Hasret; gözlerinden uzakta bir sevdaya sürgün ...

Sana içinde hasret olan sözler adıyorum

Hasret; gözlerinden uzakta bir sevdaya sürgün olan ve kimsesizliğin çocuksu bitaraf lığında İçimi yakan ateşin mükemmel edası Sen ve hasret Özdeş iki arzın; biri yer diğeri gök olan gürlemelerin meşalesi

Sana içinde hasret olan sözler adıyorum

-ki

yokluğunun fırtınasında bana kalan gözlerin olsun Boş bir uğraş değil seni bekleyişlerimde kelimelere saldırışım

İçimdeki magmanın lavlarını nasıl döküyorsam kelimelere bil ki hasretimi gergeflere işlemekle de nakkaş kesilmişim Bil ki yokluk ardı arkası kesilmeyen bir bekleyişle anılmaktır

-ki

bilirsin yokluğunun metafizik erguvanlarını Kandan beslenen kırağıdır sukutumda lal-u efgan kesilen taraflarım

Dilim pejmürde harflerin kırılgan kelimeleriyle dolu Sana sanki gel desem isyanın provasını yapmadan idam edileceğim darağacında Sana sanki gel desem; bütün efsunu kaybolacak çocukluğumun unutkan anlarında

Bu yüzden

Bu yüzden sana gel dememi bekleme Ardına kadar açılan kapımla bekliyorum üveyiğin kanat çırpınışlarıyla kelimelerime dolan sen'i Ve bekliyorum kursağımdaki ekmeği eritmeden sensiz yediğim günlerin büyüsüyle bekletiyorum susuzluğumun dudaklarımı çatlatan serinliğiyle

Sana içinde hasret olan sözler adıyorum



-ki

belki nisyana tutulur da kaybedersin bütün olmaması gereken düşleri Yıkarsın efsununu kaybeden magmatik ifadeleri Ve silersin belki de sukutumun hayali inzibatlarını

Kır ve parçala kurşun asker tasvirlerimi Ben sana hasretim Gelişinin ütopyasını kuruyorum Filozof yanlarım eskise de düşlerin gaddarlığından Hayali gelişler yazıyorum sana içimin iltimas kabul etmeyen yanlarıyla

Ve kayırmıyorum taht sürgünüyle yerini Sen yerinde duran ve uğruna savaşlar yaptığımsın Kaybetmeyi yaşasam da geceyle çatışmada sen benim olmalısın yine gözlerinden uzakta yaşasam da

Sana içinde hasret olan tümceler adıyorum

-ki gelmeden ölüm; sana son bir kere özleyişimin temsilcisi olsun De ki hasretimle ölen biriydi o