Bu Nasıl Bir Korku Ki

Bu Nasıl Bir Korku Ki - Akif Mutaf

Doğmadan önce sesten korktu bir cenin,doğduktan sonra ışıktanGünlerce gözü kapalı ağladı bundan sebepEmeklerken,hep o ilk adımını atmaktan korktu,adımlarını sıralarken ise düşmektenYelkovan akrebin başını döndürdü,cezbetti,aktı zaman,gecenin habercisiydi her gündüz,küçük çocuk her gece karanlık şehrin hükümranlığından korktuGök gürültülerinin eşliğinde ikindi yağmurları yağardı,o her şimşek çakışında annesinin kucağına sığındıKor parçası elini yaktığında ateşten,tuzlu su genzine kaçtığında denizden,sevdiklerini birer birer kaybettiğindeyse geçen zamandan korktuBir umut “acaba”dedi,“kurtulmuş muyumdur?” diyeKüçük çocuk o günse arkasına bakmaktan korktu!


İlkin akrofobiyle tanıştı küçük çocuk,adı yükseklik korkusuBalkondan bakarken yoldaşı korkuluklara tutunurdu,o şekilde dindirdi korkularını,yine de fazla kalamaz,aşağı inmek isterdiBir gün sordu kariye:

-Asansörle inilebilir mi?

“Hayır!”dedi kari

-Neden?

-Ya kapalı kalırsak içinde!

Evham kokardı kelimeler,ruhuna işlerdi sahiplerininNeyse ki merdivenler vaat ederdi açık alanı


İşte,temiz hava,kana kana içine çekiyor küçük çocuk,fakat neden nefesi daralıyor?Agarafobi koşa koşa gelip,tanıştırıyor kendiniKüçük çocuğu alıkoyuyor kalabalıklardan,sinemalardan,otobüsten,çarşıd an,me ydanlardanMerdivenler eve meylediyor bu seferEvde kimse yok!Sessizliğin içinden kalbine püskürüyor yalnızlık korkusuNe yapmalı?Yine korkuluklara mı sarılmalı yahut aynasının cadısıyla mı konuşmalı?O gün şunu anlıyor ki kararsızlık doğuruyor korkuyuMenekşeye dokunamıyor,zehir damlıyor yapraklarındanÇiçeklere bile yaklaşamıyor artık,meşin kaplı kamus aktarıyor sakındıra sakındıra;antofobi adı!


Anahtar,kepenk,sürgü sesleriyle çınlıyor sokaklarkapanıyor kapılar bir birKorku sağanağına tutulmuş şehir,eminliği kovuyor kendindenEvlere meylediyor ayaklarZeytincinin küreğinden kese kağıdına dökülüyor zeytin taneleri,tıpkı korkunun elinden karanlığa akan insanlar gibi


Kapanıyor pencereler,sürgüleniyor kapılarKediler ilk defa korkuyor sahibi oldukları karanlıktanKuşlar kara şarabın içinde çırpınıyor,bulamıyorlar kanatlarınıCellat istifasını sunuyor dar ağacındaİlmeği bu sefer kendi canına talip oluyor


Derken işte bir adam görünüyor,dikkat kesiliyor kari,dikkat kesiliyor herkesTek başına yürüyor sokakta,tek başına eziyor kaldırımlar,tek başına bakınıyor etrafına bir mum ışığı görebilmek içinFakat susuyor tüm pencereler,fersiz son ışık huzmelerini de boğuyorlar kendi zifiri karanlıklarındaCelladın halini görse de çıkmıyor kimsenin sesiŞahit olmak kaçınılmaz,şahitlik tehlikeliGörüp de haleti okumamak kaçınılmaz,nasılsın demek tehlikeli

-Nasılsın?

Bu soru sorulmadı,suale cevap verilmediHeeey,duyuyor musunuz?Yalnız adam bir ışık gördü vahadaSarıya çalan çöl mavisiydi bu pencereden sızan Bu soru birazdan sorulacak,cevap birazdan alınacak,bedevinin tatlı rüyası değilse,cam birazdan vurulacak


Yalnız adam nefes nefese yaklaştı cama,ayaklarını sürüte sürüteKanayan ayaklarını unutarak,Camdan damlayan mavi ışığın karpuz suyu misali çenesinden damladığını düşünerek,büktü parmağını,tıklattı cama“Kim o?”diyecekler şimdi“Tanrı misafiri ”diyecek

Fakat kapı duvar tanrı misafirine,derken bir yazı süzülüyor pencereden

-Hoş geldiniz korkunun hükümranlığındaki şehrimize

-Çok şükür,hoş geldiniz diyorlar bana

-Kartınızı yuvaya sokunuz

-Kart mı?Demek her yuvaya giriş için bir kart gerekiyorPekala

-Şifrenizi yazınız

-Misafir yazsamHayır,dört haneli şifre kabulu

-İşleminizi seçiniz

-İşlem?Eylem yani Ne yapacağıma mı karar vermeliyim?Allah’ım,Yine mi kararsızlık!Tamam o zaman,korkulardan korunmanın var mı bir yolu?


Meşin kaplı kamus savruluyor rüzgarda “k” harfine gelene dek,bilgisizliğin korkusundan,korkunun bilgisine adım atana dek, “her gözün karasındaki o aydınlığı” görene dek“KORKMAK>KO-RI-MAK(KORUMAK)”Demek korkmak ve korumak aynı kökten kelimelermiş


Bu nasıl bir korku ki içinde eminliği barındırıyor,demek insan korkularıyla korunabilirmiş korkularındanNe güzel demiş Mevlana:“Korkuda yüzlerce eminlik gizliGözün karasında bunca aydınlık varEy temiz adam,korkuda gizlenmiş emniyeti gördün,ümitte gizli korkuyu da gör”



Akif Mutaf