Keyif Ve Yaşam İlişkisi

kişisel kapasite - yaşam şekilleri - gelişim yazıları




Her insanın bir kapasitesi, bir doyum ve/veya bir sınır noktası var İsmine ne derseniz deyin Ama her insanın bir yüzölçümü var Bazen fazlasını biçiyoruz karşı tarafa "Taşır" diye hesap edip ; alabildiğine yüklüyoruz Pozisyonu gereği oluyor bazen Birileri ona "yapar!" diye işyükünü yüklemiş oluyor Yani altı-üstü "yanlış seçim!" VE sadece biri ya da birilerinin yanlış seçimi, hayatınızın tam ortasına oturmuş bir sorun oluyor İki şey var - Ya PES edecek, gideceksiniz (Bu bir çözüm müdür? Kaçış mıdır? tartışılır) - Ya da DEVAM edip, ya sinir hastası olmayı ya da bu işin nasıl yapılır olduğunu "doğru şekilde" öğretmeye çalışacaksınız Bu iki başlığı da ileri


önyargı, keyif, yaşam ilişkisiKüçük hikayecikler ama o kadar güzel özetliyor ki? Çoğu şeye kafamızda oluşturduğumuz olumluolumsuz kalıplarla yaklaşırız Bu durum her zaman aynı şeyi doğurur aslında “Hiç haketmediği şeyleri yapmak!” Kendimizden ödün vererek çoğu zaman bi’şeyleri olsun diye üstüne düştüğümüz ama ne olduğunu kafamızda oturtamadığımız insanlar yok mu etrafımızda? Patron – çalışan ilişkisi ya da uzağa gitmeyelim… İki mesai arkadaşı mesela? Ya durumun tam tersi? O daha da kötü… Küçük bir hikaye ile özetleyelim :

Uzaklarda bir köyde, kocası, çocuğu doğmadan ölmüş, tek başına yaşayan hamile bir kadın kendisine arkadaş olması açısından dağda yaralı olarak bulduğu bir gelinciği evinde beslemeye başlar Gelincik kadının yanından bir an bile ayrılmaz Her ne kadar evcil bir hayvan olmasa da, oldukça uysallaşır Bir kaç ay sonra kadının çocuğu doğar Tek başına tüm zorluklara göğüs germek ve yavrusuna bakmak zorundadır Günler geçer ve kadın bir gün bir kaç dakikalığına da olsa evden ayrılmak ve yavrusunu evde bırakmak zorunda kalır… Gelincikle bebek evde yalnız kalmışlardır Aradan biraz zaman geçer ve anne eve gelir Gelinciği ve kanlı ağzını görür Anne çıldırmışçasına gelinciğe saldırır ve oracıkta öldürür hayvanı Tam o sırada içerdeki odadan bir bebek sesi duyulur Anne odaya yönelir… Ve odada beşiği, beşiğin içindeki bebeği ve bebeğin yanında duran parçalanmış bir yılanı görür Einstein’ın söylediği rivayet edilen bir söz var :”İnsanlardaki önyargıyı parçalamak benim atomu parçalamamdan çok daha zor!“

VE keyif midir yaşamı değerli yapan? Yoksa yaşam mıdır, keyif almayı değerli kılan?

Franklin bir çocuğa bir elma vermiş Çocuk çok sevinmiş Bir elma daha vermiş Çocuk daha çok sevinmiş Bir elma daha verince çocuk sevinçten deliye dönmüş Ve bir elma daha verince, çocuk dört elmayı elinde zapt edememiş, sonuncusunu düşürmüş yere… Bu sefer ağlamaya başlamış çocuk Hayat böyledir işte… Hayal etmediğimiz bir saadete eriştikten sonra, onun bir lokmasını dahi kaybetmek bizi perişan eder “Keyifler değildir yaşamı değerli yapan Yaşamdır, keyif almayı değerli kılan” (Bernard Shaw)

Hikayelerde olduğu gibi,
Önyargı çizgilerimizi sağlam çekmemiz, çektiğimiz çizgilerin altında kalmamamız ve yaşamdan keyif almayı başarabilmemiz dileğiyle…