Babam

Babam Yazısı - Babam Ümit Zafer Bağcı - Ümit Zafer Bağcı Yazıları

Zamanın buruşturduğu yanağına bir öpücük koymadan işe giderdi babamAkşama kadar yolunu gözlemek,biraz gecikince o küçük kalbe kuşku dolması anlatılmaz bir duyguydu


Hele bide bir çikolatayla eve gelişi varya,işe benim babam dedirtecek cinstendiNe aldığı çikolata umrumdaydı ne de bir sandık dolusu oyuncak,o küçük yüreğim sadece kokusuna hasretti babamınEve gelince daha alnından akan bütün günün yorgunluğu olan teri silmeden bağrına basardı beniBir an kelimelerle ifade edilemeyecek bir hoşluk dolardı içimeYıllardır eskitemediği pardesüsünü çıkarmasına yardımcı oluşum çok hoşuna giderdi babamınBoynuna bindirir,kimi zaman atım olur,aslanım olur o benim için herşey olurdu


Ben babamdan öğrendim zorluklara karşı gülümsemeyi,ağlayanı güldürmeyi,kanayan kanatlara merhem sürmeyi,aşkı ben babamdan öğrendimKoşmayı,oturmayı,kalkmayı,çiçekle rin ne kadar narin olduğunu,sonbaharın yalnızlığını babamdan öğrendimYılların yorgunluğuna karşı çehresinde ki tebessümü hiç eksik etmeyen,ak düşmüş sakallarında yiğitliğin izini taşıyan babamı ben çok sevdim


Boğazımdan bir parça ekmek geçmesi uğruna nasır tutmuş elleriyle yüzümü okşadığında,saçlarımı büyük bir zevkle kokladığında unuturdu çektiği bütün zorluklarıOnun neşe kaynağı,hayat bağı bendimBenimse oŞimdi belki çok uzaklarda babam,belki de baş ucumda ama ben hala o eski günlerdeki gibi özlüyorum babamın gönlümün ilacı olan kokusunu



Ümit Zafer Bağcı