Işık söndü vol:2

Tamamen bitmişti artık,içinde dön diyememenin buruk bi acısı vardıZaman qeçmek bilmiyordu nereye baksa onun yokluğu sarmıştıBirdaha bir ilşkiye başlamama kararı aldı başlayamazdıda ilişkiler hayatında sonsuz yaralar açmıştı!Yaşadığı hayat boyunca onu unutamıyacağına emindiKaybedicek son şeyinide kaybetmiştiEtrafında soluk fazla belli olmayan hayallerinden başka paranoyasını tatmin edicek bişeyi yoktuTabi boş sayfalar ve siyah mürekkepli kalemi hariçDefteri ve kalemi onu tanıyan tek şeylerdi,ama dilleri yoktu yazdıklarıysa anlamsız şeylerdiBoş dünyadan uzaklaşıp kaçabileceği tek yerdi onun için defteri belkide küçük hayal dünyasıakLında yarınLarın nasıl qeçeceğini kuramıyordu bile zorluklarla büyüdü hep,enqemeler aştıBirdaha qörmek istemiyordu sevqilisini bu onun en yalancı tarafıydı,ama qörmek istemiyorduOna dönmekten vazqeçmişti artıkSonsuza kadar çıkarttı bedenini hayatından! sadece odasına yansıyan,duvarlarda,halının üstünde birikmiş tozların üstünde kısaca odasında qördüğü heryerde slüeti yansıyordu qözlerineSonsuza kadarda durucaktıHayal ve qerçekleri düşündü o an aslında qerçek sandığı şeylerin yarım kalan hayalleri olduğunu farkettiSadece beyninde kurduğu hayal dünyasında yaşıyordusokakLarı karanLıktı,mahallesindeki insanLar kovulmuştuDostLarının umrunda değildi hepsini silmeye karar verdi,umurlarında değildi ve umurunda değillerdi! ona hayatında yer vermeyen insanları çıkartıyordu hayatındanYapması qerekirdi birazda olsa qerçekleri qörmeyi ve uygulamayı tercih etti yalanlarından arınıpyeni bi hayata başlıyordu artıık Acı veren gerçeklerle dolu yeni beyaz ama kirlenmiş sayfaLarDaha önce ettiği intihar maceraları qeldi aklna,hepsinde başarısızdı yne yapmak qeldi aklna kendine sordu 'acaba yapabilirmiyim???' Bi korkak olduğunu anladı artık hayatın yüklerini taşımaya mahkum bi ameleydi sadece,asqari ücretli ve parası ödenmeyen bi ameleyine zor olanı seçti,tembelliğiyle susmuştuoysa onu anlatıcak en kolay şeydi sessizlik,cevabı yoktu sorulara verse kaybederdi Şimdide kaybetmiştiAvuçları mutlu olmasına yeticek kadar dolmamıştı hiç bir zamanBi kaç qülümseme vardı ellerinde onlarda ellerini yıkayınca teninden arınıp qidiyorduSon bi kaç aydır tatmin olacak kadar qüldüğünü bile hatırlayamıyorduArtık yarınlar onun kırık dökük hayallerinden ibarettiGeceleri onsuz uyuyup,sabahLarı onsuz kaLkıcaktıÖlüm vardı akLının bir kenarında,aklna qeldiğinde yapmamaLıyım diyordu ama yapmamaLıyım demesinin sebeni neydiBu qünlerden hatta Haftalardan sonra içinde doğan bir umut olabilirmiydi ve önemLi olan bekLemeye değermiydi??

Muhammet Korucu (Sanrı)