Semaver |
07-10-2012 | #1 |
Prof. Dr. Sinsi
|
SemaverSemaver yazısı - Şule Meryem Canpolat yazıları Duvarın üstündeki semavere küçük odun parçalarını atarken gördüm onuEvin önünden ne zaman geçsem, semaverden taşan mutluluğa şahit oldu gözlerimHergün aynı saatlerde kapıya atılan semaver, evin sahipleri için akşam çayının vaktini gösteriyorduHer ne kadar sobadan, ocaktan uzak kalsa da evlerimiz, semaverden yayılan duman, ocağın tüttüğünü gösteriyordu Sıcacık bir şeyler arıyordu gözlerimizYollar ve insanlar uzarken gözlerimizde, semaver bir pencere açıyor işte o an yüreğimizdeSıcacık oluyoruz, daha içmeden çayınıHayranlıkla seyrediyoruz, içine atılan ağaç dallarınıİçmeden kanıyoruz biz de aynı mutluluğaKısa süreliğine de olsa, ortak olduğumuz için, ateşin sıcaklığınaZevkle yapılan işler eziyet vermezmiş sahibineZor olsa da semaverde çay yapmak, isteyerek yapan bir çift el, değiştiriyor gözlerimizde işin zorluğunuVe eğlenceli bir şeyi izler gibi izliyoruz, semaverli mutluluğu Evin damına toplanmış üç beş kadınGünlük konuşmalar içinde, çayın olmasını bekliyorlarEvin önündeki cadde gözlere şenlikSinema izler gibi, izliyorlar gelip geçenleriBizim farketmediğimiz birçok detaya sahip, gözleriArada fısıldaşmayı ihmal etmiyorlarDudaklarının üzerinde elleriAh ülkemin güzel kadınları!Oysa ne güzel sohbetler olurdu, yanan semaverin sıcaklığındaUnutup, bizi yoran düşünceleri, yeni şeyler öğrenerek, bereketli akşamların bağrında Yürüyüşüme devam ediyorumSanki geçtikçe yollardan, kendimi seyre dalıyorumDünyanın merkezinde sanarken kendimi, küçücük bir karınca olduğumu anlıyorumBüyük bir istekle dönüyorum kendi içimdeDönüyorum, dünya dönüyor beynimin içinde Birbirine zıt olsa da ateşle su içiçe yıllardırAteşe su, suya ateşOdun ateşinde kaynamış bir çayla, demlenirken hayatlar, içli içli dökülüyor hatıralar dudaklardanTorunum diyor bir ana, askere gideli çok olmuştuBir köy sabahında, yemyeşilken tarlalar, neşeyle oynayıp koşarken çocuklar, haberi geldi asker torunumunHaince bir saldırıda şehit oluşunun Düşüyor elinden çay kaşığı içli ananınHesabı yoktu, torununa döktüğü ağıtlarınBir söz dağıtsın şimdi bu kasvetiKaybolsun ansızın güneşimizi örten bulutlarArtık yanmasın ahlarla, eyvahlarla ocaklarSemaverler taşıp dökülsün, mutluluğu hakeden yaralı yüreklerden Ateşine dalıyorum semaverinİçimi ısıttığım semaverin, içimi yakışını hissediyorumBir ananın kalp yangını eşlik ediyor halimeAna oluyorum o anGözyaşlarımı saklıyorum, nasırlanmış ellerimin altındaGarip garip bakıyorum her yereAna oluyorum, elim yetişmiyor yüreğimeÇaresizliği soluyorum karanlıklar içindeSemaveri unutuyorum, karmaşalar içindeVerilmemiş hesapların sancısı sarıyor her yanımıSöylenmemiş sözlerin gizli isyanı Sokaktaki çocuğun gülüşü olmasa, ana olmanın ağırlığı çökecek her yanımaSabahla gelen güneş aydınlatmasa bu kenti, ümidim tükenecek adeta Geldiğim yollardan dönüyorum, bu defa tecrübelerleSemaverle örülmüş, tatlı karelerleHüznü eşlik etse de acı hikayelerinYarına tutulmuş umutlarlaGüzel dilekleri alıyorum avuçlarıma, dönüş yolunda Semavere kaynamak, insanlara kaynaşmak yakışır anlıyorumAteş, demlenmek için bir bardak çayın buğusundaVe su, şiir tadında bir akşam içinAnalar Çilenin sembolü olsa da, mutluluğun kaynağı onlarVe çocuklarEllerimizle büyüttüğümüzÇocuklar, ateşe yürüttüğümüzİyi yetiştirilmiş çocuklar, ya da terkedilmiş, eksik kalmış ergenlikler Semaverin etrafına dizilmiş hayatlarBirbirlerinin dertleriyle hemdem olmuşlarRenkleriyle, bir kilim gibi dokunmuşlar ortak hayatların eşiğindeFarklılıklarıyla seçilmişler gittikleri her yerdeAma yine de sevilmişler, dışlanmamışlar hiçbir yerdeSemaver en büyük ortak noktaları olmuş analarınAkşam sohbetlerinin vazgeçilmezi olmuş, babalarınVe çocuklarEn çok onlar sevmişler semaverin kokusunuYandıkça köze dönen odunuSeyre dalmış yangında yürekler hep beraber aynı ateşiSular kaynamış, sular soğumuş, değişmemiş yine de sevgiyle içilen çayın tadı Şimdi aynı yollardan umutlarla dönüyorum evimeAcıları kadar bu kentin, mutluluklarını da alıyorum yanımaŞimdi bir semaverin kokusuyla, dalıyorum kendimeKüçük odun parçalarını toplayan bir çocuk oluyorumBir çocuğun mutluluğu karışıyor ateşeAteş hala suyla güreşteNe ateş, ne suYalnız çocuklar kazanıyor bu savaşıBütün dünyayı sarıyor sevgi dolu bakışları Şule Meryem Canpolat |
|