Mutluluk Hırsı

Mutluluk Hırsı Yazısı - Mutluluk Hırsı Tuna Kiremitçi - Tuna Kiremitçi Yazıları

Dervişe “Mutlu musun?” diye sormuşlar, cevap vermiş: “Yok, ben o kadar hırslı biri değilim”


Ne alakası var, değil mi? Hem bugüne kadar hırslı olmanın faydasını görmedi mi insanlık?


Uygarlık hırslılar sayesinde gelişmedi mi? Amerika’yı hırslı maceraperestler keşfetmedi mi? Penisilin ve elektrik bilimsel hırslarımızın eseri değil mi?


O zaman kim oluyor da “ben o kadar hırslı değilim” diyor? Yoksa Mutluluğun hırs olduğuna mı inanmış?


Belki de kovalanacak bir av olmadığını söylemek istiyordur mutluluğun


Öyleyse delirmiş olmayabilir: Hırs dediğimiz sonuçta bir tatminsizlik işi Tatminsiz olacağız ki hırs yapalım


“Şu cahilin kullandığı arabayı ben niye kullanamıyorum?” diye soralım mesela


“Şu kabiliyet düşmanı bile dizide başrol kaptıysa ben niye kapamıyorum!” diyelim


Bunlar masum ve insani sorular Kimseyi soruyor diye suçlayamayız Uygarlığın icabı bu


O zaman hırslara laf etmemeliyiz Muhteris arkadaşlarımıza kötü gözle bakmamalıyız


Onlar kişisel tatminleri peşinden koşarken, aslında uygarlığın gelişmesine katkıda bulunuyorlar


Buraya kadar sorun yok İş bu kadarla kalsa, Taksim’e çıkıp “Yaşasın hırs! Yaşasın tatminsizlik!” diye bağıralım


En azından rahatlarız Bize “hırslı olmak ayıptır!” diye parmak sallayan ahlak kurallarının baskısından kurtulmuş oluruz


Sorun, hırsımızın amacının aslında uygarlığın gelişmesi falan olmayışında


Dürüst olmak gerekirse, kimsenin umurunda değil uygarlık Hiç oralarda değiliz


Şu dünyada gökdelenler olmadan, uzay mekikleri, köşe yazıları, reklamlar ve internet olmadan yaşayamaz mıydık?


Bal gibi de yaşardık Halimiz şimdikinden kötü olmazdı üstelik En fazla petrol yerine toprak için savaşırdık


Hırslıyız, çünkü aslında tek bir şeyi istiyoruz: Mutlu olmak “Mutluluk benim hakkım!” diye düşünüyoruz: Tıpkı terfi, araba ya da başrol gibi


Reklamlardaki gülen insanlara bakıp “ben niye öyle değilim!” diye içleniyoruz


Ama unuttuğumuz bir şey var: Mutluluk ve hırs aynı anda zor


Tabii çok akıllı olduğumuzdan “hele mutluluğu bulayım, vazgeçerim hırstan” diyebiliriz


Ama o zaman da bizden daha mutlularını gördüğümüz zaman içimizi hırs basmayacak mı?


“Bu kim oluyor da benim hayat boyu çalışıp kazandıklarıma sahip olmadan mutlu mutlu sırıtıyor!” demeyecek miyiz?


Yoksa aramızdaki en mutlu kişi, “mutlu olacak kadar hırslı değilim” diyen o garip adam mı?


Tuna Kiremitçi