YeŞİl Elbİse

Yolda karşılaştığımızda, ezan okunuyordu

-Gel seni camiye götüreyim dedim Bugün Cuma biliyorsun


-Sen de benim camiye gitmediğimi biliyorsun, dedi


-Biliyorum ama dedim Sebebini de merak ediyorum


-Ne bileyim olmuyor işte, dedi Belki çevrenin de tesiri var Hem pantolonumun ütüsü bozulup, dizleri çıkar diye endişe ediyorum


Gayri ihtiyari gülmeye başladım


-Herhalde şaka yapıyorsun, dedim Bunun için cami terk edilir mi?


-Ciddi söylüyorum, dedi Giyimime ve özellikle yeşile çok düşkün olduğumu biliyorsun


Gerçekten de öyleydi Giydiği birbirinden güzel elbiseleri mutlaka yeşilin bir başka tonundan seçer ve her zaman ütülü tutardı


-Peki, dedim Hayatında hiç camiye gitmedin mi?


-Çocukken dedemle birkaç kere gitmiştim, diye cevap verdi


Hem o yaşlarda dizlerim aşınacak diye herhalde endişe etmiyordum Fakat artık camiye gidebileceğimi pek zannetmiyorum


Söyledikleri beni son derece şaşırtmış ve bu konuyu açtığıma pişman etmişti Daha sonra el sıkışıp ayrıldık


Onunla konuşmamızdan iki ay sonra, kendisinin camide olduğunu söylediler Hemen gittim Bahçedeki namaz saflarının en önünde duruyordu ve üzerinde yine yeşiller vardı


Yavaşca yanına yaklaştım ve kısık bir sesle:


-Hani, dedim Camiye gelmeyecektin?


Hiç sesini çıkarmadı Çünkü musalla taşının üzerinde, yeşil örtülü bir tabut içinde yatıyordu