Sait Faik Abasıyanıkın Hikayeleri ( Lüzumsuz Adam )

Lüzumsuz Adam, Türk yazar Sait Faik Abasıyanık'ın 1948 yılında yayınlanan dördüncü kitabı Sait Faik bu kitapla yeni bir öykü tarzına yöneldi Kitaptaki on dört hikâye de İstanbul'da geçmektedir
Lüzumsuz Adam'daki öykülerde, yazar, olay örgüsünü arka plana iterek düşüncelere, çağrışımlara ve hislere yer verdi İnsanların iç dünyalarını anlattı Anlatımında ise halk anlatıcılığının izleri görülmeye başladı Abasıyanık, kendine özgü deyimler ve argolar da kullandı Kitapta yer alan İp Meselesi isimli öyküde ise Sait Faik, yaşamının son günlerinde ağırlık verdiği gerçeküstücü tarzı ilk kez denedi






Abasıyanık, bu kitabı Lüzumsuz Adam isimli öyküyü yazmadan önce Kestaneci Dostum adıyla yayımlaması için Rakım Çalapala'ya verdi Yazar, bu kitap için 100 lira telif ücreti de aldı 1947 yılında ise yeni bir öykü yazdı İsim bulamadığı bu öyküsünü okuyan Yaşar Nabi, isim olarak daha önce Sabahattin Ali'den duyduğu Lüzumsuz Adam'ı önerdi Bu öneriyi beğenen Sait Faik, hikâyesinde kullandı


1948'de yeni bir kitap yayınlaması gündeme gelince, Sait Faik, Çalapala'ya verdiği Kestaneci Dostum'u Yaşar Nabi'ye getirdi Kitaba adını veren hikâye yüzünden yazarın karakola çağrıldığını bilen Nabi, Abasıyanık'a Kestaneci Dostum'u kitaptan çıkarıp onun yerine Lüzumsuz Adam'ı eklemeyi teklif etti Bu teklifi yazar tarafından olumlu karşılanınca kitabın ismi de Lüzumsuz Adam oldu
Analiz

Lüzumsuz Adam'la birlikte Sait Faik hikâyeciliğinde ikinci dönem başlamıştır[3] Abasıyanık artık konuşma dilinin canlılığını kullanmaya başlayarak klasik cümle yapısından devrik cümle yapısına geçti Bu kitapta fark edilen bir diğer özellik de yazarın "ve" bağlacına karşı açtığı savaştır[3]Nurullah Ataç'ın yolundan gittiği düşünülür Kitaptaki dokuz hikâyede hiç "ve" yoktur Üç hikâyede bir tane, iki hikâyede ise iki tane "ve" kullanılmıştır Sait Faik'in bu konuda hiç "ve" bağlacı kullanmayan ve kullanılmamasını tavsiye eden


Ayrıca, Faik ilk üç kitabında sadece on tane devrik cümle kurmasına rağmen bu kitabın ilk öyküsünde sekiz tane kurmuştur Sait Faik öykücülüğünde değişen bir diğer konu da öykülerin geçtiği mekanlardır Bu kitaptaki öykülerin on tanesi kentte, dört tanesi ise Burgaz Adası'nda geçmektedir Ne yabancı ülkelerde, ne de köyde geçen hikâyeler vardır


Abasıyanık, ilk dönem yazılarında özellikle emekçilere ve çalışanlara ama genelde insana duyduğu sevgiden bahseder Lüzumsuz Adam'da ise biraz daha umutsuzlaşmıştır Okuyucunun karşısında daha karamsar bir Sait Faik vardır Bu durumu değişik sebeplere bağlayan eleştirmenler oldu İlk grup yazarın rahatsızlığı sebebiyle umutsuzluğa kapıldığını söylerken ikinci grup yazarın eşcinselliğinin toplum tarafından hoş karşılanmaması yüzünden mutsuzluğa kapıldığını iddia etmektedir