Lazımsa Uyu Sen Şimdi

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-10-2012

Lazımsa Uyu Sen Şimdi Yazısı - Lazımsa Uyu Sen Şimdi İclal Aydın - İclal Aydın Yazıları

Uzun zamandır kalabalık bir sofra kurmamıştım

İnsan bir parça telaş ediyormuş, pratikliğini kaybediyor, hamlıyormuş meğer

Dün akşam

Nihayet hepsi geldiler

Tam vaktinde çaldılar kapımı

Bütün konuklarım tamamdı

Masanın etrafında oturup mırıl mırıl sohbet etmeye başladılar

Epeydir görüşmemişiz

En son neler olup bitmiş, güzel güzel anlatmaya başladık birbirimize

Aralarında New York’tan yeni dönmüş bir çift arkadaşım var

Özlemişim o taş taş, şehri

“Çok soğuktu ama çok” diyorlar

Diğer bir arkadaşımsa evinde aylar süren tadilat çalışmasından sonra o iç mimara nasıl olup da hâlâ sabredebildiğine şaşırıyor

İşler, çocuklar, kış üzerine konuşuyoruz

“Sen ne yapıyorsun” diyorlar

“Baştan başlıyorum” diyorum

“Üniversite notlarımı, eski filmleri, kitapları bir daha okuyorum

Günlük okumak gibi olmuyor

Bir kitabı okurken neden o tarihte o satırın altını çizdiğimi anlamaya çalışıyorum

Çoğu güzel satırlar

Belli ki kelimenin, cümlenin görkemine, fiyakasına kapılmışım o yaşlarda

Ama şimdi bir kez daha okuduğumda ‘vay be, doğruymuş meğer’ diyorum

”

Gülüyorlar

Ne güzel

Bu işte

Bu kadarcık bütün istediğim

Çekişmesiz, kavgasız, sitemsiz, Allah aşkına hesapsız kitapsız, şüphesiz, yalansız bir dost sofrası

(İnsanlara ne kadar anlam yüklüyorsun böyle diyor bazıları

Evet çok yüklüyorum

Birini, bir şeyi sevdik mi hakkını vermeyelim mi?)

Mutluyum

***

Arkadaşımın babası masanın başköşesinde

Türkiye’de televizyonculuğun duayeni

Çamlıca’daki antenlerin, başlangıcın, hepsinin mimarı

Genç müzisyen arkadaşlarım da geliyorlar o sırada

Birazdan güzel şarkılar okuyacaklar

Ama TRT yıllarındaki denetim anılarını dinliyoruz önce

Sansür, küstürülen sanatçılar, icracılar

Yıllar geçip gidiyor işte

Masadan kalkıp, koltuklara geçtiklerinde eski şarkılar başladığında herkes dalıp gidiyor bir yerlere

Kimi Ankara’ya kimi Londra’ya

Arkadaşımın annesine bakıyorum

Gözleri dalmış

Halıda bir motife bakıyor

Elini tutuyorum

Gülümseyerek yüzüme bakıyor

Kolumu okşuyor

“Teşekkür ederim, güzel kızım, ne güzel bir gece oldu bu” diyor

Mutluyum

***

Birazdan gidecekler

Oysa gitmeseler

Oysa kapanmadığım, uyanıkken uyumadığım bir an bu

Oysa herkes öyle (benim gibi) değil mi?

Eski kitaplarımdan biri bak tam karşımda

Atilla Atalay’ın

“Kişi Başına Bir Yalnız“ kitabın adı

Diyor ki:

“Kendi yazdıklarımı perdede, ekranda, bir yerde izlerken uyuduğum oldu

Ağlarken biri, başkası, hayatının en önemli zaferini anlatırken, sevgi sözcükleri söylerken çok insanı aniden uyuyup üzdüm ben

Oysa sadece eksik uykularım var benim

Birkaçı güzellikten olmuştur belki

Bir çift göze dikip de kendiminkileri hiç kapayasım gelmediği, sevdiğim bir kitabı bitirmek için, ustamı dinlerken ya da olup biten puştlukları unutmayayım diye uğraşırken eksik kalmıştır

Öbürkülerini boşver ama

Seninkiler eksik kalmasın

Adam olmamakla, kurtlar sofrasında yerini başkalarına kaptırmakla, çaldırmakla, fakir kalmakla, yalnız ölmekle korkutmasınlar

Lazımsa yani, uyu sen şimdi

Unutma ama uyu

Ondan anlattım ben bunları

”

***

Misafirlerim gitti

Evi havalandırdım

Bardakları kuruladım

Yerlerine kaldırdım

Tozları aldım

Her şey yerli yerinde

Buz gibi hava evin içine dolmuştu

İstanbul’a baktım pencereden

Biraz puslu da olsa ışıklar içinde İstanbul

“Adam olmamakla, kurtlar sofrasında yerini başkalarına kaptırmakla, çaldırmakla, fakir kalmakla, yalnız ölmekle korkutmasınlar seni” dedim kendime

Uyumaktan korkma

Ya çok canın acıyınca uyursun

Ya da çok korkunca uyuyamazsın

Ama korkunun bittiği yer var ya

İşte deliksiz uyku orada

Ve biliyorsun, korkunun ecele faydası yok ki

Uyudum

***

Suni gözyaşı ampulleri!

(Bugün müthiş bir hayranlıkla takip ettiğim Elçin Gören’in bir yazısını paylaşacağım sizinle

Gıptayla!! Bayılarak!! Ona da sürpriz olacak bu! Elçinnnn ne güzel yazmışsınn, ne güzel

)

- Doğduğunda neden ağlar bebekler düşündün mü bunu?

- Ruh bedene girdiği için/Yeni sınırlarına alışamadığı için!

Cümlelerini sürdürdü

Bir kitabın sayfa aralarında geziniyormuşum gibi parmaklarımın üzerine yaslanıp gözlerimi kapatarak içimden tekrar ettim! Ruh yeni sınırlarına alışamadığı için

Mademki konu ruh’a gelmişti; Pekâlâ uçlarımı düşünebilirdim!

Yabancı yollarda sarp bir kayalık gibi aniden beliren, yolun bittiği yerde tek ayağımın üzerinde durabileceğim kadar az/sıkışık yerler bırakan sınırlarıma baktım

Kendimi getirip bıraktığım köşeleri numaraladım

Uç! Kelimesinden anladıklarımı saydım

Hangisinden yana olacağımı, önce zamana bıraktım

Sonra dayanamadım!

Biri kanat diyordu diğeri sınır, bir diğeri 0

5 0

7 0

9! Ve mümkünse Tombo!

Dönüp yeniden hayata bakarken bu yıla dek akan gözyaşlarımı topladım!

Çocukluğumdan beri çekirdekleri ağzımda biriktiremezdim

Düşümde durmazdı düşlediklerim

Kalbimde birikince acı, bir yol bulup sokağa çıkardı usul usul!

Bu yıl birdenbire çekirdekleri biriktirdim ağzımın içinde, düşlerim olduğu yerde kaldı

Kalbim kırıklarını çatlasa da içinde sakladı

Büyümek mi oldu yoksa?

İçimde bir büyümek!

Geniş beyaz bir verandaya açılan aralıklı bahçe kapım vardı eskiden

Gerçek olsa delirirdim sevincimden!

Biliyor musunuz bu yıl bazı günler, o düşümün yarattığı verandaya götürecek araç kapıda olsa yatağımdan çıkaramazdınız beni!

Gözümü açamadığım umutsuz uykularımdan kaldırmazdı sesiniz elçin’i!

Yine de ağlamadım hiç!

Kaç defa olduğunu sayabilirim ancak lüzum yok

Çünkü siz gelmeden ben zamanın tozunu kaldırıp olup bitenlere göz ucuyla baktım

Yüzümü güldürmek için var edildiğini anlatanların sözlerini, ruhumun ses bankasından çekip oynattım

Harfler aynıydı da sözcükler başka!

Masa örtüsünü bir ucundan çekip her şeyi yerlere seren kıyımsız bir hareket gibi, insan yaşamı bazen tek bir sözle dağılıyordu işte öğrendim!

Şimdiye dek hiçbir gidişi izlemedim

Biliyor musunuz ben kimsenin sırtını görmedim!

Eros’un oku bu yıl aklımı hedef almıştı, komik bulacaksınız belki ama bazen başımda bir elmayla gezindim!

Dev dişli bir tarağı, dağlar, göller, vadiler, bulutlar ve insan suratlarına değdirdim

Bu yıl asla söylemem dediğim ne varsa söyledim!

İş hayatımın en çarpışmalı günlerini, aşkın İtalyan sözcükleriyle/yemekleriyle dolu gecelerini, aile bağlarının en sağlam kelimelerini geçip şimdiye geldim

İçimden herkesi kaydırıp filikasına bindirdim

Artık pupa yelkenim!

2011’in son günlerinde sağ gözümde bir şey çıktı, minicik beyaz bir kabarcık!

Pelerinimle uça uça doktora gittim

- O kadar minicik bir şeyi görüyorsam gözümde bir sorun olduğunu söylemek mümkün değildi!/İnsan gözbebeğine özen göstermezse neye karşı hak ettiği alakayı gösterebilirdi ki ?/

Hemen başka bir doktor buldum tabi!

Gerekli ilgi sağlandığında sıra reçetemdeki ilacın kullanım amacına gelmişti

Tek dozluk suni gözyaşı damlalarım; ‘Gözyaşı filmimin düzenlenmesi’ için kullanılacaktı!

Size /ve en çok kendime/ yeni yıl için bambaşka bir yazı yazmayı planlamıştım

Ta ki bu nedenle ayna karşısında kirpiklerimi tutana dek!

Ne demiştim;

İçimden herkesi kaydırıp filikasına bindirdim!

Şimdi gitmeliyim

Daha ruhum yeni sınırlarına alışacak!

‘Amazon’ eteğimle yanınızdan ve yeni yıldan geçeceğim

Bütün bunlar olup biterken bir köşede sessizce ‘gözyaşı filmimi’ düzenleyeceğim

Bir yıla veda ederken;

Öptüm öperim/ Sonra yine gelin

elçingören / 31 aralık 2011 / 03:44

Atina/İstanbul

***

Aslında ufak mutluluklarımız var

Çayımızı içip, bittiğinde yeniden demleyebiliriz

2che

http://2che

me

İclal Aydın

07-10-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Lazımsa Uyu Sen Şimdi Lazımsa Uyu Sen Şimdi Yazısı - Lazımsa Uyu Sen Şimdi İclal Aydın - İclal Aydın Yazıları Uzun zamandır kalabalık bir sofra kurmamıştım İnsan bir parça telaş ediyormuş, pratikliğini kaybediyor, hamlıyormuş meğer Dün akşam Nihayet hepsi geldiler Tam vaktinde çaldılar kapımı Bütün konuklarım tamamdı Masanın etrafında oturup mırıl mırıl sohbet etmeye başladılar Epeydir görüşmemişiz En son neler olup bitmiş, güzel güzel anlatmaya başladık birbirimize Aralarında New York’tan yeni dönmüş bir çift arkadaşım var Özlemişim o taş taş, şehri “Çok soğuktu ama çok” diyorlar Diğer bir arkadaşımsa evinde aylar süren tadilat çalışmasından sonra o iç mimara nasıl olup da hâlâ sabredebildiğine şaşırıyor İşler, çocuklar, kış üzerine konuşuyoruz “Sen ne yapıyorsun” diyorlar “Baştan başlıyorum” diyorum “Üniversite notlarımı, eski filmleri, kitapları bir daha okuyorum Günlük okumak gibi olmuyor Bir kitabı okurken neden o tarihte o satırın altını çizdiğimi anlamaya çalışıyorum Çoğu güzel satırlar Belli ki kelimenin, cümlenin görkemine, fiyakasına kapılmışım o yaşlarda Ama şimdi bir kez daha okuduğumda ‘vay be, doğruymuş meğer’ diyorum” Gülüyorlar Ne güzel Bu işte Bu kadarcık bütün istediğim Çekişmesiz, kavgasız, sitemsiz, Allah aşkına hesapsız kitapsız, şüphesiz, yalansız bir dost sofrası (İnsanlara ne kadar anlam yüklüyorsun böyle diyor bazıları Evet çok yüklüyorum Birini, bir şeyi sevdik mi hakkını vermeyelim mi?) Mutluyum * Arkadaşımın babası masanın başköşesinde Türkiye’de televizyonculuğun duayeni Çamlıca’daki antenlerin, başlangıcın, hepsinin mimarı Genç müzisyen arkadaşlarım da geliyorlar o sırada Birazdan güzel şarkılar okuyacaklar Ama TRT yıllarındaki denetim anılarını dinliyoruz önce Sansür, küstürülen sanatçılar, icracılar Yıllar geçip gidiyor işte Masadan kalkıp, koltuklara geçtiklerinde eski şarkılar başladığında herkes dalıp gidiyor bir yerlere Kimi Ankara’ya kimi Londra’ya Arkadaşımın annesine bakıyorum Gözleri dalmış Halıda bir motife bakıyor Elini tutuyorum Gülümseyerek yüzüme bakıyor Kolumu okşuyor “Teşekkür ederim, güzel kızım, ne güzel bir gece oldu bu” diyor Mutluyum * Birazdan gidecekler Oysa gitmeseler Oysa kapanmadığım, uyanıkken uyumadığım bir an bu Oysa herkes öyle (benim gibi) değil mi? Eski kitaplarımdan biri bak tam karşımda Atilla Atalay’ın “Kişi Başına Bir Yalnız“ kitabın adı Diyor ki: “Kendi yazdıklarımı perdede, ekranda, bir yerde izlerken uyuduğum oldu Ağlarken biri, başkası, hayatının en önemli zaferini anlatırken, sevgi sözcükleri söylerken çok insanı aniden uyuyup üzdüm ben Oysa sadece eksik uykularım var benim Birkaçı güzellikten olmuştur belki Bir çift göze dikip de kendiminkileri hiç kapayasım gelmediği, sevdiğim bir kitabı bitirmek için, ustamı dinlerken ya da olup biten puştlukları unutmayayım diye uğraşırken eksik kalmıştır Öbürkülerini boşver ama Seninkiler eksik kalmasın Adam olmamakla, kurtlar sofrasında yerini başkalarına kaptırmakla, çaldırmakla, fakir kalmakla, yalnız ölmekle korkutmasınlar Lazımsa yani, uyu sen şimdi Unutma ama uyu Ondan anlattım ben bunları” * Misafirlerim gitti Evi havalandırdım Bardakları kuruladım Yerlerine kaldırdım Tozları aldım Her şey yerli yerinde Buz gibi hava evin içine dolmuştu İstanbul’a baktım pencereden Biraz puslu da olsa ışıklar içinde İstanbul “Adam olmamakla, kurtlar sofrasında yerini başkalarına kaptırmakla, çaldırmakla, fakir kalmakla, yalnız ölmekle korkutmasınlar seni” dedim kendime Uyumaktan korkma Ya çok canın acıyınca uyursun Ya da çok korkunca uyuyamazsın Ama korkunun bittiği yer var ya İşte deliksiz uyku orada Ve biliyorsun, korkunun ecele faydası yok ki Uyudum * Suni gözyaşı ampulleri! (Bugün müthiş bir hayranlıkla takip ettiğim Elçin Gören’in bir yazısını paylaşacağım sizinle Gıptayla!! Bayılarak!! Ona da sürpriz olacak bu! Elçinnnn ne güzel yazmışsınn, ne güzel) - Doğduğunda neden ağlar bebekler düşündün mü bunu? - Ruh bedene girdiği için/Yeni sınırlarına alışamadığı için! Cümlelerini sürdürdü Bir kitabın sayfa aralarında geziniyormuşum gibi parmaklarımın üzerine yaslanıp gözlerimi kapatarak içimden tekrar ettim! Ruh yeni sınırlarına alışamadığı için Mademki konu ruh’a gelmişti; Pekâlâ uçlarımı düşünebilirdim! Yabancı yollarda sarp bir kayalık gibi aniden beliren, yolun bittiği yerde tek ayağımın üzerinde durabileceğim kadar az/sıkışık yerler bırakan sınırlarıma baktım Kendimi getirip bıraktığım köşeleri numaraladım Uç! Kelimesinden anladıklarımı saydım Hangisinden yana olacağımı, önce zamana bıraktım Sonra dayanamadım! Biri kanat diyordu diğeri sınır, bir diğeri 05 07 09! Ve mümkünse Tombo! Dönüp yeniden hayata bakarken bu yıla dek akan gözyaşlarımı topladım! Çocukluğumdan beri çekirdekleri ağzımda biriktiremezdim Düşümde durmazdı düşlediklerim Kalbimde birikince acı, bir yol bulup sokağa çıkardı usul usul! Bu yıl birdenbire çekirdekleri biriktirdim ağzımın içinde, düşlerim olduğu yerde kaldı Kalbim kırıklarını çatlasa da içinde sakladı Büyümek mi oldu yoksa? İçimde bir büyümek! Geniş beyaz bir verandaya açılan aralıklı bahçe kapım vardı eskiden Gerçek olsa delirirdim sevincimden! Biliyor musunuz bu yıl bazı günler, o düşümün yarattığı verandaya götürecek araç kapıda olsa yatağımdan çıkaramazdınız beni! Gözümü açamadığım umutsuz uykularımdan kaldırmazdı sesiniz elçin’i! Yine de ağlamadım hiç! Kaç defa olduğunu sayabilirim ancak lüzum yok Çünkü siz gelmeden ben zamanın tozunu kaldırıp olup bitenlere göz ucuyla baktım Yüzümü güldürmek için var edildiğini anlatanların sözlerini, ruhumun ses bankasından çekip oynattım Harfler aynıydı da sözcükler başka! Masa örtüsünü bir ucundan çekip her şeyi yerlere seren kıyımsız bir hareket gibi, insan yaşamı bazen tek bir sözle dağılıyordu işte öğrendim! Şimdiye dek hiçbir gidişi izlemedim Biliyor musunuz ben kimsenin sırtını görmedim! Eros’un oku bu yıl aklımı hedef almıştı, komik bulacaksınız belki ama bazen başımda bir elmayla gezindim! Dev dişli bir tarağı, dağlar, göller, vadiler, bulutlar ve insan suratlarına değdirdim Bu yıl asla söylemem dediğim ne varsa söyledim! İş hayatımın en çarpışmalı günlerini, aşkın İtalyan sözcükleriyle/yemekleriyle dolu gecelerini, aile bağlarının en sağlam kelimelerini geçip şimdiye geldim İçimden herkesi kaydırıp filikasına bindirdim Artık pupa yelkenim! 2011’in son günlerinde sağ gözümde bir şey çıktı, minicik beyaz bir kabarcık! Pelerinimle uça uça doktora gittim - O kadar minicik bir şeyi görüyorsam gözümde bir sorun olduğunu söylemek mümkün değildi!/İnsan gözbebeğine özen göstermezse neye karşı hak ettiği alakayı gösterebilirdi ki ?/ Hemen başka bir doktor buldum tabi! Gerekli ilgi sağlandığında sıra reçetemdeki ilacın kullanım amacına gelmişti Tek dozluk suni gözyaşı damlalarım; ‘Gözyaşı filmimin düzenlenmesi’ için kullanılacaktı! Size /ve en çok kendime/ yeni yıl için bambaşka bir yazı yazmayı planlamıştım Ta ki bu nedenle ayna karşısında kirpiklerimi tutana dek! Ne demiştim; İçimden herkesi kaydırıp filikasına bindirdim! Şimdi gitmeliyim Daha ruhum yeni sınırlarına alışacak! ‘Amazon’ eteğimle yanınızdan ve yeni yıldan geçeceğim Bütün bunlar olup biterken bir köşede sessizce ‘gözyaşı filmimi’ düzenleyeceğim Bir yıla veda ederken; Öptüm öperim/ Sonra yine gelin elçingören / 31 aralık 2011 / 03:44 Atina/İstanbul *** Aslında ufak mutluluklarımız var Çayımızı içip, bittiğinde yeniden demleyebiliriz 2che http://2cheme İclal Aydın