıdır

Herzl, bunu anlamadan Sultan’ın irâdesini takdir etmektedir

(Siyonizmin kurucusu Theodor Herzl’in Hâtıraları ve Sultan Abdülhamid, s

14-15)

fizan

net

07-10-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Ancak Kadavramız Paylaşılır Ancak Kadavramız Paylaşılır Hikayesi - Tarih Hikayeleri - Osmanlı Yazıları Sultan Abdülhamid Hân (rh), 1896′da görüşme talebinde bulunan Siyonizmin kurucusu Dr Thedor Herzl’e, kendisinin de ajanı olan New-linsky vâsıtasıyla şunları söyler: “Mösye Herzl sizin arkadaşınız olduğuna göre, benim de dostum demektir; kendisine bu meselede artık hiç bir teşebbüste bulunmamasını öğütleyiniz Benim bir karış toprak vermem bahismevzuu olamaz Zira istenen toprak bana ait değildir O milletime aittir Bu devleti kuran ve kanıyla besleyen milletime… Herhangi birisine vermek veya bizden koparılmasına râzı olmaktansa, yeniden kanımızla yıkamayı tercih ederiz “Benim, Suriye ve Filistin’den gelen iki alayım Plevne’de son neferine kadar şehid oldular Türk İmparatorluk toprakları bana değil, Türk Milleti’ne aittir Bu imparatorluğun hiç bir parçasını hiç bir kimseye veremem Yahûdiler şimdilik milyarlarını biriktirsinler Kimbilir, birgün bu imparatorluk paylaşılırsa onlar da istediklerini belki de bir şey ödemeden elde edebilirler Fakat ancak kadavramız paylaşılır, canlı vücuttan parça koparılmasına müsaade etmem” Bu sözler karşısında Herzl’in hâtıralarına kaydettiği satırlar çok dikkat çekicidir: “Sultan Abdülhamid’in gerçek bir devlet adamı büyüklüğünü aksettiren bu sözleri, her ne kadar o an için bütün ümitlerimi söndürse de, bana çok tesir etti ve heyecanlandırdı Ölümü ve paylaşılmayı kabul eden bu kadercilikte trajik bir güzellik vardı ve madalyonun öteki yüzünde ise, son nefese kadar mücâdele irâdesini gösteriyordu” Herzl, o kadar irâdeye hayrandır ki, yine hatıralarında, “…şimdi hayat bir irâdedir fikrindeyim” der Aslında Sultan Abdülhamid’de “kadercilik”olarak gördüğü şey irâdenin iflâsı değildir… Kaderciliğin her şeye rağmen, netice ne olursa olsun, gerekenin yapılması tarzında tecellî eden şeklidir ki, bu ancak inanmış irâdelerin harcıdır Herzl, bunu anlamadan Sultan’ın irâdesini takdir etmektedir (Siyonizmin kurucusu Theodor Herzl’in Hâtıraları ve Sultan Abdülhamid, s 14-15) fizannet