Aşkı Angut Gibi Yaşamalı İnsan

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-10-2012

Birbirlerini acılarından tanıdılar

Derin bir ormanda kaybolmuşluklarının ardından, cennetten koparılıp çalınmış bir göl kıyısında karşılaştılar

Önce uzun uzun baktılar gözlerine

Aralarında yapılmış, gizli bir anlaşmaya uyar gibi yürüdüler sonra aşkın onlara sunduğu hayata

Aşk; birlikte yapılan bir deneme uçuşuydu onlar için? kendi içinden defolup gitmek, bir başka iç?te yeniden yürümekti

Tek iken bile yalnız olmamaktı? çekinmeden içilen bir ruh zehriydi? mağlubiyetin zaferiydi? gözün değil, beynin gördüğüydü? tüm güneşlerin senden batıp, sevdiceğinden doğmasıydı? her şeyle hiçbir şeyin bitmeyen dansıydı? katiline, yar diye bakmaktı aşk?

Çok sevdiler bu aşkı

Aşk da onları sevdi

Körpecik bedenleriyle, adeta gökyüzünde süzüldüler

Bir masal ülkesinde yaşayan prens ve prenses gibiydiler

Daha çok gençtiler

Derken, ellerinde çirkin silahlarıyla aşk avcıları geldi! Bir ağacın arkasına saklandılar

Cennetten koparılmış o gölün kıyısında gezinen iki küçük, körpe aşığa nişan aldılar

Önce prensese çevirdiler namluyu; tereddütsüz bastılar tetiğe

Göğsünde bir saçma ölümle devrildi prenses kanlar içinde yere

Prens ne olduğunu anlayamadı

Önce ağlamaklı baktı sevdiceğinin ölü bedenine, sonrada ağacın arkasında saklanan aşk avcılarına

yüzünde katil bir gülümsemeyle seyretti onları aşk avcıları

Sonra saklandıkları yerden çıkarak yürümeye başladılar prense doğru

Prens onlara hiç aldırmadı

Gözünü ayırmadan ölü sevgilisine baktı

Birazdan öldürülme sırasının kendisine geleceğini biliyordu

Ama buna hiç aldırmadı

Kaçmadı? ölümüne sevmek, ona aşk diye kodlanmıştı

Sevdiceğinin ölüsünün başında öylece bekledi

Aşk avcıları yanına kadar geldi

Namluyu genç prensin kafasına dayadı

Genç prens, gözlerini yarinin feri sönmüş gözlerinden hiç ayırmadı

Baktı, baktı, baktı? aşk avcısı tetiğe bastı? kıpkırmızı bir kan aktı, aktı, aktı? ölüm sadece bir saniye yaşadı?

Uzaklardan bir şarkı duyuldu ?aşk ölmez biz ölürüz?

Avcılar, ellerinde iki genç Angut ölüsüyle ormanın derinliklerinde kayboldu

Not: Angut; ördekgillerden, tüyleri kiremit renginde, evcilleştirilebilen bir yaban su kuşudur

Bu kuşlar, tek eşli olarak yaşarlar ve ölen eşlerinin yanı başında, kendileri de ölene kadar bekler

Bu kuşlar, ölen eşinin gözlerinden gözlerini ayırmaz; kendi ölümüne kadar yas tutar

Dipnot: Keşke insanlar da aşkı böyle yaşayabilseydi ve aşk angutluktur demek, küfür gibi gelmeseydi?

(Kahraman Tazeoğlu)

07-10-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Aşkı Angut Gibi Yaşamalı İnsan Birbirlerini acılarından tanıdılar Derin bir ormanda kaybolmuşluklarının ardından, cennetten koparılıp çalınmış bir göl kıyısında karşılaştılar Önce uzun uzun baktılar gözlerine Aralarında yapılmış, gizli bir anlaşmaya uyar gibi yürüdüler sonra aşkın onlara sunduğu hayata Aşk; birlikte yapılan bir deneme uçuşuydu onlar için? kendi içinden defolup gitmek, bir başka iç?te yeniden yürümekti Tek iken bile yalnız olmamaktı? çekinmeden içilen bir ruh zehriydi? mağlubiyetin zaferiydi? gözün değil, beynin gördüğüydü? tüm güneşlerin senden batıp, sevdiceğinden doğmasıydı? her şeyle hiçbir şeyin bitmeyen dansıydı? katiline, yar diye bakmaktı aşk? Çok sevdiler bu aşkı Aşk da onları sevdi Körpecik bedenleriyle, adeta gökyüzünde süzüldüler Bir masal ülkesinde yaşayan prens ve prenses gibiydiler Daha çok gençtiler Derken, ellerinde çirkin silahlarıyla aşk avcıları geldi! Bir ağacın arkasına saklandılar Cennetten koparılmış o gölün kıyısında gezinen iki küçük, körpe aşığa nişan aldılar Önce prensese çevirdiler namluyu; tereddütsüz bastılar tetiğe Göğsünde bir saçma ölümle devrildi prenses kanlar içinde yere Prens ne olduğunu anlayamadı Önce ağlamaklı baktı sevdiceğinin ölü bedenine, sonrada ağacın arkasında saklanan aşk avcılarına yüzünde katil bir gülümsemeyle seyretti onları aşk avcıları Sonra saklandıkları yerden çıkarak yürümeye başladılar prense doğru Prens onlara hiç aldırmadı Gözünü ayırmadan ölü sevgilisine baktı Birazdan öldürülme sırasının kendisine geleceğini biliyordu Ama buna hiç aldırmadı Kaçmadı? ölümüne sevmek, ona aşk diye kodlanmıştı Sevdiceğinin ölüsünün başında öylece bekledi Aşk avcıları yanına kadar geldi Namluyu genç prensin kafasına dayadı Genç prens, gözlerini yarinin feri sönmüş gözlerinden hiç ayırmadı Baktı, baktı, baktı? aşk avcısı tetiğe bastı? kıpkırmızı bir kan aktı, aktı, aktı? ölüm sadece bir saniye yaşadı? Uzaklardan bir şarkı duyuldu ?aşk ölmez biz ölürüz? Avcılar, ellerinde iki genç Angut ölüsüyle ormanın derinliklerinde kayboldu Not: Angut; ördekgillerden, tüyleri kiremit renginde, evcilleştirilebilen bir yaban su kuşudur Bu kuşlar, tek eşli olarak yaşarlar ve ölen eşlerinin yanı başında, kendileri de ölene kadar bekler Bu kuşlar, ölen eşinin gözlerinden gözlerini ayırmaz; kendi ölümüne kadar yas tutar Dipnot: Keşke insanlar da aşkı böyle yaşayabilseydi ve aşk angutluktur demek, küfür gibi gelmeseydi? (Kahraman Tazeoğlu)