Ölüm Anında Yaşananlar

Kulun önünde ölüm zahmetinden başka ne azap, ne üzüntü ne de korku bulunmasa bile, sadece ölüm anındaki şiddet onun gecesini gündüzüne katıp düşünmeye ve ölüm için hazırlanmaya yeterli olurduÜstelik ölüm de her an onunla karşı karşıyadır Hayret edilecek durum şudur ki; bir insan kendisinin birisi tarafından biraz sonra dövüleceğini bilse, yiyeceği dayağın düşüncesi içinde hiçbir şeyden zevk almaz olur…Ölüm meleğinin her an kendisineölüm pençelerini saplamak üzere olduğunu bildiği halde bundan dolayı herhangibir korku ve üzüntüye düşmezBu gaflet içindeki şuursuzluğun tek nedeni kuşkusuz cehalet ve aldanmadır

Ölüm acısını tatmayan kimseler, onu başka acılarla kıyaslayarak yahut başkasının ölüm anında çektiklerini görerek bunu idrak etmeye çalışırMuhakkak ki, ruhsuz olan bir aza acı duymazAcıyı ve sancıyı duyanda, çeken de sadece ruhturCan çıkması bedeni değil doğrudan doğruya ruhu ilgilendiren bir acıdır ve bu acı ruhun bütün parçalarına sirayet ederRuh, bedenin her tarafını kapsamıştırAyağa bir diken batacak olsa, acısı sadece ruhun oradaki parçasına sirayet ederFakat yangın gibi tüm bedeni kapsayan acılar böyle değildir…Ruh tüm bedene yayıldığından yangında kalma gibi durumlarda tüm ruh bu acıyı duymuş olur

Ölüm acısına gelince, bu doğrudan doğruya ruhun kendisine sirayet ettiği için, acısı hiçbirşey e benzemezBütün sinirlerden, damarlardan, adale, mafsal ve her kılın ucundan çıkarılan ruhun duyduğu acı; kılıç yarasından,testere ile biçilmekten, makaslarla doğranmaktan daha ağırdır

Ölüm anında kulun bunca acı karşısında feryad-ı figan etmemesinin sebebi, ölüm acısının onun her tarafını kaplamış olup kendisinde imdat isteyecek derman bırakmamasındandır

Ölüm anında dehşetten dolayı aklı karışır, dili tutulur, azaları dermandan düşerBu yüzden inlemeyi, yardım dilemeyi çok istediği halde, bunu yapması imkansızdırEğer biraz dermanı varsa, oda canı çıkarken göğüs ve boğazında hırıltıya benzer sesler çıkarırRengi, asıl yaratıldığı torağın rengine dönüşürGöz kapakları açık olduğu halde tavana dikilirDudaklar sarkar ve dil içeri çekilirAcı içine ve dışına yayılırHer tarafı mosmor kesilirÖnce ayaklar sonra diz ve baldırlar…Böylece can boğaza gelinceye kadar acılar üstüne acılar eklenirHer azanın, her parçanın ölüşünde elem üstün elem ve acı üstüne acı vardırCan boğaza dayandığı zaman, işte o zamanKul bütün dünyalıktan gözünü çeker, kimseye bakmaz olurArtık tövbe kapısıda kapanmıştırO anda kendisiyle sadece hasret ve pişmanlık kalır…

kaynakça: ölüm ve ötesi ( İmam Gazali )