Gece Lambası

Gece Lambası Yazısı - Hikaye Örneği - Yaşamdan Hikayeler - Yalnızlık Hikayesi



Umutlar Sönmesin


Erdal BABÜR

''Uğruna ölürüm deme, sev ama ölme Dürüst olmayacaksan beni hiç sevme!!!''


:AFID:

İçim sıkılıyordu… Uyku tutmamıştı Yalnız ve çaresiz hissetmiştim kendimi, o gönderdiği mesaj beynimden vurulmuşa çevirmişti beni… Cevap yazmamıştım, ne yazmalıydım ki, açıkçası yazdığımı sildim, yazdım sildim Ne yazdıysam kendi içime dahi sindirememiştim… O nasıl sindirecekti ki… Ne diyebilirdim ki hakaretler mi etseydim… Hayır-hayır asla bunu yapamazdım zaten


Ben gözlerine ışık olmak isterken yaş olup akmak istemiyordum Odam karanlıktı, gözlerimi yummuş, onun hayatına nasıl girdiğimi hayal etmiştim Resmen deprem etkisiyle girmiştim Yorgundu; yeni bir maceraya hazır olmadığı halde gülümseyerek yaklaşmıştı Tam bunları düşünürken…


Aradı; ve

- ''Nasılsın'' diye sordu

- ''İyiyim sen nasılsın'' diyerek durgun ve üzgünlüğümü yansıtmıştım

- ''Bende iyiyim canım, kırılmanı istemiyorum N’olur beni anla… Böylesi daha iyi ve üzerime gelme!'' Dedi ve kapattı


Ankara hiç uzak değildi bana… Hiç bilmediğim gezmediğim bir şehirdi ama ruh yapıma her yer uyardı Hiç tereddüt etmeden gelirim demiştim Düşünmeden, plan yapmadan… Zaten plana ne gerek var ki Hangi planı uygulayabildik ki… Çok sevinmişti derin nefes almıştı


O halde hiç geç kalmadan ne varsa toparladım Hiç kimseye haber etmeden çıktım yola; yol boyu hiç uyumamıştım Sallanıp duruyordum


Ankara ya inmiştim Hava kapalı ve kasvetli idi…


Ablasını aradım…


Telefonu açmıyordu Sabah erken saatlerde indiğim için uyuyor dedim Fazla üstelemedim Gidip kahvaltı yaptım Kaç kez aradığımı hatırlamıyorum ama açmıyordu Öğlen yarısını geçmişti Bir türlü ulaşamadım, ulaşamadım, ulaşamadım Sözde habersiz gidip sürpriz yapacaktım Ama asabım bozuldu Hiç vakit kaybetmiyim dedim Bozulmuştum, üzülmüş ve yıkılmıştım


Terminale gidip biletimi onaylattım ve yola koyuldum Ankara’dan çıkacakken aklıma sanki yıllarca unuttuğum bir şey gelmişti


Ben neden aramadım ki onu… Ben onun için gitmiştim Neden aramadım Kafamı ön koltuğun sırtına vuruyordum Kendimi kaybetmiştim


Birden bir fren sesi duydum


Önümde ki koltuğa çarpar gibi oldum


Yatağımdan irkildim ve yere düşen Gece Lambasının ışığı gözüme vuruyordu



O an kapı açıldı…


Annem di gelen


N’oldu oğlum Bu seste neydi= diye sordu


‘’Lamba düştü’’


‘’Lamba neden düşüyor ki’’


‘’Neden uyumuyorsun’’ diye sordu




‘’Birazdan uyurum anne’’ dedim


Annem şaşkındı Çünkü hiç böyle görmemişti beni…

Kapıyı çıkarken kapadı


Ben halen şaşkın ve karışık bir haldeydim

Yerde duran lambaya bakıyordum Halen ışığı yüzüme vuruyordu Gözlerimi aldığını daha sonra farkına vardım


Ben neden böyle oldum


Hiçbir şey bilmiyorum


Ve odadan çıktım


Dışardan gelen sesleri duydum Caddede büyük kalabalık yığınını gördüm Feci bir trafik kazası… Allah yardımcınız olsun dedim Ölen varsa da sabırlar diledim Sonra beni kendi kâbusumdan uyandıran sesin bu ses olduğunu anladım Üzüldüm, hem de çok üzüldüm


Hayatın zaten boş olduğunu biliyorum şuan ne olacağını, ne yapmak istediğimi biliyorum Ben ona gitmek istiyorum Ben onunla mutluyum En azından öyle hissediyorum


Telefonumu aldım Ablasını aradım


Onunda sesi üzgün geliyordu


Sanırım olanlardan haberi vardı Ben anlatacakken, biliyorum dedi


Her şeyin bir rüya olduğunu anlamak bu kadar zor olmamalı


Nasılsın diye sordu İyi miyim demeliyim Hayır değildim Ve onu çok sevdiğimi yinelediğimde oda seni çok seviyordur demişti…


Kalkıp gittim odama ve yatağıma uzandım Gece Lambasını söndürüp derin düşüncelere dalmak istiyordum

O sırada uyumuştum Uyandığımda her şey normaldi… Sabah gözlerimi açar açmaz o'nu aradım ve hiçbir şey olmamış gibi konuşmaya başladık


Ama olmadı, olmayacaktı Eksik olan bir şeyler vardı Ben de hiç zorlayamazdım ‘’olmadı’’ deyip durdu Benim de diyebileceğim tek şey var… "Olmadı" madem olmayacağını bildiğin içindir


''Uğruna ölürüm deme, sev ama ölme Dürüst olmayacaksan beni hiç sevme!!!''


Benim hatam çok hızlı başladım Sanki kaçırıyorlardı beni ondan Zaman kaybetmek istemiyordum Fakat en büyük kaybı yaşadım Hiç sonunu kestiremeden, düşünmeden hareket ettiğimin bedeli çok ağır olmasa da hafif yaralı olarak atlatılmış olacağım Sindire sindire devam etmeliydi Başlangıcı gibi gidişi de ani oldu Belki de aklı karıştı ve buna ben sebep oldum


Devam eden tek şey zamanın durmadan akışıydı Onu da zaman gibi kendi akışına bıraktım Mutluluklar dileyerek ve yarım elveda şeklinde başarı ve huzur diledim Bundan dahasını yapmaya zaten gücüm yok


Hep aynı şeyler konuşulmuyor mu? Mutlu ol dilekleri Sen çok iyisin diye biten sözcükler Herşeyin en iyisini hakediyormuşum Bunlar ne kadar önemli olabilir ki!