Yağmur

Yağmur Yazısı - Yağmur İlknur Uzunöner - İlknur Uzunöner Yazıları

Hücrelerime sıkıştırdım hayatı iliklerimde dolaşıyorsun adım adımKorkmuyorum kanıma işlemenden , korkmuyorum durgunlaşıp beynimin uyuşukluğunu alabildiğine aklım firarda , gündüzler de artık gece gibi gözlerimde birer nefes sigaram bulutlarla gökyüzüne çıkıyor sen sokaklarda hapis; ben dört duvar arasındaÇalkalanıyor dünyam çok kısa bir zamandır ve yağmuru bekliyorum parmak uçlarımı ıslatana dek yağsın diye,fırtınalar kopsun güneş kaybolsun hapsolsun gerikalanlar gelecek donsun


Şuan kalsın ellerim uyuşsun,yalnızlıktan ölmek isterken doyasıya buluşmak gözlerinde yağmur delicesine yağsın sokakları alıp götürsün ve kırsın o dört duvarıSürüklesin ki bir salaş balıkçıda bulalım birbirimizi dursun hayat ürpersin insanlıkHep yağmur gelsin köhne yalnızlığımıza eşlik etsin,sokaklar dolusu düşünceler arasından aynı harf tepesinde dikilen insanlara baş eğmeyip gözlerimizin görebildiği,alabildiğine bitmek bilmeyen rüyalara uçalımNefessiz kalsın kırmızı kiremitlerimiz umut olmasın ,kirli kalsın dizlerimiz kanımıza karışsın aşk; düşelim kalkalım yalnız başımıza kimse düştüğümüz kuyulardan çıkarmasın bizi


Birbirimizin kurtarıcısı olalımSararmış tırnaklarımızla bir nefes sigara daha çekelim sıkışsın kalbimiz sen boşverRüzgar yaksın tenimizi hasta olana dek kavursun biziŞuan bir fırtına çıksın adını duymadığımız bir yere götürsün biziAşka değil birbirimize aşık olalım taparcasına;gözlerimiz kararsın,dünyayı terk etsin ruhumuz sonsuz bir aşka aşık olalım kimsenin göremediği,anlayamadığıGeçmişimiz yerinde dursun bizden ötesi olmasın sadeceBana sevdiğin aşık olduğun kadını anlat ben de bileyim seni bana bırakan o eşsiz insanı sen bilmesen de ben teşekkür edeyim sancılı gecelerimdeAyaklarıma adeta zincir vurdu bu şehir


Ne var da ben buraya dönüyorum bilmiyorum hesaplar birbirini hiç tutmuyorSaçlarımı ağartan yalnızlık var burada ya da özlemini çektiğim bir kokuBu mu bağlıyor beni buraya ne olduğunu bilmesem de uğraşmıyorum bunu çözmeye;sadece yaşıyorum sokakları,kaldırımları ezip geçiyorum on sokak sonra yine başladığım yerde bedenim,fakat ruhum çoktan ayrılmış bedenimden aklım hep kaçakDüşeşlere gebe kalıyorum da umurumda mı sanki yalnızlık kutsaldır deyip geçiyorum insanların bana değişik sıfatını yakıştırdığı bütün anlarda


Kelimeler hiç bitmiyor yollar,insanlar,aşklar bitiyor da cümleler hep sonsuz neden bu kadar sonsuz neden ucu bucağı yok da ben saçlarımı uzatana dek yazıyorumSüzülüyorum öznesizim yüklemlerim var o gizli hiç çıkmıyor beyaz sayfama;ben o gizliye sen diyorumAma sen kimsin bilmiyorum;çağırıp ellerimi uzattığım,yüreğini bir türlü yakalayamadığım bana uzaktan ben buradayım diyen gizli öznem sen kimsin?Neden bu kadar susuyorsun?


Konuşsan da neden dediklerinin hiçbiri yer etmiyor bu lanet olası beynime?Niye iki saniye sonra uçuyor bütün yakarışların hafızamdanTüylerim ürperiyor tanımadığım biri için kader mi dersin buEsnediğim anda bütün sihir bozulacakmış gibi hissettiriyorsun bana


İlknur Uzunöner