-TuT-

Sıcak tut, yarasıdır akmamış kanların…

Sıcak tut, kabuğudur ölümlü susan bütün yüzlerin!



Sıcak tut, susmanın yüze hükme geçmez bir deniz telaşıyla vurulur…

Vurulur bileklerinden bakışlarındaki öfke…

Nabzını zorlayan bir ses (?)

Bir ses bir gece bütün uçurumlarından atlar…

Atlar kendine gömülmüş bütün sesler

Omuzlarına yakın bir yerde, bir yerden bana sızan bütün kelimeler…

Kendi yatağını terk etmiş değil dert etmiş bir solgunlukla sızar…

Sızar bütün kapıların altın rüzgâr…



Sıcak tut, yarasıdır akmamış kanların

Sıcak tut, yasıdır ölümlü susan bütün yüzlerin!



Sıcak tut, parmak uçlarından bulaşır zaman…

Bulaşır bir yağmur sesiyle,

Hangi baharı özlersen o kadar tuzak o kadar uzak…

Susarsın!

Gözlerinden geçmişine bir kapı mı dersin, açılır!

Sıcak tut, kayıp giden yıldızların tortusudur

Ağlar kimi zaman…

Kimi zaman arar

Bir ses / bir telaş ve kent!



Sıcak tut, yarasıdır akmamış kanların

Sıcak tut, yarınıdır ölümlü susan bütün yüzlerin!



Sıcak tut, hayır!

Sadece tut…

Defterlere sığdığın kadar sığamadın kendine,

Bir kelime, bir nokta sadakatiyle susar…

Verilir sufle kapatırsın bir daha açılmayacak bütün kapıları

“Hoşça kal!”

Sıcak tut, hayır dur!

Saatleri geri almak üzere küskünlüklerim

Dur, bir “r” yi yaşama telaşı sarar yoksa!


Sıcak tut, yarasıdır akmamış kanların

Sıcak tut, kabuğudur ölümlü susan bütün yüzlerin!

…Bırak tüm bunları, tüm bunları sözcüklerinin hangi anlama geldiğini hiç bilmeden, bırakmak istemek tüm bunları,
çabuk söyledik, çabuk bitirdik, boşuna oldu,
hiçbir şey kımıldamadı yerinden, kimse konuşmadı Hiçbir şey olmayacak burada, hiç kimse gelmeyecek buraya uzun süre…


yazan: Onur Orkun Kara