Gitmek bu kadarmı zor istanbul..

Gıtmelıyım demeye basladıgım andan ıtıbaren
Özlediğimi hissediyorum senı …
Daha yola dusmeden hasret kaplıyo ıcımı …
Karda donmak üzere ölümü beklercesine bedenım …
Ayrılıgın nefesi ensemde!!
Sessiz sessiz dokunuyo tenıme
Korku kaplıyo kabuslar susluyo ruyalarımı …
Yapamıcagımın derinden seslerini duyuyorum kulagımda…


Nedir arkamda bırakamadıgım …
Yoksa İstanbul senimi özlerim diye korkarım …
Masmavı boğazı ,galata koprusu ,özgurlugu anımsatan ıstıklal caddesınımı??
Isıl ısıl gecelerımi cıvıl cıvıl parklarını kalabalık ınsan suretlerınımı ?
Gezmekle bıtırılmeyecek tarıhınımı
Yoksa bağrında sakladıgın sevdıklerımın hasretımı telaşım …
Anne baba KARDES HASRETIMI…
DOST ÖZLEMİMİ
Beni sevenlerimi?, benim sevdiklerimmi ?


Oysakı İstanbul ne sen !ne bağrında barındırdıkların benım olmıcaksınızkı
Bir gun elbet ölüm gelince yureğimize bıtecek bu umarsızca tutku…
Ben ölümle ayrılmak ısterdım senden ve sevdıklerımden
Buyudugum bu sehırden ölüm ancak ayırır derdım

TAKİİİ…
SENİ İSTANBUL VE BAĞRINDA BARINDIRDIGIN TUM SEVDIKLERIM
BU DENLI BENI UZMESEYDINIZ EĞER…!!!!!
EĞER KOCA HEYBETİNLE BOĞMASAYDIIN BENI
GİDİPTE DÖNMEYESIM
YOKTU
İSTANBUL…
SENDEN …
VE TÜM SEVDİKLERİMDEN …