Ateş ve su.....

Ateş bir gün suyu görmüş yüce dağların ardında
sevdalanmış onun deli dalgalarına
Hırçın hırçın kayalara vuruşuna,
yüreğindeki duruluğa
Demiş ki suya:
Gel sevdalım ol,
Hayatıma anlam veren mucizem ol


Su dayanamamış ateşin gözlerindeki sıcaklığa
al demiş;
Yüreğim sana armağan
Sarılmış ateşle su birbirlerine
sıkıca, kopmamacasına

Zamanla su, buhar olmaya,
ateş, kül olmaya başlamış
Ya kendisi yok olacakmış, ya aşkı
Baştan alınlarına yazılmış olan kaderi de
yüreğindeki kederi de

alıp gitmiş uzak diyarlara su

Ateş kızmış, ateş yakmış ormanları
Aramış suyu diyarlar boyu,
günler boyu, geceler boyu
Bir gün gelmiş, suya varmış yolu
Bakmış o duru gözlerine suyun,
biraz kırgın, biraz hırçın

Ve o an anlamış;
aşkın bazen gitmek olduğunu
Ama gitmenin yitirmek olmadığını
Ateş durmuş, susmuş, sönmüş aşkıyla

İşte o zamandan beridir ki:
Ateş sudan,
su ateşten kaçar olmuş

Ateşin yüreğini sadece su,
Suyun yüreğini
Sadece ateş alır olmuş

Can Yücel