Kadının Fendi, 2 Mesnevi

KADININ FENDİ -2-




Bir Muhlis’in (Çelebi Hüsameddin’in) gönlü, o karı ve koca hikayesinin neticesini istemekte Karıkoca hikayesi, bir masaldan ibaret Fakat onu nefsinle aklının misali bil

Bu kadınla erkek nefisle akıldır İyi kişiye de mutlaka lazımdır, kötü kişiye de Bu ikisi, toprak yurtta esir ve mahpusturlar Gece gündüz savaşta macera içinde Kadın durmadan evin ihtiyaçlarını ister, evin şerefini, yani eve lazım olan ekmeği, yüceliği, hürmeti diler durur

Nefis, kadın gibi her işe bir çare bulmak üzere gah toprağa döşenir, tevazu gösterir; gah ululuk diler, yücelir Aklınsa, bu düşüncelerden zaten haberi yoktur Fikrinde Tanrı gamından başka bir şey yoktur

Hikayenin içyüzü, bu tane ve tuzaktır, nefisle akıl arasındaki maceradır, fakat sen dış yüzünün tamamını dinle Eğer yalnız manaya ait anlatış kifayet etseydi alem halkı, tamamı ile işten güçten kalır, alemin nizamı bozulur giderdi Sevgi düşünce ve manadan ibaret olsaydı senin oruç ve namazının zahiri suretleri de kalmaz, yok olurdu Dostların birbirine armağan sunmaları, dostluğa nazaran ancak görünüşe ait şeylerdir Fakat bu suretle o armağanlar, gönüllerde gizli bulunan sevgilere şahadet eder Çünkü, ey ulu kişi, zahiri iyilikler gizli sevgilere şahittir Şahidin de bazen doğrucu, bazen yalancı olur

Sarhoş bazen şaraptan olur, bazen da ayrandan! Ayran içen de kendisini sarhoş gösterebilir Gürültü eder, sarhoş görünür O murai de, kendisini muhabbet sarhoşu sansınlar diye oruçlu görünür, namaz kılar

Surete ait işlerden meydana gelen şey bambaşkadır Fakat gönülde gizli olan şeye alamettir Ya Rabbi, duamızı kabul et, bize bu temyizi ver de o eğri, yalancı alameti,doğrusundan ayırt edelim

Hiç, bu temyize nasıl malik olur? Tanrı nuru ile bakar, görürse o zaman bu temyizi elde eder Eser olmasa bile sebep onu meydana çıkarır Akrabalık gibiAkrabalık sevgiyi bildirir Fakat imam ve muktedası Tanrı nuru olan kişi, ne eserlere kul olur ne sebeplere Sevgi gönülde şulelendikçe büyür, nihayet sevgi sahibi, eserden kurtulur Sevgisini bildirmeye ihtiyacı yoktur Çünkü sevgi nurunu bütün kainata yaymıştır Bu sözün tamamlanması için hayli tafsilat var ama sen ara Gerçi mana, bu suretten zahir olmaktadır ama bir cihetten manaya yakındır, bir bakımdan manaya uzak!

Delalet hususunda mana ile suret, su ile ağaç gibidir Mahiyetlerine bakarsan birbirlerinden tamamı ile uzaktırlar Sen mahiyetleri de bırak, hususları da O iki rızık arayan karıkocanın ahvalini anlat

Arap dedi ki: “Ayrılıktan vazgeçtim Hüküm senin Kılıcı kından çek, emret Ne dersen ben sana tabiim; emrin, ister iyi olsun, ister kötü ona bakmam Senin uğruna feda olayım; çünkü seni seviyorum Sevgi; insanı kör eder, sağır yapar” Kadın “Sahiden beni seviyor musun, yoksa hile ile sırrımı öğrenmek mi istiyorsun?” dedi

Erkek dedi ki: “Gizli sırları bilen ve Adem Safi’yi yaratan Tanrı hakkı için (Seni seviyorum) Tanrı, Adem’e üç arşın bir boy verdiği halde ruhlarda, levhlerde ne varsa hepsini gösterdi Tanrı, ona ezelden ebede kadar ne varsa ve ne olacaksa, önceden ve “Allemelesma” sından ders verdi, öğretti Bu suretle melekler, onun ders vermesine hayran oldular, kendilerinden geçtiler Onun takdisiyle başka bir mukaddesliğe eriştiler Adem’in yüzünden nail oldukları fütühata, göklerde bile erişememişlerdir

Adem’in o pak ruhunun fezasına nispetle yedi gök sahası bile dardı Peygamber “Tanrı; ben, yücelere, aşağılara yere, göğe, hatta arşa sığmam Bunu, ey aziz, yakinen bil Fakat şaşılacak şeydir ki inanan kişinin kalbine sığarım Beni ararsan inanan gönüllerde ara buyurdu” dedi

Tanrı dedi ki: “Ey haramdan, şüpheli şeylerden sakınan! Kullarımın arasına gir ki bu suretle beni görme cennetine erişesin” Arş, bile o nuriyle, o genişliğiyle beraber Adem’ görünce yerinden kalktı Arşın sonsuz bir büyüklüğü var, fakat manaya karşı suret nedir ki? Her melek diyordu ki: Bizim bundan önce yeryüzüyle üfletimiz vardı Hizmet ve ibadet tohumunu yere ekiyorduk

Yere olan bu meylimize, bu alakamıza da şaşmaktaydık Gökten yaratıldığımız halde yeryüzüne bu alakamız nedir? Biz nurlarız, karanlıklarla ülfetimiz neden? Nur zulmetlerle yaşayabilir mi? Ey Adem! O ülfet, senin kokundanmış Çünkü cisminin nesci yeryüzü Topraktan olan cismini yeryüzünde dokudular; pak nurunu burada buldular Şimdi canımızın ruhundan bulduğu ülfet, bundan önce cisminin yoğrulduğu topraktan parlıyordu Yeryüzündeydik ama yerden gafildik, orada gömülü olan defineden haberimiz yoktu Tanrı da bize oradan göklere sefer etmeyi emredince, bu yurt değiştirme, acı geldi O yüzden Tanrıya deliller getirerek “Ey Tanrı! Bizim yerimize kim gelecek? Bu tesbih ve tehlinin nurunu, dedikoduya satıyorsun” dedik

Tanrı hükmü, bize rahmet yaygısını döşedi:”Açıkça istediğinizi söyleyin Tek evlatların babalarına söyledikleri gibi ağzınıza ne gelirse çekinmeden deyin Çünkü bu sözler, yaraşmasa bile rahmetim, gazabımdan artıktır

Ey melek! Bunu meydana çıkarmak için gönlünüze şüpheler salmaktayım; Sen söyleyesin; ben darılmayayım, gazaplanmayayım Bu suretle de benim hilmimi inkar eden ağız açamasın

Her nefeste bizim hilmimizden yüzlerce baba yüzlerce ana doğar, yokluğa dalıp mahvolur O babaların, o anaların hilmi, şefkati, bizim hilim ve şefkat denizimizin köpüğüdür Köpük gider gelir ama deniz bakidir dedi” Hayır, ne dedim? O inciye karşı bu sedef, köpük değil, köpüğünün köpüğüdür İşte o köpük hakkı için, o saf deniz hakkı için bu söz bir sınama, bir laf değil

Sevgiden, vefadan, boyun büküp teslim olmadan ileri gelmiştir Huzuruna varacağım Tanrı hakkı için Bu hevesim, sence sınamadan ibaretse bu sınamamı sına Sırrını saklama ki sırrım meydana çıksın Elimden geleni; gücümün yettiğini buyur! Gönlündekini benden gizleme de benim gönlümdeki de ortaya çıksın bu suretle ne yapabileceksem kabul edeyim Fakat nasıl edeyim; elimde ne çare var? Bir bak hele, canım ne işe yarar ki?”

Kadın dedi ki:”Bir güneş doğmuş, bütün cihan ondan aydınlanmıştır O tanrı vekili, Tanrı halifesidir Bağdat şehri, onun yüzünden bahar gibidir O padişaha ulaşabilirsen padişah olursun Ne vakte kadar ikbal sahibi olmayanların yanına gidip duracaksın? İkbal sahiplerinin dostluğu kimya gibidir Onların nazarına benzer kimya nerede?

Ahmed’in gözü Ebubekir’e o bir tasdik yüzünden sıddık olmuştur” Kocası, “Ben padişah huzuruna nasıl kabul olunurum; bir bahanesiz onun yanına nasıl giderim? Buna bir münasebet, bir vesile gerek Hiçbir sanat aletsiz meydana gelir mi?

Mecnun gibi ki, birisinden Leyla’nın bir parça hastalandığını duydu Eyvah, dedi; bahanesiz nasıl gideyim? Gitmezsem, hatırını sormazsam ne hale gelirim? Keşke hazık bir hekim olaydımO vakit Leyla’ya koşa, koşa giderdim

Tanrı, bize “Ya Muhammed, gelin de” buyurdu da bu davet, utanmamızın giderilmesine sebep oldu Gece kuşlarının gözleri ve kabiliyetleri olsaydı gündüzün uçup gezerler, dönüp dolaşırlardı” dedi

Kadın cevap verdi: “Kerem sahibi padişah meydana girer, kendisini gösterirse aletsizlik, aletin ta kendisi, vesileden mahrum oluş, vesilenin aynı olur Çünkü alet, vesile; davaya düşmektir, varlık alametidir Asıl hüner aletsizliktedir, alçalmadadır"

Arap “Aletsiz nasıl alışveriş edeyim de aletsizliği elde edeyim? Müflisliğime de bir delil gerek ki padişah halime acısın Sen, bana dedikodudan ve hileden başka bir şahit göster de o şen padişah merhamete gelsin Çünkü sözden ve kötü hileden ibaret olan bu şahitlik o hakimler hakiminin yanında mecruhtur Müflisin şahidi doğruluk olmalı ki nuru, söylemeden parıldasın (halini arzetmeden hali anlaşılan)” dedi

Kadın dedi ki: “Doğruluk varlığından tamamı ile çıkıp arınarak, isteğini terk etmendir Testimizde yağmur suyu var Malın, mülkün, sermayen bundan ibaret Bu su testisini al, git; padişahlar padişahın huzuruna var, armağan götür De ki: Bizim bundan başka hiçbir malımız, mülkümüz yok Çölde de bundan iyi su hiç yoktur Padişahın hazinesi ağır elbiselerle doluysa da bunun gibi suyu yoktur Bu su az bulunur

O testi nedir? Bizim mezar gibi cismimiz, içinde de bizim acı ve hislerimizin suyu var Ey Tanrı! “Tanrı, cennet karşılığına iman edenlerin canlarını, mallarını satın aldı” ayetindeki fazıl ve kereminden bizim bu küpümüzü, bu testimizi kabul et! Bu beş duygudan meydana gelme beş lüleli testideki suyu her türlü murdar şeylerden, her çeşit pisliklerden temiz tut Bu suretle şu testinin denize bir menfezi olsunda testim deniz huyuyla huylansın

Armağanı padişaha tertemiz götürünce onu görür, anlamak ister Ondan sonra da artık testinin suyu nihayetsiz bir dereceye gelir Testinin suyundan yüzlerce dünya dolar Lüleleri kapa, testiyi de küpten doldur

Tanrı” Gözlerinizi heva ve hevesten yumun” buyurdu Arap, kimin böyle bir hediyesi var? Hakikaten bu armağan, öyle bir padişaha layık diye gururlanmaktaydı Kadın da bilmiyordu ki, orada yol üzerinde şeker gibi Dicle akıp durmakta Şehrin ortasından gemilerle, balık ağlarıyla dolu, deniz gibi akıp gitmekte Padişahın huzuruna var da şevketi, azameti gör; altından nehirler akan bahçeler diye övülen yerlere bak! O saffet denizine nispetle bizim, anlayışlarımız bir katradan ibarettir

Arap, evet, dedi Testinin ağzını kapa, hakikaten armağan, bize faydalı Keçeye sar sarmala Padişah, orucunu armağanla açsın Çünkü dünyada bunun gibi su yoktur Bu halis şarap, zevk ve sefa kaynağı! Çünkü onlar acı tuzlu suları içmekten daima hastadırlar, yarı kör olmuşlardır Durağı, yatağı acı subaşı olan kuş; saf berrak suyu ne bilsin? Yurdun acı su kaynağı; Şatt’ı, Ceyhun’u nereden bileceksin?

Ey şu fani konaktan kurtulmayan! Sen yokluğu, sarhoşluğu ve neşeyi ne bilirsin ki! Bilsen bile babandan, atandan nakil ve rivayet yoluyla bilirsin

Senin yanında bu adlar ebced gibidir Ebced, hevvez Bunlar, bütün çocuklara apaçık ve meydandadır, fakat manası yok Hulasa, Arap testiyi alıp yola düştü Gece, gündüz onu taşımaktaydı Testiye bir ziyan gelecek diye korkusundan titreyerek çölden ta şehre kadar götürdü

Kadın da evde seccadesini yaymış, namaz kılıp dua etmekte; “Suyumuzu, bayağı kişilerden koruYa Rabbi, bu inciyi o denize ulaştır Her ne kadar kocam uyanıktır, hünerlidir ama incinin binlerce düşmanı olurCevher dediğin de nedir ki Bu su Kevser suyudur İncinin aslı, bunun bir katrasıdır” diyordu

Kadının ağlayıp yalvarması; erkeğin derdi ve ağır yükü bereketiyle, Arap, testiyi hırsızlara kaptırmadan, taşla kırdırmadan durup dinlenmeksizin ta Hilafet Şehrine kadar götürdü Orada bir tapu gördü ki nimetlerle dolu

Haceti olanlar oraya tuzaklarını yaymışlar? Zaman, zaman her tarafta bir haceti olan o tapudan ihsana nail olmuş, hil’atler elde etmiş O kapı; kafire, Müslüman’a, güzele, çirkine güneş gibi! Bir bölük halk gördü, huzurda bezenmiş duruyor Bir bölük halk gördü ayakta, hizmet bekliyor Süleyman’dan karıncaya kadar herkes, içinde Hepsi sur üfürülmüş te dirilmiş canlar gibi Görünüşe aldananlar, cevherlere gark olmuşlar İç yüzüne ehemmiyet verenler, mana denizini bulmuşlar Himmetsizler, himmete erişmiş Himmet sahipleri nimete erişmiş!

Kapıdan ses gelmekteydi: Ey istekli, gel! Cömertlik, yoksul gibi, yoksullara muhtaçtır Cilalı ve tozsuz ayna arayan güzeller gibi cömertlik de yoksul ve zayıf kişileri arar Güzellerin yüzü ayna ile güzelleşir Onlar aynaya bakıp bezenirler İhsan ve keremin yüzü de yoksula bakmakla görünür Bundan dolayı H “Vedduha” suresinde “ Ey Muhammed, yoksula bağırma” buyurdu Mademki yoksul, cömertliğin aynasıdır, iyi bil ki ağızdan çıkan nefes aynayı buğulandırır Tanrının bir çeşit cömertliği, yoksulları meydana çıkarır, bir başka cömertliği de onlara bol ,bol ihsanda bulunur Şu halde yoksullar, Tanrı cömertliği aynalarıdır Hak ile Hak olan ve varlıktan tamamı ile geçen hakiki yoksullarsa mutlak nur olmuşlardır

Bu iki çeşit yoksuldan başkaları(yani varlığı olmayanlarla varlıktan geçenlerden başkaları) esasen ölüdür Bu çeşit adam bu kapıda değildir, perdedeki, nakıştan, suretten ibarettir

O kişi, yoksulun resmidir, canı yoktur, ekmek yemez Köpek resmine kemik atma O, Tanrı fakiri değil, lokma fakiridir Ölü resmin önüne yemek tabağını koyma Ekmek yoksulu, karada balıktır Şekli balık şeklidir ama denizden ürküp kaçar O evde beslenen kuştur, havada uçan Simurg değil Nefis şeyler yiyip içer, gıdası Hak’tan değildir Yemek, içmek için Tanrı aşığıdır; cam güzelliğe aşık değildir Tanrının zatına aşık olduğunu vehmetse bile sevdiği zat değildir; vehmi, esma ve sıfatın verdiği vehimdir Vehim; vasıflardan, hadlerden doğar

Hak ise doğmamıştır, doğurmaz Kendi tasvir ettiği şeye, kendi vehmine aşık olan kişi, nereden nimet ve ihsan sahibi Tanrı aşıklarından olacak? O vehme aşık olan, doğrucuysa mecazi sevgisi, kendisini nihayet hakikate çeker, götürür
Bu sözü iyice anlatmak, açmak lazım; fakat eski düşüncelilerden, onların köhne anlayışlarından korkuyorum Kısa görüşlü köhne anlayışlar, fikre yüz türlü kötü hayaller getirirler Herkesin doğru işitmeye kudreti yoktur Her kuşcağız, bir inciri bütün olarak yutamaz Hele ölmüş, çürümüş, hayallere dalmış kör bir kuş olursa Balık resmine ister deniz olmuş, ister toprak Kara yüzlüye ha sabun, ha kara boya! Kağıda gamlı bir adam resmi yaparsan o resmin ne gamla alışverişi vardır, ne neşeyle Resim, görünüşte gamlıdır ama, kendisi gamla alakasızdır

Görünüşte gülen bir resmin de neşeyle münasebeti yoktur Gönülde bir haletten başka bir şey olmayan dünya gamı dünya neşesi; hakiki neşeye hakiki gama nispetle resimden ibarettir Resmin gamlı bir surette görünüşü, o resim yüzünden mananın doğrulması, hakiki gamı anlaman içindir Bu hamamlardaki resimler camekanın dışından bakılırsa elbiseler gibidir; cansız, hareketsiz durup durmaktadırlar Sen ancak dışardan elbiseleri görürsün Elbiseni çıkar, soyun da bir içeriye gir arkadaş!

Çünkü elbiseyle içeriye yol yoktur Ten elbiseden, elbise de tenden haberdar değildir O bedevi Arap uzak çöllerden Hilafet Şehrinin kapısına vardı Kapıcılar, bedeviyi karşılayıp üstüne lütuf gülsuyunu serptiler Bedevi söylemeden ihtiyacını, dileğini anladılar Zaten onların işi istetmeden ihsan etmekti

Ona “Ey Arab’ın en asili, en yücesi! Hangi diyardansın, yol yorgunluğuyla nasılsın?” dediler Bedevi dedi ki: “Eğer bana yüz verirseniz asilim, yüceyim Fakat ardınıza atar mühimsemezseniz ne asaletim var ne yüzüm! Ey yüzlerinde ululuk nişanesi olanlar, ey şevketleri Caferi altından daha hoş kişiler! Sizi bir kerecik görmek, sizinle bir kerecik buluşmak, yüzlerce kişileri görmeye, yüzlerce güzellerle buluşmaya bedeldir Sizi görmek için mal, mülk, servet hepsi feda olsun!

Ey Tanrı nuruyla bakanlar, bu dereceye erişmiş olanlar, padişahlar padişahının ahlakıyla ahlaklanmış kişiler! Kimya gibi olan bakışı nızla bakıra benzer insanlara bakar, onları altın haline getirirsiniz Ben garibim, padişahın lütfunu umarak çöllerden geldim Onun lutfunun kokusu çölleri tuttu, kum zerrelerini kapladı, o zerreler bile lütfiyle canlandı

Buralara kadar paraya kavuşmak için gelmiştim, fakat ulaşınca sizin yüzünüzden sarhoş oldum Birisi, ekmek almak için ekmekçi dükkanına koştu, fakat ekmekçinin güzelliğini görünce canını verdi Birisi, gezip eğlenmek üzere gül bahçesine gitti, bahçıvanın yüzü teferrüç yeri oldu Kuyudan su çekerken Yusuf’un yüzünden abıhayat içen bedevi gibi

Musa ateş elde etmek için gitti, öyle bir ateş gördü ki ateşten vazgeçti İsa düşmanlardan kurtulmak için kaçtı O kaçış, onu dördüncü kat göğe kadar çıkardı Buğday başağı, Ademin tuzağı oldu da bu suretle varlığı, insanlara başak oldu; bütün insanlar ondan var oldu Doğan kuşu, karnını doyurmak üzere tuzağa tutulur, fakat bu yüzden devlet ve kuvvet bulur, padişahın kolu, durağı olur Çocuk, babası lutfedecek, kendisine kuş alacak ümidiyle, fakat hakikatte hüner sahibi olmak için mektebe gider

Mektepten çıkınca yücelir, en yüksek mevkiye sahip olur Hocaya aylık verirken alemi aydınlatan bir bedir haline gelir Abbas, kin güderek eski dinin öcünü almak ve Ahmed’i ortadan kaldırmak üzere harp etmeye gelmişti Öyle olduğu halde o ve evlatları, hilafet makamında kıyamete dek dine arka oldular, o makama şeref verdiler

Ben bu kapıya bir şey dilemek için geldim; daha dehlizde baş köşe oldum, yüceldim Ekmek ümidiyle armağan olarak su getirdim; ekmek kokusu, beni ta cennetin baş köşesine kadar çekti, götürdü Ekmek, bir Adem’i cennetten sürdürdü; beni ise cennetliklerle kaynaştırdı Melek gibi sudan da vazgeçtim, ekmekten de Bu kapıda gök gibi ihtiyarsız dönmekteyim Aşıklarının cisimlerinin, aşıkların canlarının dönmesinden başka dünyada garezsiz bir dönüş yoktur Her şey bir maksatla hareket eder, her şey bir maksatla dönüp dolaşır”

Kül aşığı olanlar, bu cüz’e müştak olmazlar, Cüz’e müştak olan, külden mahrum kalır Cüzü, cüze aşık olunca maşuku, çabucak küllüne gider, aşık ayrılığa düşer Cüz’ü seven, maskaralaştı, başkalarına kul oldu Denize düştü, boğulmak üzere; eline geçen ota yapışmakta O zayıf maşuk, hakim değildir ki aşığın derdine derman olsun Efendisinin işini mi görsün, kendi işini mi?

“Zina edersen hür kadınla et” sözü bu yüzden ata sözü olup kaldı”Çalacaksan inci çal” sözü de neye meyledeceksen en iyisine meylet manasına geldi Kul yani maşuk; efendisinin, Tanrısı’nın yanına gitti Aşık ağlayıp inler bir halde kaldı Gül kokusu, güle gitti; o, hor hakir kala kaldı

Dirliğinden uzaklaştı Çalışması zayi oldu Çektiği eziyet hiçe gitti, ayağı yaralandı Gölge avlayan avcıya benzedi Hiç gölge ona sermaye olur mu? Adam kuşun gölgesini sımsıkı tutmuş Kuş da ağacın dalında ona şaşmakta ve” Bu akılsız adam neye seviniyor?” demekte İşte sana batıl, işte sana çürümüş sebep!

Eğer cüzü külle muttasıldır, ayrılmaz dersen diken ye, gül isteme Diken de gülden ayrılmaz Cüz’ü kül’ ancak bir yüzden bağlıdır Yoksa Tanrının peygamberleri göndermesi abes olurdu Çünkü peygamberler, kulları Tanrıya ulaştırmak için gelmişlerdir Herkes bir tenden ibaretse, Tanrı ile kul, kül ile cüz ise birbirine bağlıdır; kiki kime ulaştırırlar? Oğul bu sözün sonu yoktur Gün sona erdi, hikayeyi tamamla!

Su testisini sunup tapuya hizmet ve tazim tohumunu ekti Dedi ki:” Bu armağanı o sultana götürün, padişahtan murat isteyeni ihtiyaçtan kurtarın! Tatlı, lezzetli suYağmur sularından biriken gölden toplanmıştır Testi de güzel, yepyeni” Padişah kullarının bu söze gülecekleri geldi Fakat o armağanı can gibi kabul ettiler Çünkü basiret sahibi padişahın tabiatındaki lütuf, bütün saray erkanını da sirayet etmişti Padişahların huyu halka da tesir eder

Yeşil gök, yeryüzünü de yeşertir Padişah bir havuza benzer Maiyetini de lüleler gibi bil Su, göllere lülelerden akar Lülelerden akan suların hepsi, tertemiz bir havuzdan geldiği için her lüle, zevkli ve tatlı su akıtır Eğer havuzdaki su tuzlu ve pis olursa her lüleden aynı su akar Çünkü her lüle havuza muttasıldır

Sen bu sözün manasına iyice dal, adamakıllı dikkat et, düşün! Yurdu olmayan padişahlar padişahı can da, bak, bütün bedene nasıl tesir etmiştir Tabiatı, soyu sopu hoş aklın lutfu da, bak, bütün bedeni nasıl müeddep bir hale getiriyor Kararı, sükunu olmayan şuh ve şen aşk da bütün bedeni nasıl cünuna sürüklüyor? Kevser gibi olan deniz suyunun letafeti yüzünden dibindeki ateş parçalarının hemen hepsi inci ve mücevherdir Usta hangi hünerde tanınmışsa, hangi hünerle şehvet bulmuşsa çırağı da o hünerde ilerler ,o hünerde meşhur olur

Usul ilmini bilen üstadın yanında zihni çevik, istidatlı talebe usul okur; Fakih üstadın yanında da usul okumaz, fıkıh tahsil eder Nahiv üstadının talebesi nahiv üstadı olur Hakikat yolunda mahvolan üstadın talebesi ise üstadının sayesinde padişahta mahvolur, yokluğa erişir

Ölüm günü bütün bu bilgiler içinde işe yarayan ve yol azığı olanı da yokluk bilgisidir

Bir nahiv alimi, gemiye binmişti O kendini beğenmiş alim, yüzünü gemiciye dönüp, “Sen hiç nahiv okudun mu?” demişti Gemici “hayır” deyince demişti ki : “Yarı ömrün hiçe gitti”

Gemici bu söze kızdı, gönlü kırıldı Fakat susup derhal cevap vermedi Derken rüzgar gemiyi bir girdaba düşürdü Gemici, o nahiv alimine bağırdı: “ Yüzmeyi bilir misin, söyle!” nahivci “Bilmem bende yüzgeçlik arama” deyince “Nahiv alimi, bütün ömrün hiçe gitti Çünkü gemi bu girdapta batacak

İyi bil burada mahiv bilgisi lazım, nahiv bilgisi değil Eğer mahiv bilgisini biliyorsan tehlikesizce denize dal! Deniz suyu, ölüyü başında taşır Fakat denize düşen adam diri olursa nerede kurtulacak? Sen de eğer beşeriyet vasıflarından öldünse hakikat sırları denizi, seni başının üstüne kor

Ey alim, sen halka eşek diyorsun ama şimdi sen, eşek gibi buz üstünde kalakaldın İstersen dünyada zamanın allamesi ol, hele şimdicik dünyanın yokluğunu da gör, zamanın yokluğunu da!” dedi

Nahivciyi, size yok olma nahvini öğretmek için hikaye arasında hikaye ettik Fıkhı bilmeyi de yok olmada bulursun, nahvi tahsil etmeyi de, sarftaki değişiklikleri de, ey yüce sevgilim!

O su testisi bizim bilgilerimizdi; halife de Tanrı bilgisinin Diclesi Biz dolu testileri Dicle’ye götürüyoruz Böyle olduğu halde eşek olduğumuzu bilmezsek hakikaten eşeğiz! O Arap, bari o hususta mazurdu Çünkü Dicle’yi bilmiyordu, çok uzaktaydı Bizim gibi Dicle’den haberi olsaydı o testiyi alıp konaktan konağa kona göçe götürmezdi Hatta Dicle’yi bilseydi o testiyi kırar, bu işten tamamı ile vazgeçerdi

Halife, bunu görüp bedevinin ahvalini duyunca o testiyi altınla doldurdu, daha fazla da ihsanda bulunup Hediyeler, hususi hil’atler verdi, bedeviyi yoksulluktan kurtardı

O Ulu padişah, o ihsan dünyası, o adalet denizi, adamlarından birisine “Bu altın dolu testiyi ona ver Dönerken de onu Dicle yoluyla götür Çöl yolundan buraya gelmiş Halbuki Dicle yolu, yurduna daha yakındır” dedi

Bedevi, gemiye binip Dicle’yi görünce utancından iki büklüm olmaya, yere kapanmaya başladı “Bu ihsan sahibi cömert padişahın lutfuna şaştım Daha ziyade şaşılacak şey de şu ki, o suyu aldı O cömertlik denizi öyle hor ve kalp armağanı nasıl oldu kabul etti?” diyordu

Ey oğul! Bütün dünyayı, ağzına kadar ilmle, güzellikle dolu bir testi bil Fakat bu ilim ve güzellik, fevkalade dolu olduğundan derisine sığamayan kişinin (zuhuru, zatının muktazası olan ve zuhur etmemesine imkan bulunmayan Tanrı’nın )Dicle’sinden bir katradır

O gizli bir defineydi Pek dolu olduğundan yarıldı, kendisini izhar etti Toprağı , göklerden daha parlak bir hale getirdi Gizli bir hazineyken coştu; toprağı atlas giyen bir sultan haline soktu O Bedevi, Tanrının Dicle’sinden bir katrayı görseydi hakikatte bir deniz olan o katranın önünde testisini atardı

Onu görenler, daima kendilerinden geçmiş bir haldedirler Bu yokluk halinde testilerini taşlayıp kırmışlardır Ey himmet edip testiyi kıran! O testi, kırılmakla daha iyi yapılmış olur Küp kırılır ama içindeki su dökülmez Bu kırılmada yüzlerce sağlamlık vardır

Küpün bütün parçaları oynamakta, hallenmektedir Fakat Akl-ı Cüz’i, bunu imkansız görür Bu halette ortada ne testi görünür, ne su Bunu iyice gör, doğrusunu Tanrı daha iyi bilir Mana kapısını döversen açarlar Fikir kanadını terket ki seni iri bir doğan haline getirsinler

Fikir kanadı, çamurlara bulanmıştır, ağırdır Sen toprak yemeğe alışmışsın; onun için toprak, sana can gibi geliyor Ekmek et Bunlar topraktır, bunları daha az ye de toprak gibi yeryüzünde kalma Acıkınca kızgın geçimsiz, aslı kötü bir köpek oluyorsun Karnın doyunca murdarlaşıyor, ayak üstünde duran ve hiçbir şeyden haberi olmayan bir duvar kesiliyorsun

Şu halde sen bir zaman pis, murdar bir hale geliyor, bir zaman köpekleşiyorsun Aslanların yolunda nasıl yürüyebilecek, nasıl koşup seğirteceksin? Sana avlanmakta yarayan ancak köpektir Bunu böyle bil de köpeğe daha az miktarda kemik at Çünkü köpeğin karnı doyarsa daha ziyade serkeşleşir Bu serkeşlikle ava istediğin gibi gider mi?

O Bedeviyi, oraya yoksulluk çekiyordu Nihayet o kapıyı, o devleti gördü O penahı olmayan yoksula padişahın ihsanını hikaye etmiştik Aşık, aşk diyarında ne söylerse söylesin, ağzından aşk kokusu duyulur Fıkıhtan bahsetse ağzından hep yokluğa ait sözler çıkar; o sözlerden yokluk kokusu gelir

Küfre ait bahis açsa o bahsinde din kokusu vardır Şüpheye dair söz söylese sözleri, yakıni anlatmış olur Eğri söylese doğru görünür O ne güzel eğridir ki doğruyu süsler Doğruluk denizinden zuhur eden o eğri köpük, feridir Saf asıl, o fer’i de saflıkla bezemiştir

O köpüğü saf ve makbul bil Sevgilinin dudağından çıkan azarlayış say Aşığın, pek de istemediği o azar, sevgilinin yüzünün hatırı için hoş görülür Şekeri ekmek şekline sokar, pişirirsen tadınca yine onda şeker lezzeti vardır, ekmek lezzeti bulunmaz

Bir mümin, altından yapılmış bir put bulsa hiç onu Şamanlara bırakır mı? Bırakmadıktan başka alır, ateşe atar Onun ariyet şeklini bu suretle eritip bozar Altında put şekli kalmaz Çünkü suret, ibadete manidir, yol vurucudur

O putun hakikati, yani altın; Tanrının bir ihsanıdır Sonradan put şekline sokulmuştur Altın, Tanrı ihsanı olup altınlık nasıl bu ihsan için ariyet put şeklide altın için arızi bir surettir Bir pire için yepyeni kilimi yakma Sineğin verdiği baş ağrısı yüzünden gününü zayi etme

Surette kalırsan putperestsin Her şeyin suretini bırak, manaya bak Hacca gidersen hac yoldaşı ara Ama ha Hintli olmuş, ha Türk, ha Arap Onun şekline rengine bakma; azmine ve maksadına bak Rengi kara bile olsa değil mi ki seninle aynı maksadı güdüyor, aynı senin rengindedir, sen ona beyaz de

Bu hikaye parça buçuk söylendi (araya sözler karıştı, başka hikayeler girdi) Aşıkların işi gibi başsız, ayaksız nakledildi Fakat hakikatte başı yoktur, ezel gibi evveline evvel bulunmaz Sonu da yok Ebetle eş!

Hatta su gibidir; her katrası hem baştır, hem ayak Hem de başsız, ayaksız koşup gider Haşa, bu hikaye değil, kendine gel! Bizim ve senin bugünkü halimizdir, dikkat et! Kuvvet ve kudret sahibi olan sofilerin yanında geçmiş anılmaz

Arap da biziz, testi de biziz, padişah da biziz, hepsi biziz Ezelde mahrum olanlar, bunu anlamaktan mahrum kaldılar Aklı erkek bil Kadın da bu nefis ve tabiattır Bu ikisi zulmete mensup ve münkirdirler; akıl ise ışıktır

Şimdi dinle, asıl inkar neden meydana geldi, Şundan: küllün çeşit, çeşit cüzileri vardır Bu küllün cüz’ü, cüzülerin külle nispeti gibi değildir (terkip kabul etmez); gülün cüz’ü olan gül kokusu gibi de değildir(cüzülenmez Bu cüz ve kül itibaridir)

Yeşilliğin letafeti güldeki güldeki letafetin (itibari olarak) cüz’ü olduğu gibi kumrunun sesi de (yine itibari olarak) bülbül nağmesinin bir cüz’üdür Eğer bu husustaki müşkül şeyleri anlatmaya, onlara cevap vermeye koyulsam susamışlara ne vakit su vereceğim?

Eğer sen, burada müşkül vaziyete düştüysen sabret Sabır, gamdan kurtulmak için anahtardır Sakın, endişelerden sakın! Fikir aslan ve yaban eşeğidir, gönüller de ormanlıklar Perhizler, ilaçların başıdır Çünkü kaşınma, uyuzluğu arttırır Perhiz, şüphe yok ki ilacın aslıdır Düşüncelerden perhiz et de can kuvvetini gör!

Sen, kulak gibi bu sözlere kabiliyet kazan da sana altından küpe takayım Küpe de ne? Altın madeni olursun Aya, Süreyya’ya kadar yükselirsin Önce şunu duy ki bu muhtelif halkın canları da “elif”ten “ya” ya kadar olan harfler gibi muhteliftir

Bir yüzden baştan ayağa kadar hepsi birse de yine muhtelif harflerde birbirlerine benzerlik yoktur Harfler; bir yüzden birbirlerine zıt, bir yüzden birbirleriyle bir, bir yüzden faydasız ve alaydan ibaret, bir yüzden tamamı ile faydalı ve ciddidir

Kıyamet günü her şeyin Tanrıya arz edileceği, Tanrı tarafından görülüp sorulacağı en büyük bir gündür Kendisini göstermeyi süslenip bezenen kişi ister O görünüş günü; Hindu gibi yüzü kapkara olan kişiye rüsvay olmak nöbetinin gelip çattığı gündür, Yüzü güneş gibi olmayan, ancak yüzünü peçe gibi örten geceyi ister

Dikeninde bir gül yaprağı bile bulunmadığından baharlar onun sırlarına düşman kesilmiştir Fakat bahar, baştan ayağa kadar gül ve süsen olana iki aydın gözdür Manadan mahrum olan diken, gül bahçesiyle bir arada bulunabilmek için güz mevsimini ister güz mevsimini!

Çünkü güz, hem gülün öğünecek halini, hem dikenin ayıbını örter Bu suretle sen de onun rengiyle bunun halini görmezsin Şu halde güz, dikenin hayatıdır, baharıdır Çünkü güzün ikisi de bir görünür Ama bahçıvan, gülü güzün de görür Bu bir kişinin görüşü yok mu? Yüzlerce cihanın görüşünden iyidir

Zaten Cihan o bir kişiden ibarettir Geri kalanlar, hep onun tabileridir, hep onun yüzünden geçinenlerdir Onun için bütün güzel çiçekler “ Müjde, müjde; işte bahar gelmekte “ deyip dururlar; Çiçekler, akarsu zinciri gibi parlamak, meyveler, tomurcuklanmak için hep baharı isterler Baharda çiçek dökülünce meyve baş gösterir Ten de harap olunca can görünür

Meyve manadır, çiçek onun sureti O çiçek, müjdedir, meyve de nimeti! Çiçek döküldü mü meyve meydana çıkar O kayboldu mu bu fazlasıyla görünür Ekmek kırılıp yenmeyince kuvvet verir mi; salkımlar sıkılmadıkça şarap olur mu? Hileli, ilaçların arasında kırılıp ezilmedikçe ilaçlar, nereden sıhhati arttıracak?