İnsafsızlık

İnsafsızlık Yazısı - İnsafsızlık İclal Aydın - İclal Aydın Yazıları

Ne yapabilirim ki?


Neden geldim buraya?


Şu binanın içinden birini çıkarabilir miyim? İş makinelerini kullanabilir miyim? Serum bağlayabilir miyim? Çadır kurabilir miyim? Yara pansuman edebilir miyim? Kalp masajı yapabilir miyim? Kaç çocuk anne babasız kaldı bu sabah, sayısını çıkarabilir miyim?


***


Ekmek dağıtabilir miyim? Yağmalamayı önleyecek güvenliği sağlayabilir miyim? Hasarlı okulları tespit edebilir miyim? Çocukların hangi okullara nakledileceğini söyleyebilir miyim? Ateş yakabilir miyim?


Yağmuru durdurabilir miyim?


Soğuğu kesebilir miyim?


Zamanı tersine çevirip bu acı hiç yaşanmamış gibi yapabilir


miyim?


Ben neden buradayım?


***


On binlerce soru sorabilirim kendime!


Pek çok kişinin yaptığı gibi yapıp bütün bu görüntüleri evimde izleyebilirim Çocuğumun üzerini sıkı sıkı örter, başkalarının acılarına o gecelik uzaktan üzülebilirim Tahtalara vurabilirim Ölenlerin ruhuna bir Fatiha okuyup içimi anlık rahatlatabilirim


Bunlar en kolayından yapacaklarım, yapacaklarınız


Kimilerinin yaptıkları


***


Enkazın başında durup kurtarma çalışmasını izlerken gördüm onu Gülmüyordu, konuşmuyordu Sekiz buçuk saat sonra çıkarılmıştı enkazdan Anne babası enkaz altındaydı hâlâ “Bak kim geldi” dediklerinde başını çevirip umutsuzlukla baktı bana Sonra birden gülüverdi “Eda abla sen misin” dedi Sarıldı


“Neden buradayım ben” sorusunun yanıtı boynuma sarılan o küçücük kollardaydı Kızımdan bir yaş küçük o çocuğun sarılışında “Sen mi geldin kardeşim” diyerek ağlayan kadınların gözyaşında


Bireyselleştirmek ayıp, farkındayım ama somut hiçbir şey yapamasam bile o anda yaslanabildikleri bir omuz olduğumu fark etmekten dolayı “iyi ki buradayım” dedim kendime


***


Sekiz katlı bir binanın içinden 48 saat sonra ses veren birine ulaşmak için açtıkları tüneli göstermek istedi maden işçileri Kimseyi sokmadıkları o enkaza soktular “Bak” dediler “nasıl çalışıyoruz biz aslında Bir tünel ördük burada, dört kişi var içeride, gel gör bak” dedi şefleri İçlerinden en genci kafasından kaskını çıkarıp bana verdi Elimden tuttular İşlerini göstermek istiyorlardı Başarılarını göstermek istiyorlardı Nasıl zor bir işin altından kalktıklarını anlayayım istiyorlardı


Üç kare fotoğraf çekildi


“Buraya baksanıza” dedi Burak denklanşöre basarken


Baktık


***


Şimdi “İclal Aydın’dan da bir deprem hatırası” başlığı ile bu fotoğrafı haber yapan insafsız Bu haberi büyük bir sevinçle paylaşan diğer zalim “Yuh, katalog çektiriyorsun sanki, bir de 333 deseydin” diye yorum yapabilen kalpsiz “Ay o kaskı takınca kaç kişiyi kurtardı İclal Aydın merak ediyorum” diyen bilir kişi “Soğuyorum abi ben bu gazetecilik oyununu görünce” diyebilen meslek erbabı “Hiç utanmadın mı sen bu fotoğrafı çektirirken?“ diye soran terbiye müffettişi


Kimsiniz kardeşim siz?


Herkesi yargılayan kalbiyle, çatal dili arasındaki soluk borusunu çırpsan kurum dökülecek insan, nereden sesleniyorsun?


***


Neden buradayım ben diye soruyorum kendime


Ne yapabilirim ki?


Ne değiştirebilirim?


Pul kadar fotoğrafa yapılan insafsız yorum pul edebilir mi iyi niyetimi, inancımı?


O küçük çocuğun boynuma sarılan kolları, bana kaskını veren maden işçisinin gülen gözleri, göğsüme yaslanıp ağlayan genç kızın inci tanesi gibi gözyaşları bir olur mu hiç; İNSAN ENKAZI ağızların, VİCDANLARIN FAY HATTINI ÇATLATAN kelimeleriyle?!


Arama kurtarma ekibi girse bu vicdansızların yargı enkazına, içinde insan bulamazlar bundan eminim ama!


İclal Aydın