Mehmet Âkif'in Kaleminden Sudanlı Genç

**Prof. Dr. Sinsi** · 06-24-2012

Mehmet Âkif'in kaleminden Sudanlı genç

İSTİKLAL şairimiz merhum Mehmet Âkif, hayatının son günlerinde tüm ıslam coğrafyasını dolaşmaya çalışır

Resulü Ekrem'e duyduğu sevgiden dolayı o kutsal beldelerde dolaşır durur

Mısır'dan Suriye'ye ve oradan da Medine'ye gider; Müslümanların dertleriyle dertlenir, ıstırap duyar

Bir gün Medine'dedir

Peygamberimizin kabrinin huzurunda

Orada müthiş bir hadiseye şahit olur

Ravda-i Tahire'nin yanı başında duruyordum ki, birdenbire bir ses yükseldi:

-Ya Nebi! şu halime bak, diyordu bu ses

Sağıma döndüğüm zaman parmaklıklar üzerine abanmış bir Sudanlı gördüm

Kendi kendine Efendimize (sav) şunları söylüyordu:

-Nasıl ki çöle güneş vurduğu zaman bağrı yanar, ben de senin hicranınla senelerce yandıkça yandım Ya Rasulullah! Senelerce arzu ettiğim halde, harem-i pakine gelip başımı ayaklarının dibine koymayı düşündüğüm halde, memleketim, evladı iyalim karşıma çıktı, bu ziyaretimi geciktirdi

Nihayet hepsini yıktım, çevremi terk ettim

Sudan diyarından ayrıldım, Tihame Çölü diye üç çölü teptim durdum

Senin çölün diye

Senin çölünde gezerken burcu burcu senin kokunu duydum

Eğer senin kokun imdada yetişmeseydi ben bu yolu kat edemezdim Ya Rasulullah! Elli üç yaşına kadar senin hicranının azabını sinemde taşıdım, yanına geldiğim zaman şu başımı çarptığım demir kafes de nedir Ya Rasulullah!

Hâlâ vuslat olmayacak mı? Tihame Çölü'nü kat ettim gözlerime uyku girmedi

Arzu edersen yıldızlara sor

Sor ki şu üç aylık zaman içinde bu gözler bir kere uyudu mu? Uyumadı diyecekler Ya Rasulullah! Derdimi geceye döktüm Ya Rasulullah! Nihayet huzuruna geldim

Resulü Ekrem'in (sav) kabrinin parmaklıklarından tutan bu aşık, son sözlerini söylerken bitkinleşmiştir, titremektedir

Akif şöyle bitiriyor:

Kısa bir sessizlikten sonra adam şöyle diyordu:
- Şu kadar mesafeyi geçip huzuruna geldim, bu hasta gönlümü bir daha ayak ucundan ayırma Ya Rasulullah! Tahammülüm yoktur artık senin ayrılığına

Sonra bir sessizlik oldu, bir “ah” feryadı duydum

Döndüğüm zaman parmaklıkların dibine yıkılıp gitmişti

Sudanlı gözlerini kapatıyordu bu âleme

Birkaç dakika sonra da bir iki ölü yıkayıcısı ve bir iki taşıyıcı geldi

Cennetül Baki'ye kaldırdılar mübarek cenazesini

Fakat ruhu muhtemelen Ravda-i Tahire'nin parmaklıklarına takılıp kalmıştı

Resulullah'a (sav) yürekten aşık olan bu genç:

“Artık bu hasta gönlümü hak-i payinden ayırma Ya Rasulullah!” diyordu

DoçDrNihat Hatipoğlu

06-24-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Mehmet Âkif'in Kaleminden Sudanlı Genç Mehmet Âkif'in kaleminden Sudanlı genç İSTİKLAL şairimiz merhum Mehmet Âkif, hayatının son günlerinde tüm ıslam coğrafyasını dolaşmaya çalışır Resulü Ekrem'e duyduğu sevgiden dolayı o kutsal beldelerde dolaşır durur Mısır'dan Suriye'ye ve oradan da Medine'ye gider; Müslümanların dertleriyle dertlenir, ıstırap duyar Bir gün Medine'dedir Peygamberimizin kabrinin huzurunda Orada müthiş bir hadiseye şahit olur Ravda-i Tahire'nin yanı başında duruyordum ki, birdenbire bir ses yükseldi: -Ya Nebi! şu halime bak, diyordu bu ses Sağıma döndüğüm zaman parmaklıklar üzerine abanmış bir Sudanlı gördüm Kendi kendine Efendimize (sav) şunları söylüyordu: -Nasıl ki çöle güneş vurduğu zaman bağrı yanar, ben de senin hicranınla senelerce yandıkça yandım Ya Rasulullah! Senelerce arzu ettiğim halde, harem-i pakine gelip başımı ayaklarının dibine koymayı düşündüğüm halde, memleketim, evladı iyalim karşıma çıktı, bu ziyaretimi geciktirdi Nihayet hepsini yıktım, çevremi terk ettim Sudan diyarından ayrıldım, Tihame Çölü diye üç çölü teptim durdum Senin çölün diye Senin çölünde gezerken burcu burcu senin kokunu duydum Eğer senin kokun imdada yetişmeseydi ben bu yolu kat edemezdim Ya Rasulullah! Elli üç yaşına kadar senin hicranının azabını sinemde taşıdım, yanına geldiğim zaman şu başımı çarptığım demir kafes de nedir Ya Rasulullah! Hâlâ vuslat olmayacak mı? Tihame Çölü'nü kat ettim gözlerime uyku girmedi Arzu edersen yıldızlara sor Sor ki şu üç aylık zaman içinde bu gözler bir kere uyudu mu? Uyumadı diyecekler Ya Rasulullah! Derdimi geceye döktüm Ya Rasulullah! Nihayet huzuruna geldim Resulü Ekrem'in (sav) kabrinin parmaklıklarından tutan bu aşık, son sözlerini söylerken bitkinleşmiştir, titremektedir Akif şöyle bitiriyor: Kısa bir sessizlikten sonra adam şöyle diyordu: - Şu kadar mesafeyi geçip huzuruna geldim, bu hasta gönlümü bir daha ayak ucundan ayırma Ya Rasulullah! Tahammülüm yoktur artık senin ayrılığına Sonra bir sessizlik oldu, bir “ah” feryadı duydum Döndüğüm zaman parmaklıkların dibine yıkılıp gitmişti Sudanlı gözlerini kapatıyordu bu âleme Birkaç dakika sonra da bir iki ölü yıkayıcısı ve bir iki taşıyıcı geldi Cennetül Baki'ye kaldırdılar mübarek cenazesini Fakat ruhu muhtemelen Ravda-i Tahire'nin parmaklıklarına takılıp kalmıştı Resulullah'a (sav) yürekten aşık olan bu genç: “Artık bu hasta gönlümü hak-i payinden ayırma Ya Rasulullah!” diyordu DoçDrNihat Hatipoğlu