Yusuf’A Boyalı Cemâlinin Yokluğunda Hep Ölüme Gebe Yüreğim

Yusuf’a boyalı cemâlinin yokluğunda hep ölüme gebe yüreğim yazısı - Gordiom yazıları


gel iki gözüm!

vaziyet-i ahvalimi iç içine katıp usulca gece ayazının başını bağladım

ılık nefesine kuşanan yüreğim gecenin en dar vaktinde




yüreğimin gölgelerine eğilip âma cümlelerim

kör topal satır aralarında bir bir topladım

antik bir saat de akrep ve yelkovanın silahşörlüğe soyunudu vakit

ganimet hüznü Marmara’nın dipsizliğine fırlatıyorum

ben hep sana tutsak

ben hep hicrana ırak bedenim

acıyı kurşun rengine çalan gecenin küçük sandalına bakıp

gözü yaşlı yüreği yaralı küçük bir kız çocuğu

masumluğu taş dibeklerde dövülmüş

düşlerine demlenmiş dudaklarım

ruhu hicran acılarını eleğinden geçirip arda kalanlarıyla özlemlerimi nafteledim

ben sana müebbet

sen körgütük âşık cancağızım

dilime kör düğümlü mesken duayken

sen

avuçlarında terütaze sevda çicekleri soludum

yüreğim Meryem süresinde susma orucundaydı

sen gözlerimde cennet iken tuzlu suyun zemzemdi




istiklal Caddesi kalabalık

yüreğimde özlemin suflesinde maviliğin sahne alacak

hicran karanlıkların sont piyesinde

başrollerde şehri istanbul

bir de biz




acıyı bal eyleyen yüreğim vuslat gözyaşıyla oynayacak kadar usta değil

ketum bir kalemden çıkan halvet kokan senli cümlelerim satır aralarında

kör topal ilerlerken figüranlığa soyunuyor harfler

herşeyi unutsam kıblegâhım sensin

sana dönüyorum secdeye duran semliğimle

irin toplamış yaralarıma

yüreğim

yokluğunun fukarlığıma bakıp bakıp

sensizliğin sessizliği lâl kaldırımlarına düşüyor tepe taklak

dizleri yılgın

yollarım hep hicrana kırgın

elimde babamdan kalan kalem

yüreğim yetim yalnızlığıma ev sahibi



düşünüyorum

hicran debisinde yavaş yavaş boğulan âşık

belki de

Azrail soğuk kadehinde sunuyor lâl kızılı vuslat şarabını




yaralı kız çocuğu

yamalı bir kalbin tam ortasında saklambaç oynamasında öte ne olabilir ki

köşe kuytularında cümlelerim

devasa vuslat bulmaya çalışıyor özem yanıklarımı

kirpiklerinde yorgun bir kelebek

göz pınarlarımdaki zemzemi yudumlamaya niyetlendi

vuslata gebe yüreğimi kanatıp

şehr-i İstanbul’a yürüyorum senli cümlelere sığmayan yokluğunun yoksulluğuyla

kanlı bıçağın keskin yüzü güzergâhım

ayağım yalın ayak

tuzlu sularım saf tutarak sana geliyorum cancağızım

yolumun üstünde

dipsiz kuyularda Züleyha’yı arayan amber kokulu Yusuf oluyorum

Leyla için Sahra’yı aşan Mecnun mezcupluğuna bürünen âşık’ım

sana mülteci varklık sayfasında

şehr-i İstanbul’a vuslat kelepçeli

bir soluk kadar yakın bildim sevgili

ayazda kalmış yüreğim

dilindeki dualara kundaklayan cancağızım

Marmara’nın maviliğinde büyüttüm yokluğunun serabını

varlığına kol kanat sarıldım

kalemimde nice birikmiş veda cümlelerim var oysa sevgili

dilim hicrana lâl

gözlerim(n) vuslatı taşıyan sol yanım




kozasından yeni çıkmış ipek böceğinde zaman

hamım canözüm

Yusuf’a boyalı cemâlinin yokluğunda hep ölüme gebe yüreğim

sana yamalı küçük kız çocuğu

günahlarına kefil bir Havva

düşlerim bedenimi közlemeye koyulurken

gözlerinde yeşil cenneti solduran adam

sevdim seni hem de çok sevdim

erişilmeyen mabedinde bir avuç toprak olmaya razı gönül

maviliğinde bir yudum deryâ

hicranın baş harflerini ezerek sana yolculuk ediyorum

bendeniz

ok gözlerine tutsak

lâl kızıl şerbetli dudaklarına vuslat orucundayken

hiçliğimi faili meçhul cinayetinde suç üstü bırakım

cebimde çocukluğumdan kalan fırıldak

düşlerimde özlem yanığı azığım

irin toplamış yaralarıma devâ olasın diye sana geliyorum cancağızım



gordion

01/06/2011