Bozuldu bu sevda...

**Prof. Dr. Sinsi** · 06-23-2012

Gönül hep zora tutsak idi, hep uzaklara bağlı
Bir suret çizmiştim yüreğimin ortasına
Bir “sen” vardı içimde senden öte
Bir “sen” vardı içimde hep ulaşılmaz
Acı, keder, elemle beslenen bir “sen”
Sen geldin, öldürdün içimdeki “sen”i
Öldürdün benim öldüremediğim ölmeyeni
Artık ne nakış kaldı ne sevda
Seni gönlüme bağladığım ilmikler çözüldü
Bilmeceler cevabını buldu artık
Sen geldin çözüldü bu sevda

Yirmi dokuz harfin anlatmaya yetmediği
Kelimelerin, şiirlerin, destanların bile
Anlatmada aciz kaldığı
O el değmemiş, o ulaşılmaz sevda
Dolaşıyor şimdi dillerde
Artık ne sır kaldı ne sevda
Sen geldin; eridi, yok oldu, öldü bu sevda
Dışarıdaki sen girmeye çalıştın içime
İçimdeki “sen”in mahremiyeti yok oldu,çıktı dışıma
Duydu artık herkesNe sır kaldı ne sevda
Baharlara güz, dillere söz oldu bu sevda

Sığmazdın türkülereOysa şimdi türkü misali dillerdesin
Şarkılarda hep sen varsın
Öyle basit anlatıyorlar ki artık seni…
Artık ne sır kaldı ne sevda
Bak her dilde sen her dilde biz
Her telde sen ve her telde biz
Ceylan gibi yoz oldu
Rüzgarlara toz oldu
Her ele bir saz oldu bu sevda

Bir kural vardı: mahremiyet, sır ve sevda
Ve bunların kanunu-yüreğimin kanunu-
Artık ne kural kaldı ne kanun
Ne sır ne de sevda
Yalnız ölü bir suret:içimde ölen “sen”
Dışarıdaki sen çiğnedin kuralı
İçimdeki mahrem “sen”
Öldürdüler de çıkardılar seni dışıma
Artık ne kural kaldı ne kanun
Ne sır ne de sevda
Sen geldin bozuldu bu sevda

Çatık kara kaş yok artık karşımda
Öfken yok,zorluk, ulaşılmazlık yok
Dağlar yok,karanlıklar,ıstıraplar
Kederler,acılar, elemler yok
Nerdeler şimdi aaah! Nerdeler?
Söyleöldürdün de nereye attın
Yüreğimin “sen”ini besleyen çileleri
Artık hepsi yok oldu hiçbiri kalmadı
Artık ne kural kaldı ne kanun
Ne sır ne de sevda
İçimdeki “sen” öldü ve
Mezar taşıma yazıldı bu sevda

Halil Kocaman

06-23-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Bozuldu bu sevda... Gönül hep zora tutsak idi, hep uzaklara bağlı Bir suret çizmiştim yüreğimin ortasına Bir “sen” vardı içimde senden öte Bir “sen” vardı içimde hep ulaşılmaz Acı, keder, elemle beslenen bir “sen” Sen geldin, öldürdün içimdeki “sen”i Öldürdün benim öldüremediğim ölmeyeni Artık ne nakış kaldı ne sevda Seni gönlüme bağladığım ilmikler çözüldü Bilmeceler cevabını buldu artık Sen geldin çözüldü bu sevda Yirmi dokuz harfin anlatmaya yetmediği Kelimelerin, şiirlerin, destanların bile Anlatmada aciz kaldığı O el değmemiş, o ulaşılmaz sevda Dolaşıyor şimdi dillerde Artık ne sır kaldı ne sevda Sen geldin; eridi, yok oldu, öldü bu sevda Dışarıdaki sen girmeye çalıştın içime İçimdeki “sen”in mahremiyeti yok oldu,çıktı dışıma Duydu artık herkesNe sır kaldı ne sevda Baharlara güz, dillere söz oldu bu sevda Sığmazdın türkülereOysa şimdi türkü misali dillerdesin Şarkılarda hep sen varsın Öyle basit anlatıyorlar ki artık seni… Artık ne sır kaldı ne sevda Bak her dilde sen her dilde biz Her telde sen ve her telde biz Ceylan gibi yoz oldu Rüzgarlara toz oldu Her ele bir saz oldu bu sevda Bir kural vardı: mahremiyet, sır ve sevda Ve bunların kanunu-yüreğimin kanunu- Artık ne kural kaldı ne kanun Ne sır ne de sevda Yalnız ölü bir suret:içimde ölen “sen” Dışarıdaki sen çiğnedin kuralı İçimdeki mahrem “sen” Öldürdüler de çıkardılar seni dışıma Artık ne kural kaldı ne kanun Ne sır ne de sevda Sen geldin bozuldu bu sevda Çatık kara kaş yok artık karşımda Öfken yok,zorluk, ulaşılmazlık yok Dağlar yok,karanlıklar,ıstıraplar Kederler,acılar, elemler yok Nerdeler şimdi aaah! Nerdeler? Söyleöldürdün de nereye attın Yüreğimin “sen”ini besleyen çileleri Artık hepsi yok oldu hiçbiri kalmadı Artık ne kural kaldı ne kanun Ne sır ne de sevda İçimdeki “sen” öldü ve Mezar taşıma yazıldı bu sevda Halil Kocaman