Doğamadan Ölenler

Doğamadan Ölenler Yazısı - Doğamadan Ölenler Elif Şafak - Elif Şafak Yazıları

BU hafta Türkiye'nin ruh halini özetleyen bir fotoğraf seçin ve o kareyi bir an için dondurup büyütün deseler, hangi resme odaklanırdınız? Uluslararası arenadaki gelişmelere mi? Türkiye'nin Ortadoğu'daki girişimlerine mi? Siyasetteki çalkantılara mı? Ekonomik sahadaki başarılara ve yeni yatırımlara mı? İstanbul'un daima büyüyen, güzelleşen çehresine mi?

Masamın üzerinde bir fotoğraf duruyor Öksüz bir bebek ufacık bir battaniyeye sarılmış, sessizce toprağa veriliyor Annesinin ve kız kardeşinin yanına gömülüyor Arkada duran köylülerden birine dikkat ediyorum; yüzünü eğmiş, usulca Söyleyecek söz bulamamanın ağırlığı, umutsuzluğun eşiğinde ha düştü ha düşecek durmanın elemi, tedirginliği yüzünden okunuyor


Bu fotoğraf bu kadar çabuk unutulmamalı Siyasetçilerin, bürokratların, öğrencilerin, iş dünyasının, gazetecilerin, yazarların Hepimizin önünde durmalı hiç olmazsa bir müddet Bu hikâye silinmemeli hafızalardan Bugün okuyup yarın unutuverdiğimiz bir habere dönüşmemeli Unutmayalım ki nasıl bir girdaba doğru sürüklendiğimizi anlayabilelim Unutmayalım ki barışa ne kadar aç, barışa nasıl hasret olduğumuzu artık kabullenelim Bu memleket, Kürt olsun Türk olsun, Sünni olsun Alevi olsun, gerginlikten, kaostan, kavgadan ve kutuplaşmadan bunaldı, yoruldu İnsanlar yorgun düşer depresyona girer de toplumlar yorgun düşmez mi, depresyona girmez mi?


Sekiz aylık hamileydi Mizgin Doru Gün sayıyordu doğumuna Bu seferki bebek farklıydı ya, içten içe ayrı bir gurur ve sevinç taşıyordu belki de "Nihayet erkek, bunca kızdan sonra" Dördü de birbirinden güzeldi kızlarının İsimleri de kendileri gibiydi, hayat dolu, pırıl pırıl Şeyma, Sultan, Nida ve Hivda Oğluna kim bilir ne isim vermek istiyordu, ne geçiyordu gönlünden Bebeğini göremeden vefat etti En küçük kızı Sultan kucağındaydı O da annesiyle beraber can verdi Yaylım ateşte, bir yangın yerinde, sığınacak kimsesi olmayan bir aile, sönen bir ocak


Zor günler yaşıyoruz, zor ve ağır Bir cendereden geçiyoruz, önümüzü tam olarak göremeden Böyle zamanlarda en kolayı lanet okumak, beddualar yağdırmak, genellemeler yapmak, ötekileştirmek, ötelemek, kızmak köpürmek


Diyaloğun kurulamadığı yerde evvela sağır bir sessizlik kaplar her yanı Türkülerin, hikâyelerin, masum sivillerin, çocukların, bebeklerin, annelerin, anneannelerin sustuğu noktada sadece silahlar konuşur


Kurşunlar, mayınlar, bombalar sussun artık Türkiye bu fotoğrafı unutmamalı, bu acıyı, bu yası Sezaryenle doğan, ölü annesinin karnından son bir umutla çekip çıkarılan, sadece bir gün yaşayıp henüz adı konulamadan toprağa verilen masum bir oğlan çocuğuna borcumuzdur "barış" Ya hep beraber, olgunlukla, sükûnetle, el ve vicdan birliğiyle sağlarız toplumsal huzuru, ahengi ve daha zengin, daha sağlam bir demokrasi oluruz tüm bir İslam dünyasında parmakla gösterilen ya da hep beraber tükeneceğiz adım adım, şiddetten veya üzüntüden


Elif Şafak