Çalışan kadın ve anne olmak

Çocuklarını çalışarak büyüten anneler, haklı olarak, bunun hayatlarındaki en zor şey olduğunu söylerler

Sebep ne olursa olsun, bir anne çalışmak zorunda ise, “çalışma, çocuğuna bak” demek çözüm değildir

ÇALIŞANKADIN, zihinsel ve bedensel olarak ev hanımından daha fazla yorulduğu için farklı bir psikolojiye sahiptir Çevrenin de etkisiyle annelik görevini yeterince yapamadığını düşünür, suçluluk duygusuna kapılır ve aşırı sorumluluk yüklenir Çocuğun her isteğini yapmaya, yaramazlıklarına katlanmaya ve ev kadınlığı görevini en iyi şekilde yerine getirmeye çalışır Ancak uzun süre bunu devam ettiremez, aşırı yorgunluk sonucu stresli ve endişeli (nörotik) bir kişilik kazanır Çocuğun hırçınlıklarını ve huysuzluklarını bakıcıdan bilir Çok sık bakıcı değiştirir
Eğer eşinden yardım görmüyorsa işi daha da zorlaşır Haklı olarak kocasını eleştirir Karı koca arasında rol çatışması başlar Kavgaya varan tartışmalar yaşanır Çalışan kadınlar arasında boşanmaların fazla oluşu konu üzerinde daha ciddi durmamızı gerektiriyor Ataerkil bir toplum olduğumuz için boşanmalarda kadın tarafını suçlama eğilimi gösteriyor, adil davranamıyoruz Sonuçta kaybeden ve zararlı çıkan yine kadın oluyor

Aile Hayatı Ortak Sorumluluk Gerektirir
Çalışan eşlerde aile hayatı ancak sorumlulukların paylaşımı ile sağlıklı yürüyebilir Özellikle erkeğin anlayışlı davranması, eşinin de eve yorgun geldiğini ve yardıma ihtiyacı olduğunu kabul etmesi gerekir Karşılıklı sevgi, saygı ve anlayış içersinde yapılan bir iş bölümü iki tarafı da rahatsız etmez İşten erken çıkan çocuğu kreşten veya bakıcıdan alma, mamasını yedirme, altını temizleme gibi görevleri yerine getirebilir İşten erken çıkan baba ise, bu işleri o yapacaktır Anne işten gelinceye kadar çocuğa babanın bakması erkekliğine gölge düşürmez Çocuk eşlerin ortak meyvesi olduğuna göre, bakımının ve eğitiminin de ortaklaşa yürütülmesi kadar doğal ne olabilir? Bir konferansımda ben bunları anlatırken bir erkek dinleyicim kalktı, söz istedi Sanırım, eşi çalışan bir beydi
“Ali hocam, eşiniz çalışıyor mu?” diye sordu
“Hayır” dedim
“Eşiniz çalışıyor olsaydı, bu dediklerinizi yapar mıydınız, yani çocuğa mama yedirmek, altını temizlemek gibi?
“Samimiyetle söylüyorum, yapardım”
“Hocam, bu dediklerinizi yapıyorum diye babam benimle konuşmuyor ‘Erkekliği iki paralık ettin, kılıbık herif, benim senin gibi oğlum yok,’ dedi ve bir daha benimle konuşmadı”
Buna benzer olayları çok duyuyoruz Ev işlerinde ve çocuk bakımında eşine yardımcı olduğu için aile büyükleri tarafından ayıplanan babalara diyorum ki: “Hiç üzülmeyin, siz sünnete uygun olanını yapıyorsunuz Peygamber Efendimiz, babaların ve ev reislerinin en mükemmeli idi Peygamber olduğu halde ev işlerinde, çocuk bakımında ve eğitiminde eşlerine yardım ederdi Hadislerden kendi gömleğini dahi yıkadığını biliyoruz Biz onun ümmeti değil miyiz? Peygambere yakışan işler bize neden yakışmasın?”

Çalışan Annenin Çocuğuna Kim Bakacak?
Yaratılışa en uygun bakıcının anne olduğu tartışma götürmeyen bir gerçektir Ancak annenin çalıştığı saatlerde onun yerini tutacak birine ihtiyaç var Bu görevi en iyi anneanne, babaanne, abla, hala, teyze gibi çocuğa kan bağı yönünden en yakın akraba kadınlardan biri yapabilir