Günebakan

Günebakan Yazısı - Günebakan Ayşe Sönmez Bulut - Ayşe Sönmez Bulut Yazıları

Bir tarlanın en güzel köşesinde bir güne bakan çıkmışÇevresindeki diğer bitkilere göre çok farklıymışKendi de bunun farkaında olmalı ki etrafa bakışı bile değişik,mağrur,gururlu ve kibirliğiymişHerkes nasıl bir çiçek açacağını merak ediyormuşTarla sahibide bu bitkinin diğerleriden farklı olduğunu anlamış daha bir özen göstermeye başlamış


Güne bakan tüm ihtişamıyla yeşil yapraklarını büyütürken bir yandan da açacağı çiçeğin tomurcuğunu büyütüyormuşHenüz çiçek açamadığı halde çiçeğini öve öve bitirememesi herkesin dikkatini çekmişÖzellikle ayaklarının dibinde büyümeye çalışan sarmaşığınGünebakan hiç bir şeyin farkında değilmişYalnızca güneşi görür,ona bakarmışDiğer bitkiler güneşin yakıcı olduğunu,açtığı zaman çiçeklerini güneşten koruması gerektiğini anlatırlarmış ama dinleyen kim?


Bir sabah güneşin ilk ışıklarıyla gözlerini açan bitkiler çok şaşırdıkları bir şey bulmuşlar karşılarında:günebakan çiçek açmışGerçekten de günabakanın çiçekleri öğündğü kadar varmışGüneş ışığını andıran sarı yaprakların ortasında siyah benekler çok yakışmışHepsi seslenip günaydın demiş ama duyan kim,cevap veren kim?Diğer bitkiler gün boyu izlemişler günebakanıgüneşin ilk ışığını hissettiği an güzünü güneşe dönmüş,güneş son ışıklarını çekinceye kadar takip etmiştiHava kararmaya başlayıncada yorgunluktan uyuya kalmışBu durum günlerce devam etmişGünebakan her sabah bütün ihtişamıyla açarmış taç yapraklarını ve gün boyu güneşi takip edermişÇevresinde olup bitenleri hiç görmezmişGünebakan güneşin aşkıyla yana dursun,zavallı sarmaşıkta onun aşkıyla sararıp soluyrmuşBitkilerden bazısı için günebakan direnmenin ,sabrın sembolü olmuşBazıları ise kendini beğenmiş züppe bir çiçek olarak görüyorlarmışSarmaşık dayanamamış bir gün,sarılmış günebakanaama farketmemiş günebakanSarmaşık kendini fark ettirmek içn her gün biraz daha sarılır,biraz daha uzanırmış günebakanın üst yapraklaına doğruOysa günebakanın gözü,güneşten başka bir şey görmezmişSarmaşık her gün biraz daha ,biraz daha sıkmaya başlamış günebakanı ama yine dikkat çekmeyi başaramıyormuşCanı yansa da günebakanın başını güneşten ayırıp ne olduğuna bile bakmamış


Sarmaşık gittikçe daha çok sarılmaya,sıkmaya devam etmişSarmaşın gücü gittikçe azalırken günebakanın da rengi solmaya sararmaya başlamışBir sabah uyandıklarında gördükleri karşısında çok üzülmüşler tarladaki bitkilerSarmaşık yerlerde sürünüyor,günebakan ise sarı yapraklarını açmamışBir süre beklemişler hiç bir hareket yokGüneş iyice yükselmiş,yine bir değişiklik yokGünebakan başını yerden kaldırmıyormuşİçlerinden biri:"nihayet sarmaşığı gördü galiba"derkenDiğerleri:",güneşten başka bir şey görmez "demişler


Saatler geçmiş,bir değişiklik olmamış günebakandaTarlanın sahibi gelip bolca su vermiş yine canlanmamış günebakanErtesi sabah güzelim sarı yaprakları dökülmeye başlayınca anlamışlar ki sarmaşık günebakanı sıkıp öldürmüşTüm gücünü harcadığı için kendisi de ölmüşÇok üzülmüş tarla sakinleriGünebakanı öldüren sarmaşığın aşkıydıSarmaşığı öldüren ise karşılıksız aşktı


Bazen günebakan gibi etrafımızda olup biteni görmez,kendimizi körü körüne birine,bir şeylere kaptırırızKendimizden başka bir şey düşünmeyizBazen sarmaşık gibi olanaksız şeylerin pençesinde kıvranırızOlmayacağını bile bile parçalarız kendimiziHem kendimize hem sevdiğimize zarar veririzDengeyi tutturamayız bir türlüyaşamımızı hep en uçlarda devam ettirirken en yakınımızda olanların farkına varamayız çoğunluklaÇektiğimiz acılarda hep bu yüzden değil midir?


Sevgiyle sevgisizlik arasındaki dengeyi kurabilsek;sevgimizi paylaşmasını öğrensek;çevremizde olanlara duyarlı olsak;eşit görsek insanları,hor görmesek kimseyi,hiç bir şeyisaygı göstersek yaratılanlara,yaratandan ötürüdünya daha mı güzel olurdu?Bu soruyu soralım kendimizeBaşka bir dünya daha yokOnu yaşanılır güzel bir yer yapmak bizim elimizde

Yaşanası sevgi dolu bir dünya dileğiyle


Ayşe Sönmez Bulut