Orman

ormanla ilgili hikaye - ormana dair hikaye - yaşamdan hikayeler


Orman

Öykü Yüzer
Sandığımdan da azöyle az ki



“ Bastığım yerleri görmem gerekir mi acaba?

Çukurlara, oyuklara düşer miyim görmezsem?

Solucan, sümüklüböcek ve bir sürü orman kaçkınını eziyor isem şimdi bilmeden,

Kimse kızmasın, gücenmesin bana

Ormandayım, orman perileri dallardan sarkıp sarkıp saçlarımı çekiştiriyorlar

Daha cesur olanları var, yoluma çıkıyorlar, bacaklarıma sarılanlar oluyor hatta,

Yürüyemiyorum, çelme bile takıyorlar

Tam konuşacakken ben, ağzımı kapıyor mesela bir tanesiminicik eli var

Tuhaf da bir kokusu

Ne gibi? Dil peyniri, yasemintuhaf demiştim ya

Gerçeğe daha 3 kilometre var

Havanın kararmasına ise çok az

Yağmurun iyiden iyiye bastırmasına da az

Senin gitmene?

Sandığımdan da azöyle az ki


Son 3 kilometre

Ya da bu yol hiç biter mi dersin? ”



Bir Kasım ayıydı

Termosa çay demlettiren, ceplere minik bayram çikolataları dolduran, çikolata kokmayan pipo tütününü pipoya özenle yerleştirtensırta kırmızı bir çantanın asıldığı, hiç de umutsuz hissettirmeyen bir Kasım ayıydı O Kasım ayı çok güzel genç bir erkekti Güzellik ona güzelce sinmişti Gözlerine özellikle badem badem ve ellerine özellikle güçlü güçlü


Bir ormandı

Eskilerden kalan bir ormandı Çocuklukta mutlaka birkaç kez gidilmiş, filmlere, resimlere konu edilmiş, karanlık basmadan içine girilip ve gene karanlık basmadan içinden çıkılması tercih edilen ormanlardan biriydi Koşmak için de gidilebilirdi, piknik için de şehrin acımasızlığından kurtulmak için deiçin de


Biz, yani senle ben, bildiğin ikimiz işte yabu Kasımda, bu ormanda, hüzünlerin, yarım kalmış aşkların gölgesinde, Ağrı’ da geçen ağrılı bir çocukluğu ve Ağrı’da geçmeyen ama gene de ağrılı bir başka çocukluğu elele tutuşturduk hem de dokunmadan birbirimize Sıradan ve büyüsüz olan tek detay yoktu o günde ve yerde Birleştik dokunmadan


Çok konuştukoturduğumuz, soluklanmak istediğimiz o bankta biz çok fazla konuştuk Haddini çok aştı, sınırları çok geçti konuşmalarımız

Bir metal dolaptan bahsettin bana Önünde durup ağlamıştın, küçücüktün o zaman sen Dolabı işaret edip ağlamıştın Nihayet çekip bakmışlardı dolabın arkasına Oradaydıbütün ahlar, vahlar, küfürler ve kem gözlersen ağladıkça dayanamadılar, yok oldularkurtuldun sen, kurtuldu annen


Ya biz? Biz de kurtulabilecek miyiz?


Bir umuttu, evet

Ben bekliyordum Güzel günleri, güzel bir arkadaşı, güzel bir duyguyu bekliyordum, onun eliyle yakalamayı bir yaşamı Sıcacık

Sen bekliyordun Geçmesini kendiliğinden, bitmesini; sen bitirmeden Gitmesini; sen yollamadan Bir sabah kalktıpında başka türlü kalkmayı bekliyordun Acıkmış olarak


Bekliyorduk bulunur muydu?

Ve


Gün bitti

Hani bir 3 kilometre daha var demiştim ya yürünecekbitti

Yağmurun iyiden iyiye bastırmasına az var demiştim yaöyle olmadı işte Sadece çiseledi

Karanlık çöktü tam dediğim gibi ve biz ormanı bitirdik

Bir de, senin gitmene az vardı demiştim yagittin

Benim gözlerim doldu

Senin için acıdı, kabukların çatladı değişime doğru

Benim bütün anılarım birer birer depreştiler, sonra kasılarak öldüler Acılarım dindi Kanım pıhtılaştı

Senin yaraların ise şimdi şimdi açıldılaraçıldıkça onlar, sen kanamaya başladın

Kanadıkça daha çokheryere bulaşıyordun artık Korktun çok önce Korkma, durur dedim bu kan Duyamazdın beni, kendi çığlığın benim sesimi bastırıyordu

Kan gölünde bıraktım seni Çünkü öyle istedin


Şimdi

Biz varız,

Orman yok, aylardan Kasım değil

Biz var olmaya devam ediyoruz

Varız,

Ayrı ayrı

Yanyanayken ayrı

Ayrıyken yanyana

Varız