Hırka

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-10-2012

Hırka yaşam hikayesi - Hicran Aydın Akçakaya yazıları

Annemden ayrılmanın verdiği büyük bir iç sıkıntısı ile ağlaya ağlaya başlamıştım ilk okul günüme…

Sınıflara girip sıralara oturma vakti geldiğinde, daha bir sıkı sarılmıştım annemin eteklerine

Onu bırakmak istemiyordum, daha doğrusu onun beni bırakıp gitmesini istemiyordum

Ağlıyordum, gözyaşlarım süzülüyordu yanaklarımdan ama hıçkırıklarımı yutuyordum

O geldi yanımıza, ilk öğretmenim… ne kadar genç, ne kadar güzel, sesi ne kadar yumuşaktı…

Ve elleri… ne kadar sıcaktı

Hafifçe çenemden tutup beni kendisine bakmaya zorladı

İlk o an göz göze geldik onunla

Yüzünü çevreleyen, dalgalı kısa saçları vardı

Annem gibi baktı bana

Onun kadar içten ve onun kadar sevgi dolu…

Sonra elimi tuttu, içimdeki bütün endişe ve korkular birden bire yok olmuştu…

Hiç itiraz etmeden onunla birlikte sınıfa girdim ve onun gösterdiği sıraya oturdum

O gün ve ondan sonraki günler, büyük bir açlık ve hevesle onu pür dikkat dinledim

Sınıfta okuma yazmayı ilk öğrenen ve kırmızı kurdeleyi ilk takanlardandım

Öğretmenimle aramda temeli o gün atılan sağlam bir sevgi köprüsü oluşmuştu…

İlkokuldan mezun olana kadar onun sınıfında onun öğrencisi olmak büyük bir şanstı benim için

Çalışkanlığım, verilen her görevi büyük bir özveriyle kabul etmem ve azmim sayesinde okulda diğer öğretmenlerin de sevdiği öğrenciler arasındaydım

………

&……

Okul yıllarım herkesin olduğu gibi unutulmaz anılarla geçti

Hatırladıkça hala hüzünlendiğim ya da gözlerimden yaş gelene kadar güldüğüm harika anılar

Hele bi tanesi var ki

Gülsem mi ağlasam mı hatırladıkça şaşıyorum hala

Yıl 1981 dördüncü sınıftayım

O yıl babamın büyük emek vererek neredeyse her bir tuğlasını kendisinin ve annemin koyduğu evimize taşınmıştık

Köyün biraz dışarısında önünden dere geçen bir arsadaydı evimiz

Babam asma bir köprü yapmıştı yol ile bahçemiz arasına

Evin bütün malzemesini annemle birlikte o asma köprüden el arabası ile taşımışlardı

Çocukken en büyük zevkim yağmur yağdığında çağıldayarak akan o dereyi izlemekti

……

&……

O gün uyandığımda hava bulutluydu ama henüz yağmur başlamamıştı

Annem saçlarımı ördü, o meşhur kurdelelerimi taktı ve beni okula uğurladı

Biz derste iken birden yağmur başladı, bardaktan boşanırcasına ama nasıl yağıyor, iri yağmur damlaları sınıfın camlarını delecek sanki

Aklım derede, kesin diyorum akmaya başlamıştır bu kadar yağmurdan sonra

Öğlen yemek için eve geldim, yanılmamışım dere akıyor, gürüldüyordu

O tahta köprüden elimdeki minik taşları suya ata ata geçtim

Yemeğimi yedim, cebimde leblebilerim, elimde iki mandalina okulun yolunu tuttum gene …

Arkadaşlara anlatıyorum derenin nasıl güzel aktığını, merak ediyorlar hadi diyorlar biz de görelim

Daha zilin çalmasına vakit var iki kız arkadaşımla dönüyoruz,

köprüden değil de derenin üstündeki taşlardan seke seke karşıya geçmek istiyoruz

Oraya kadar gelmişken evden birkaç mandalina daha alacağım ya…

Arkadaşlarım geçiyorlar, sıra bana geliyor nasıl olduysa ayağım kayıyor ve ben cumburlop suyun içine düşüyorum

Aman tanrım önlüğüm ıslanıyor, kurdelelerimin kolası bozuluyor,

su çamurlu üstelik, ayakkabılarım, beyaz çoraplarım, ben maf oldum, bu halde annemin karşısına nasıl çıkarım?

Çare yok mecburen kapıyı çalıyorum, annem beni o halde görünce bir çığlık atıyor:

-Bu ne hal, ben seni az önce okula göndermedim mi?

Ne desem faydasız annem feci şekilde sinirli, sanırım haklı da

Yedek önlüğüm yok, şimdi ne giyip gidicem ben okula?

Kolumu çimdikleyerek annem beni duşa sokuyor,

ben ağlıyorum hem canım yanıyor hem önlüğüm kirlenmiş ve üstelik annem sinir küpüne dönmüş vaziyette…

Duştan sonra bir pantolon, üstüne bir kazak ve annemin yeni ördüğü beyaz hırkayı giyiyorum…

Annem gene saçlarımı tarıyor ve örüyor iki tane ama bu kez kurdele yok örgülerimin ucunda…

Buna seviniyorum gizliden ( o kocaman kolalı kurdeleleri sevmiyorum çünkü… sınıfta benden başka kimsede yok öyle kocaman ve kolalı

)

İki çift ayakkabım var biri ıslandı, geçen seneden kalan eski ayakkabılarımı giyiyorum bu kez

Ayaklarımı sıkıyorlar ama çıplak ayakla gidemeyeceğime göre okula, sesimi çıkarmıyorum

Kızlarla birlikte tekrar okula dönüyoruz

Öğretmene olanları anlatıyoruz

Gülüyor, ama anneme de hak veriyor

Öğleden sonraki ilk teneffüste sınıfta yanan kocaman sobanın yanına gidiyorum,

çünkü aşırı derece üşüyorum

Saçlarım hala ıslak

Aksilik bu ya ben ısınmaya çalışırken fazla yaklaşmışım sobaya farkında olmadan

o yepyeni canım hırkamın kolu yapışıveriyor sobanın borusuna…

Eyvah!

Bittim ben bittim!

Annem bu kez öldürecek beni

Tembihlemişti de üstelik

Üstünü kirletme, dikkat et diye

Kirletmek ne kelime ben hırkamın kolunu sobaya yapıştırmışım

Şimdiki gibi gardırop dolusu kıyafet nerde o zamanlarda

O benim tek ve en yeni hırkamdı

Nasıl ağlıyorum nasıl üzgünüm bilemezsiniz

Derse girdik öğretmenim soruyor, n’oldu hicran neden ağlıyorsun? ,

Ben ağlamaktan konuşamıyorum

Arkadaşlarım anlatıyor

Bunda korkacak ne var diyor öğretmenim, Allahtan kolunu yakmamışsın

Olmaz diyorum ben, eve falan gidemem, annem zaten çok öfkelendi dereye düştüm diye,

şimdi bir de hırkamın kolunu yaktığımı görünce deli olacak ben eve gitmem, gitmem…

Ders bitiyor, paydos zili çalıyor

Bütün öğrenciler evin yolunu tutmuşken ben inatla sınıftayım hala ve birkaç arkadaşım yanımda beni ikna etmeye çalışıyorlar…

Gitmem diyorum gitmem

Annem öldürür beni…

Öğretmenimiz ve başka iki öğretmen daha benim yanımdalar,

tamam diyorlar, biz annene haber gönderelim gelsin, durumu anlatırız, yumuşatırız meraklanma sen…

İki arkadaşım bizim eve gidiyor koşar adım…

Süheyla öğretmen sizi bekliyor Ayşe teyze okulda diyorlar

Annemde bir korku bir telaş bana bir şey oldu sanıyor

Çünkü daha birkaç ay önce okulun bahçesindeki havuzun kenarında kovalamaca oynarken, boş havuzun içine düşüp başımdan yaralanmıştım

Canım annem nasıl da korkmuştu beni sınıftaki sıraların birinde yatar vaziyette görünce…

Artık sakarlık mı diyeyim şanssızlık mı çocukken sokakta oynarken düşer,

dudağımı, çenemi, dizlerimi yaralarım,

gelini görebilmek için düğün meydanında boş varillerin üstüne çıkar, düşer kaşımı patlatırım

Sağ kaşımın üstünde, çenemde ve dizlerimde hala o günlerin izi duruyor

Annem etekleri tutuşmuş bir vaziyette sınıfın kapısında beliriyor, gözleri beni arıyor

Ben korku içinde paravanın arkasına gizlenmişim sessizce bekliyorum

Üç öğretmen; sınıf öğretmenim Süheyla, üçüncü sınıfları okutan Zuhal öğretmen ve beşinci sınıfları okutan Emel öğretmen…

Annemi karşılıyorlar

Annem soran gözlerle bakıyor onlara

Öğretmenim durumu anlatıyor kısaca

Hicran eve gelmeye korktu senden çekindiği için diyor

Annem gülmeye başlıyor, bu muydu mesele ben de önemli bir şey var sandım

Yanan hırkanın kolu olsun artan iple tekrar örerim ne olacak ki diyor

Ben hala paravanın arkasındayım

Öğretmenim sesleniyor, Hicran hadi çık artık bak annen kızmayacak sana

Ellerim önümde birleşmiş, başım eğik bir şekilde çıkıyorum saklandığım yerden

Anneme yaklaşıyorum, anneee çok üzgünüm vallahi istemeden oldu, ısınmaya çalışırken, çok üşümüştüm diyorum titrek bir sesle

Sana bir şey olmasın diyor annem hırka ne ki, tamir ederiz sorun değil

Olay tatlıya bağlanıyor

Ama şundan eminim ki ben o kolu yanık hırkayla eve gitseydim kesinlikle annemden azar işitirdim

Ha tabi ki de kolum yanmadığı için annem şükrederdi ama yoksulluğun gözü çıksın

Bayramdan bayrama yeni elbise ve ayakkabılarımız olurdu

Gezmeye gidecek olsak, onu giymem, bunu istemem diyemezdik çünkü zaten seçeneğimiz yoktu

Ha deyince alınamıyor her istediğimiz, bu yüzden elimizdekilerin kıymetini bilmemiz gerektiği ve idareli olmamız konusunda habire öğüt verirdi anneciğim

Annem artan ip ile hırkama yeni bir kol örüp takmıştı

Yıllar geçti o günü, o hırkayı ve öğretmenimin beni azar işitmekten kurtarmasını hiç unutmam

Süheyla öğretmenim emekli olduktan sonra tekrar Bodrum’a dönmüş

Telefonla kendisine ulaştım

O kadar yıldan sonra beni hemen hatırlaması ne büyük onurdur benim için

Diğer iki öğretmenimin nerede olduklarını bilmiyorum

Yaşıyorlarsa kulakları çınlasın, hayatta değillerse mekanları cennet olsun…

Annemden sonra bana annelik eden, okumayı, yazmayı öğreten, Atatürk’ü tanıtan, sevdiren, bana beş yıl boyunca emek veren o melek yüzlü kadının ellerinden öpüyorum

Gününüz kutlu olsun öğretmenim…

……

&……

Öğretmenlik kutsal bir meslek

Büyünce ne olmak istiyorsun diye sorduklarında verdiğim tek cevaptı öğretmen olmak istiyorum

Olamadım, şartlar elvermedi

Geleceğimizi emanet ettiğimiz o mukaddes insanlar ne yazık ki aldıkları üç kuruş maaşla ama yılmadan, ama bıkmadan görev aşkıyla dolu yüreklerini açıyorlar çocuklarımıza

Bütün eli öpülesi öğretmenlerin gününü kutluyorum

Başöğretmenimiz Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk’ ü saygıyla anıyor ve selamlıyorum

Öğretmenler! Cumhuriyet, fikren, bilimsel, fennen, bedenen kuvvetli ve yüksek sicilli korucular ister

Yeni kuşağı bu nitelik ve yetenekte yetiştirmek sizin elinizdedir

KEMAL ATATÜRK

Hicran Akçakaya

07-10-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Hırka Hırka yaşam hikayesi - Hicran Aydın Akçakaya yazıları Annemden ayrılmanın verdiği büyük bir iç sıkıntısı ile ağlaya ağlaya başlamıştım ilk okul günüme… Sınıflara girip sıralara oturma vakti geldiğinde, daha bir sıkı sarılmıştım annemin eteklerine Onu bırakmak istemiyordum, daha doğrusu onun beni bırakıp gitmesini istemiyordum Ağlıyordum, gözyaşlarım süzülüyordu yanaklarımdan ama hıçkırıklarımı yutuyordum O geldi yanımıza, ilk öğretmenim… ne kadar genç, ne kadar güzel, sesi ne kadar yumuşaktı… Ve elleri… ne kadar sıcaktı Hafifçe çenemden tutup beni kendisine bakmaya zorladı İlk o an göz göze geldik onunla Yüzünü çevreleyen, dalgalı kısa saçları vardı Annem gibi baktı bana Onun kadar içten ve onun kadar sevgi dolu… Sonra elimi tuttu, içimdeki bütün endişe ve korkular birden bire yok olmuştu… Hiç itiraz etmeden onunla birlikte sınıfa girdim ve onun gösterdiği sıraya oturdum O gün ve ondan sonraki günler, büyük bir açlık ve hevesle onu pür dikkat dinledim Sınıfta okuma yazmayı ilk öğrenen ve kırmızı kurdeleyi ilk takanlardandım Öğretmenimle aramda temeli o gün atılan sağlam bir sevgi köprüsü oluşmuştu… İlkokuldan mezun olana kadar onun sınıfında onun öğrencisi olmak büyük bir şanstı benim için Çalışkanlığım, verilen her görevi büyük bir özveriyle kabul etmem ve azmim sayesinde okulda diğer öğretmenlerin de sevdiği öğrenciler arasındaydım ………&…… Okul yıllarım herkesin olduğu gibi unutulmaz anılarla geçti Hatırladıkça hala hüzünlendiğim ya da gözlerimden yaş gelene kadar güldüğüm harika anılar Hele bi tanesi var ki Gülsem mi ağlasam mı hatırladıkça şaşıyorum hala Yıl 1981 dördüncü sınıftayım O yıl babamın büyük emek vererek neredeyse her bir tuğlasını kendisinin ve annemin koyduğu evimize taşınmıştık Köyün biraz dışarısında önünden dere geçen bir arsadaydı evimiz Babam asma bir köprü yapmıştı yol ile bahçemiz arasına Evin bütün malzemesini annemle birlikte o asma köprüden el arabası ile taşımışlardı Çocukken en büyük zevkim yağmur yağdığında çağıldayarak akan o dereyi izlemekti ……&…… O gün uyandığımda hava bulutluydu ama henüz yağmur başlamamıştı Annem saçlarımı ördü, o meşhur kurdelelerimi taktı ve beni okula uğurladı Biz derste iken birden yağmur başladı, bardaktan boşanırcasına ama nasıl yağıyor, iri yağmur damlaları sınıfın camlarını delecek sanki Aklım derede, kesin diyorum akmaya başlamıştır bu kadar yağmurdan sonra Öğlen yemek için eve geldim, yanılmamışım dere akıyor, gürüldüyordu O tahta köprüden elimdeki minik taşları suya ata ata geçtim Yemeğimi yedim, cebimde leblebilerim, elimde iki mandalina okulun yolunu tuttum gene … Arkadaşlara anlatıyorum derenin nasıl güzel aktığını, merak ediyorlar hadi diyorlar biz de görelim Daha zilin çalmasına vakit var iki kız arkadaşımla dönüyoruz, köprüden değil de derenin üstündeki taşlardan seke seke karşıya geçmek istiyoruz Oraya kadar gelmişken evden birkaç mandalina daha alacağım ya… Arkadaşlarım geçiyorlar, sıra bana geliyor nasıl olduysa ayağım kayıyor ve ben cumburlop suyun içine düşüyorum Aman tanrım önlüğüm ıslanıyor, kurdelelerimin kolası bozuluyor, su çamurlu üstelik, ayakkabılarım, beyaz çoraplarım, ben maf oldum, bu halde annemin karşısına nasıl çıkarım? Çare yok mecburen kapıyı çalıyorum, annem beni o halde görünce bir çığlık atıyor: -Bu ne hal, ben seni az önce okula göndermedim mi? Ne desem faydasız annem feci şekilde sinirli, sanırım haklı da Yedek önlüğüm yok, şimdi ne giyip gidicem ben okula? Kolumu çimdikleyerek annem beni duşa sokuyor, ben ağlıyorum hem canım yanıyor hem önlüğüm kirlenmiş ve üstelik annem sinir küpüne dönmüş vaziyette… Duştan sonra bir pantolon, üstüne bir kazak ve annemin yeni ördüğü beyaz hırkayı giyiyorum… Annem gene saçlarımı tarıyor ve örüyor iki tane ama bu kez kurdele yok örgülerimin ucunda… Buna seviniyorum gizliden ( o kocaman kolalı kurdeleleri sevmiyorum çünkü… sınıfta benden başka kimsede yok öyle kocaman ve kolalı) İki çift ayakkabım var biri ıslandı, geçen seneden kalan eski ayakkabılarımı giyiyorum bu kez Ayaklarımı sıkıyorlar ama çıplak ayakla gidemeyeceğime göre okula, sesimi çıkarmıyorum Kızlarla birlikte tekrar okula dönüyoruz Öğretmene olanları anlatıyoruz Gülüyor, ama anneme de hak veriyor Öğleden sonraki ilk teneffüste sınıfta yanan kocaman sobanın yanına gidiyorum, çünkü aşırı derece üşüyorum Saçlarım hala ıslak Aksilik bu ya ben ısınmaya çalışırken fazla yaklaşmışım sobaya farkında olmadan o yepyeni canım hırkamın kolu yapışıveriyor sobanın borusuna… Eyvah! Bittim ben bittim! Annem bu kez öldürecek beni Tembihlemişti de üstelik Üstünü kirletme, dikkat et diye Kirletmek ne kelime ben hırkamın kolunu sobaya yapıştırmışım Şimdiki gibi gardırop dolusu kıyafet nerde o zamanlarda O benim tek ve en yeni hırkamdı Nasıl ağlıyorum nasıl üzgünüm bilemezsiniz Derse girdik öğretmenim soruyor, n’oldu hicran neden ağlıyorsun? , Ben ağlamaktan konuşamıyorum Arkadaşlarım anlatıyor Bunda korkacak ne var diyor öğretmenim, Allahtan kolunu yakmamışsın Olmaz diyorum ben, eve falan gidemem, annem zaten çok öfkelendi dereye düştüm diye, şimdi bir de hırkamın kolunu yaktığımı görünce deli olacak ben eve gitmem, gitmem… Ders bitiyor, paydos zili çalıyor Bütün öğrenciler evin yolunu tutmuşken ben inatla sınıftayım hala ve birkaç arkadaşım yanımda beni ikna etmeye çalışıyorlar… Gitmem diyorum gitmem Annem öldürür beni… Öğretmenimiz ve başka iki öğretmen daha benim yanımdalar, tamam diyorlar, biz annene haber gönderelim gelsin, durumu anlatırız, yumuşatırız meraklanma sen… İki arkadaşım bizim eve gidiyor koşar adım… Süheyla öğretmen sizi bekliyor Ayşe teyze okulda diyorlar Annemde bir korku bir telaş bana bir şey oldu sanıyor Çünkü daha birkaç ay önce okulun bahçesindeki havuzun kenarında kovalamaca oynarken, boş havuzun içine düşüp başımdan yaralanmıştım Canım annem nasıl da korkmuştu beni sınıftaki sıraların birinde yatar vaziyette görünce… Artık sakarlık mı diyeyim şanssızlık mı çocukken sokakta oynarken düşer, dudağımı, çenemi, dizlerimi yaralarım, gelini görebilmek için düğün meydanında boş varillerin üstüne çıkar, düşer kaşımı patlatırım Sağ kaşımın üstünde, çenemde ve dizlerimde hala o günlerin izi duruyor Annem etekleri tutuşmuş bir vaziyette sınıfın kapısında beliriyor, gözleri beni arıyor Ben korku içinde paravanın arkasına gizlenmişim sessizce bekliyorum Üç öğretmen; sınıf öğretmenim Süheyla, üçüncü sınıfları okutan Zuhal öğretmen ve beşinci sınıfları okutan Emel öğretmen… Annemi karşılıyorlar Annem soran gözlerle bakıyor onlara Öğretmenim durumu anlatıyor kısaca Hicran eve gelmeye korktu senden çekindiği için diyor Annem gülmeye başlıyor, bu muydu mesele ben de önemli bir şey var sandım Yanan hırkanın kolu olsun artan iple tekrar örerim ne olacak ki diyor Ben hala paravanın arkasındayım Öğretmenim sesleniyor, Hicran hadi çık artık bak annen kızmayacak sana Ellerim önümde birleşmiş, başım eğik bir şekilde çıkıyorum saklandığım yerden Anneme yaklaşıyorum, anneee çok üzgünüm vallahi istemeden oldu, ısınmaya çalışırken, çok üşümüştüm diyorum titrek bir sesle Sana bir şey olmasın diyor annem hırka ne ki, tamir ederiz sorun değil Olay tatlıya bağlanıyor Ama şundan eminim ki ben o kolu yanık hırkayla eve gitseydim kesinlikle annemden azar işitirdim Ha tabi ki de kolum yanmadığı için annem şükrederdi ama yoksulluğun gözü çıksın Bayramdan bayrama yeni elbise ve ayakkabılarımız olurdu Gezmeye gidecek olsak, onu giymem, bunu istemem diyemezdik çünkü zaten seçeneğimiz yoktu Ha deyince alınamıyor her istediğimiz, bu yüzden elimizdekilerin kıymetini bilmemiz gerektiği ve idareli olmamız konusunda habire öğüt verirdi anneciğim Annem artan ip ile hırkama yeni bir kol örüp takmıştı Yıllar geçti o günü, o hırkayı ve öğretmenimin beni azar işitmekten kurtarmasını hiç unutmam Süheyla öğretmenim emekli olduktan sonra tekrar Bodrum’a dönmüş Telefonla kendisine ulaştım O kadar yıldan sonra beni hemen hatırlaması ne büyük onurdur benim için Diğer iki öğretmenimin nerede olduklarını bilmiyorum Yaşıyorlarsa kulakları çınlasın, hayatta değillerse mekanları cennet olsun… Annemden sonra bana annelik eden, okumayı, yazmayı öğreten, Atatürk’ü tanıtan, sevdiren, bana beş yıl boyunca emek veren o melek yüzlü kadının ellerinden öpüyorum Gününüz kutlu olsun öğretmenim… ……&…… Öğretmenlik kutsal bir meslek Büyünce ne olmak istiyorsun diye sorduklarında verdiğim tek cevaptı öğretmen olmak istiyorum Olamadım, şartlar elvermedi Geleceğimizi emanet ettiğimiz o mukaddes insanlar ne yazık ki aldıkları üç kuruş maaşla ama yılmadan, ama bıkmadan görev aşkıyla dolu yüreklerini açıyorlar çocuklarımıza Bütün eli öpülesi öğretmenlerin gününü kutluyorum Başöğretmenimiz Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk’ ü saygıyla anıyor ve selamlıyorum Öğretmenler! Cumhuriyet, fikren, bilimsel, fennen, bedenen kuvvetli ve yüksek sicilli korucular ister Yeni kuşağı bu nitelik ve yetenekte yetiştirmek sizin elinizdedir KEMAL ATATÜRK Hicran Akçakaya