Kibritçi Melankolik Kızın Hayalleri 5

Kibritçi Melankolik Kızın Hayalleri 5 Yazısı - Kibritçi Melankolik Kızın Hayalleri Şule Meryem Canpolat - Şule Meryem Canpolat Yazıları

Sevme diyordu kendineBu kadar çok sevme!Yenilme artık sevdiklerini her kaybettiğinde, kendineÖzleme artık seni yar bilmeyenleriAğlama kibritler çakıp, her gidenin ardından ağıtlar yakarak


Melankolik kız uslandım sansa da, sevmeye devam ettikçe insanları aynı tekrarlarla boğuşmaktı kaderiKadir bilmez insanlar mıydı hayatı zehreden, yoksa söz dinlemez arsız yürekler mi, çözememişti melankolik kızNefret etse insanlardan sanki bu kadar suç sayılmayacaktıNe zor işmiş sevmekGururunu aşk yolunda heba etmek


Kibritçi melankolik kız sıcak ülkelere, sıcak evlere rağmen kaldırım taşlarında ve yollarda geçirdiği soğuk kış günlerini düşündüHala, kibrit alevinde ıstmaya çalıştığı yüreğiyle sürgündü


Neydi melankolik kızı bunca yollara iten?Buzullarda dondurulmuş mutlululuklarını, erteletenyürekli olmak bile ağır geliyordu bazen yüreksizlere


Melankolik kız da dahil ne çok masal okumuştuk küçüklüğümüzdene çok masalsı çizgi filmler izlemiştik pembe ülkelerdenÖlmeden, mutlulukla sonuçlanan masallar bir yanaMutlu olmayı ötelere ısmarlayan vurgunzedeler diğer yanaHep prens ve prensesin buluşmasıyla son bulan sonsuzluk ikliminden bize kalan ne?sadece izlemek mi efsane hayatlarıve beklemek mi hiç gelmeyecek yarınları


Anlaşılabilseydi yeterince, anlayabilseydi o da herkesi, melankolik kız olmazdı zaten adıBir kibrit alevinde tek başına kurmazdı hayalleriniDost yürekler yetişseydi imdadına, sürgünlüğü seçmezdi bir başına

Düşündü melankolik kızHer insanın ateşe hasret, donuk kalplerinive hayaleti andıran, sessiz bıkkınlığını insanlarınKimi çok vermekten yorulmuş, almanın telaşındaKimisi almaktan, vermeyi unutmuş, almak alışkanlık adeta


Niye böyle diyemedi melankolik kız?Üzüldü herkesin kimsesizliğineKalabalıklar içindeki sessizliğineKibrit taneleri yeter miydi, buzulları eritmeyeVe hayaller, kimsesizliğimizi dindirmeye


Işınlı kalpler aradı kibritçi kızKalbe tesir eden, dost yüreklerHoşgörüp, hoşsevenlerSevildikçe, sevmeyi cevher bilenlerAma kibritçi kız da, severken ytirmişti içindeki güneşiİmkansıza adadığı, sahipsiz cevheri


Ne zormuş dedi kendi kendineHem insanların içindeHem uzaklaşıp onlardan millerceNe zormuş mesafe koy(ama)makSevgi almanın girdabında yersiz oyalanmakİçinin sürekli acıması bundandı işteYara sararken bile kanamasıAnsızın yola vurması sürgün ruhunuAnlatmaktan yorulması, dipsiz yorgunluğunu


Bizler yeni hayatları düşlerken, hem maziyle içiçeMelankolik kız kaldıramazdı yitik maziyi bileÜstünden atarcasına savurması her şeyi bu yüzdendiAnsızın bitirmesi eskileri, gelgitlerin içinde hep bu yüzdendi


Yeniden başlamak için ne çok mevsim atlamıştı kendi içindeNe çok hazanla devrilmişti, her sevdiğindeYenilenmek için kaç topraktan sürgün edilmiştiKaç yüreğe girmişti hesapsızAma melankolik kız adıTanımıyor kirli dünyayıKapatmış farklı duygu tonları önünüGöstermiyor etrafındakilerin gerçek yüzünü


Seviyordu işte sadece, melankolik kızHer sevdiğinde, uzak diyarlara kaçıyordu hep bu yüzdenSobelense de ansızın, dalsa da oyunlara, kansa da yalanlara sadece seviyorduIşınlı kalpler aydınlatana kadar yönünü, sürüklemeye devam edecekti ruhunuKibritçi kızların hayallerini dağlasa da, yalancı baharlarPes etmeyecekti, hayallerinin bir gün gerçek olacağına inananlar


Yürüdü melankolik kızyol yürüdü


Şule Meryem Canpolat