Sonsuzluğa Kanat Çırpmak

Sonsuzluğa Kanat Çırpmak - Şule Meryem Canpolat






"Ruhum kanadı kırık bir kuş gibiİyileşmeyi bekliyor sevginleYol aldıkça birlikte, ulaşmak istiyor geldiği yereUzun yolculuklardan sonra seni buluşumun, hikayesi bu"




Sana gelinceye kadar çok yollardan geçti bu gönülHan sanıp, bir çok kalpte yersiz oyalandıYıldız, ay, güneş misali, her ışığa aldandıGerçek sanıp yalan sevgileri, kendini kandırdı


Samimiyeti bilmesek, ikiyüzlülüleri de bilemeyizGerçek seveni bulmasak, yalan sevgileri hep hakikat sanırızVarlığına alıştığımız her dostluk hicrandır, sevinceHep bizim sandığımız dostlar, bizi terkedince


Tek bir çaresi var sevmeninDünyaya sövmeden sabretmeninEzeli olana birlikte yürümekHicranlarını sonsuzlukta eritmekSeni sonsuz sevişim bu yüzdenYanımdayken bile özleyişimDakikalar sonsuzluğa akıyor şimdiRuhum sana kanat çırpıyorDünya seninle güzel şimdi


Beklemek seninle anlamlıÖzlemler hep sana öyle kiKavuşmalar seninle özelEy beni sonsuzluğa götüren güzelSesinde bir telaş varSevişinde bir vakarSevmek zor işSahibinde ağırlık yaparSebat ister bir kerePes edenler ansızın, bu işe girişmeyeİnce olmalı her sevenVarlığını bir kalbe ilikleyenBir dikip, bir sökmek olur mu?Sevince gönülden, o yürek yorulur mu?


Ey ilhamı bol, kalbi ummanBir daha kirlenir mi sende durulan?Günahlara dalsa da, sende bulanmaz, yola koyulanPaylaşmak için samimice, aşka vurulan?


"Aşk için kaç kere, nefessiz kaldık ansızın?Ayrılığıyla yarin, diplere daldık çaresiz?Kaç kere secdeye vardık özlem içinde?Bizi, aşkın sahibine götürenin izinde?Bir akşamüstü, seninle büyütüyorum içimdeki gurbetiSana daldığım uykulardan, sonsuzluğa kanat çırpıyorum"


Dünyaya geldiğimi anladığımda, etrafını izleyen sessiz bir çocuktumKanatlarımdan habersiz, mahzun bir konuktumBüyüyünce öğrendim, yeniden uçabileceğimiKırılan yanlarımı, tebessümle iyileştireceğimiBir palyaçoyu andırsak da bazenGülümsemeyi öğretti hayatAğlayan yanlarımıza inat, sevgiyle ayakta kalmayıEn büyük ayrılıklarda bile umutla bakmayıGeceyle gelen şafağı saymayıSevince öğrendik, bir noktada buluşacağımızıSon sandığımız yarımların, sonsuzlukta tamamlanacağını


Sevince dökülen gözyaşlarını kutsal saydım benAyrılıkta eritilen günahlarıSana giden yollarda, her adımı sevap saymayıİnsan aşktan ağlar mı demeyin?Acıyı bilmeyen aşkı bilemezGeceye ermeyen, şafağı göremezSevene daima aydınlıktır dünya yine deZor olsa da beklemek, bir karargahtır dünya bileneBazen zafere dönüşür bu bekleyişBazen yeniliriz kendi cephemizdeBazen düşman sanırz dostlarıBazen de dost sanıp topraklarımıza, salarız vefa bilmeyenleri


"Seninle yaptığım okumalar, beni sıkmıyor artıkSevginle dopdolu bakınca hayata, insanlar beni yormuyorBir akşamüstü yığılsam da kendime sevgili, sensizlik beni ürkütmüyorSenli günlerin arefesinde, sen kokuyor tüm düşlerÇiçek açan dallar kadar, sen fışkırıyor bu yürek"


İşte büyüyoruz yaşlanmasına aldırmadan dünyanınİşte değişiyoruz, değişmesini istemediklerimiz kadarOysa hep başkalarını değişmiş sanıyoruzÇocukken bir köşeye sakladığımız düşlerimizi unutuyoruzHani akşam olunca yıldızları sayacaktık?Çamurlara aldırmadan bizi sobeleyen, mutlulukları kovalayacaktık?Bizi en çok sevenin adını, ağaçlara kazıyacaktık?Çamurları bile yabana atmadan, kalıcı oyunlar kuracaktık, çocuksu oyunlardaEvler, çocuklar, oyuncaklar yapacaktık, çocuk saflığıylaGüneşin batmasın aldırmayacaktık hani?Güneş gibi doğan biz olacaktık odalarda?


Neyimiz eksik, neyimiz fazla bilemiyorum sevgili?Ama tıpkı çocukluğumdaki gibi, beni bekleyen gizeme dalıyorumSomyada oturan o çocuk benim şimdiDede hikayeleri dinleyen konuk benimGideceği yerden habersiz geldiği yerleri düşünenSomyanın birinden diğerine zıplayan çocuklar biziz işteDuvardaki haritada il bulmaca oyunu oynayan bizizRadyoda altın hızma çalarken sevgili, içimden geçen sensin şimdiKim olduğunu, hangi durakta beni beklediğini bilmeden varlığını hissettiğim sensin şimdi


"Şehrin meydanına aşinayım yıllardırAma ilk defa, bilinçli geçiyorum bu taşlardanSen varsın her parkedeSen olduğunu bilmeden karşılaştığımız her yerdeRuhlarımızın tanışıklığına tanıklık etti bilinmez kaç kez bu meydan?Ama beden giymiş halimizi hissettirmedi bu mekanTanımak için zaman gerekti sevgiliBilmek için sevmek gerekti"


"Ruhum kanadı kırık bir kuş gibiİyileşmeyi bekliyor sevginleYol aldıkça birlikte, ulaşmak istiyor geldiği yereUzun yolculuklardan sonra seni buluşumun hikayesi buSeni bulmak için çıktığım yollarda, yüreğimdeki savrukluğun çetelesi bu"




Huzurla, hicranı aynı anda duyuranHer kapıdan sonra, diğerini aratanTüm kapılar sana çıkıyor şimdiTüm yollar sonsuzluğaKanat çırpmak için birlikte, yapılan tüm dualar Senli yarınlara şimdiYarınlar, çile çekenlerin ya en çokTüm çileler, aşk kokuyor seninleKuşlar bu güzelliğe eşlik ediyorSevginle sardığım kanatlar, uçmak için sonsuzluğa gün sayıyor öyle kiBizli mutluluklar sarıyor, vefasızlardan yorulmuş bu küreyi


Seni versin öyleyse, seni sevdirenSeni çok sevsin, seninle acılarımı dindirenSevmese bilirim sevdirmezdi bu kadar derindenVermese, elbette, istetmezdi gönüldenKanatlanmak yürek isterUçmak için sonsuza, pes etmeyen bilek Yarım kalmaya gelmedikTamamlanmak için sevgimizBiz dünyayı dost bildikTüm güzellikleri içinde keşfettikDünya olacak ilk ve son yer, vuslata mekanMahçup etmesin sevenleri, o güzel Yaradan



Şule Meryem Canpolat