Ben En Çok Kuyruklu Yıldızı Sevdim

Ben En Çok Kuyruklu Yıldızı Sevdim - Şule Meryem Canpolat




Gece, kapıda oturuyorum, her yerde sık ağaçlıklarBir yıldız tutuyorum, gökyüzü hep yıldızSeçmek ne kadar da zorlaşıyor bir sürü yıldız içinden, tek bir yıldızıO an hayallere dalıyorum, sevdiklerim geliyor bir bir aklımaBir yıldızı andırıyor gözümde her biriTutmaya çalışıyorum, tutamıyorum yıldızlarıKuyruklu yıldıza takılıyor gözlerim, bir uçurtmayı andırıyor düşlerimGerçekleşmesini her istediğimde inliyor ruhum, basılmış gibi kuyruğuna, her engeldeSancılara kalıyorum




Dedemin gaz lambası bölüyor düşlerimiAlıyorum kendimi yıldızlardan, lambaya saçılıyor ümitlerimSıcacık küçük bir alev, gökyüzündeki yıldızlardan daha gerçekçi geliyor o anKüçük mutluluklarımmış yanan, anlıyorumÇok uzaklarda aramadan güzellikleri, yakınımda olanları farkediyorumSeksenlik dedem dikiliyor karşıma, bir çınar gibiSevinçleri kadar, yemyeşil gözleriyle ağlar gibiLambayı tutan el onun eliBir yıldız olup geceye kayıyorumIşık ararken ışık olmam gerektiğini anlatıyor karanlıklarDedemle maziye akıyorum





Bu harman bir sürü çocuğun oyununa eşlik ettiKimisi kızılderili olmayı, kimisi de kovboyluğu seçti bu oyunlardaKimse sormadı bana hangi oyunda, hangi rolü seçtiğimi!Bilemedim ben de beyazı mı, karayı mı kendime biçtiğimiDenizi mi, adayı mı bu uzun yolda?Hiç kimse kendisi seçmedi belki de, rengi gibi rolünü deHarmanda kaldı sanki çocuksu umutlarımTerketmiyor beni iç yangınımİşte yalancı ata binen benimElimde atımın hayali yuları, başımda arkadaşlarımın verdiği uzunca kuş tüyüGidiyormuş gibi yapıyorum herkes gibi ben deAtım şaha kalkıyor, çığlıklarım yükseldikçe göğeAt da ben de sakin değilizAslında ikimiz de birbirimizden deliyizBaktıkça kendime, öylece kalıyorum





Şimdi yeniden yıldızlarda aklımHep birini sevmekten, açlıkta kalbimBaktıkça doyamadığım, doydukça acıktığım yıldızım, işte karşımdaKuyruğu ne uzun ne kısaAh şu yıldızlar hepsi başıma belaDökülürken, gece her biri ayrı ayrı göğümeNe zaman birine umut beslesem, ay ikiye bölünüyor, bakışlarım yarıyor ne varsa, yıldızlar dökülüyor avuçlarımaHer birisi sönmüş oluyor elime düştüğündeIşığını yitiriyor, ben sınırsız sevdikçeBelki kaldıramıyor yıldızlar sevgimi, hoş göremiyorlar deliliğimiBilemediklerimi topluyorum yerdenAnsızın çıkıyorum, gecenin içindenGündüz daha şaşkın yapıyor ba/kışlarımıYabancılaşıyorum herşeyeHazanla dolu tüm mevsimlereNe gündüz ne gece diyor bir ses taaa derinlerdenGeçmek gerek diyorum ben de, mevsimlerdenYaz oluyorum, kış oluyorum, yanıyorum, üşüyorumBen bunları neden yaşadığımı bir türlü anlamıyorumYıldızım geliyor aklıma, sonsuzluğa kayıyorum




Dedem akşamları gökyüzünü izletir, yıldızların isimlerini sayardı bize tek tekŞu samanyolu, şu çoban yıldızı, şu kuyruklu yıldız!Ben kuyruklu yıldızı sevdim en çokKuyruğuna rağmen, bastıkça yürek inletenSevdikçe, uykularımı bölen kuyruklu yıldızdı işte, benim yıldızımBelki o da tüm yıldızlar gibi bir yıldızdıAma o benim yıldızımdı, bu yüzden özel, kuyruğuna rağmen güzeldiSevdim, yıldızımın kayışını izledim sevdikçeKalbimi hüzne boğan acılar terketmedi öyle ki, kuyruklu yıldız sadece benim deyip, sahiplendikçeKendiyle savaşmanın adıydı aşk, kendi cephemde yenildimSevdikçe büyüdü gözlerimde aşk, korkak kahramanlar büyüttüm düşlerimdeBir sabah ansızın terkedildimBen en çok kuyruklu yıldızı sevdim




Karanlığa alışmıştım bir yarasa ürkekliğindeBazen çarparak taşlara, bazen yararak geceyiİklimim geceler boyu kış, kışlar boyu geceydi severkenKuyruklu yıldızım bunu hiç bilmediO hep gökyüzünde olmayı sevdi, kuyruğuna basılmasını hiç istemediO hep yalnızlığı seçti, yıldızlar içinde kuyruğundan başkasını istemediBelki biraz farklıydı, hep biraz mağrur, biraz asiydiAma yıldızdı o da işte, tüm yıldızlar içindeIşık olmaktı görevi sadece, gecenin derinliğindeKuyruğunu topladı bir akşam, saklandı gecenin içindeIşığını sakladı her gece, göstermedi kimseyeHerkes onu karanlık sandıOysa o benim kuyruklu yıldızımdıÖyle ışık dolu, öyle derindiBen sadece kuyruklu yıldızı sevdim, sevdikçe yerildim




Zor olsa da karanlıktan sonra aydınlığa karışmak, gündüz bereketini esirgemediSevince böyle derinden, güneş ısıttı, yıldızı kayanların yürekleriniGece aşkların ve acıların yatağı olsa da, gündüz yetişti, kalbi hastaların ahınaKapladı geceden kalan acılarıGece uzun ve yıldızlı olsa da, merhem olamayınca ışığı, gündüz sardı kalbi yaralılarıIşıkların birisi yanıp, diğeri sönerken, hiç ses gelmedi kuyruklu yıldızdanHiç renk vermedi kendi ısssızlığındaKimse bilmedi öldü mü, kaldı mı?Adı kuyruklu yıldız olmasa, herkes diyecek belki de, o hiç yaşadı mı?Bir hayaleti andırdı kuyruklu yıldızGökyüzünü ağlattı gizli isyanıYıldızlar içinde bir yıldızdı kuyruklu yıldız da oysaO hep gökyüzünün dışında kaldıBelki kendi seçmedi kuyruklu yıldız olmayıKendine dolup bir gece, ansızın kaybolmayıÖyle bakakaldım yıldızımaAşk şarkıları eşlik etti yalnızlığımaBen kuyruklu yıldızı çok sevdimSevdikçe yıldızımın söneceğini nerden bilirdim?



Gece yol verdi gündüzeAşk, söz verdi, yüreklilereYol yalnız devam etse deAşkın hatırı için yaşamayı seçtimBen kuyruklu yıldızı çok sevdim


Şule Meryem Canpolat