Hepimizden Yanlızca Birtane Var

Yanından geçerken gülümsemediğimiz, bir günaydını esirgediğimiz için bizim olmayan o kadar çok dost kaybettik ki



Henüz bizim olamadan o kadar çok arkadaş yitirdik ki
Hayatımız boyunca milyonlarca insan tanıma fırsatını elimizle teptiğimiz içindir ki yapayalnız akşamlar yaşıyoruz Bugün bir insan daha tanımadığımız için belki bu yalnız başına kalışımız Oysa biz bunu hep yaptık Bir altın madeninde yaşadık ama o altınları hep birbirimize taş niyetine attık Maymunların düşmanlarına muz attığı gibi
Çok olduğumuz için mi bu tekliğimiz? Çok olduğumuz için mi bu yalnızlık? Dört kişi bir adada kalakalsaydık üç arkadaşımız olurdu Ama dört milyonluk bir şehirde neden üç arkadaş bulamıyoruz? Bu kalabalık şehirde dost bulamayıp da köpek gezdiren insan sayısı o kadar çok ki
Hazinenin nerde gömülü olduğunu neden herkes biliyor da hazineyi çıkarmaya kimse yanaşmıyor
Önümüzden geçen bu kalabalık neden seni görmeden yürüyor Ya da beni veya diğerini
Her biri bir elmas olan bu insanları neden eğilip de almıyoruz yerden Az değiliz de ondan
Bu kalabalık ölümsüz olmak kadar sıkıcı ve kıymetsiz çünkü Çok seçenekli bir kalabalık insan yığını karşısında o kadar hovardaca harcıyoruz ki “Aman canım başka insan mı yok” dediğimiz bir seçenek çokluğu bizi insan yok yalnızlığına itiyor bu yüzden çoğuz ve bu yüzden tek başınayız Ne yazık
Oysa hepimizden yalnızca bir tane var

ALİ ZARİN

Canım benim;

Ellerine sağlık, yüreğine sağlık

İnşallah “dost”larınsız kalmazsın

Konu paylaşımı için candan teşekkürler

Maalesef böyle

Kaç kişiyi veya kimi parmağımızla gösterebiliriz

“işte bu benim en iyi dostum” diye

Benim gerçek dostum (çocukluktan) maalesef

çok uzaklarda, ama biliyorum ki eğer birbirimize

ihtiyaç duyarsak bir telefon bağlantısı yeterli…

„Az olsun, öz olsun…“