Yaşar Seyman

“Bir kelebek kadar ömrüm olsa, örgütlü yapılarda tüketirim”

Yaşar Seyman


YAŞAR SEYMAN/ SENDİKACI - YAZAR


17 Mart 1954, Erzincan doğumlu


Ankara Eğitim Enstitüsü’nü ve Bankacılık Enstitüsü’nü bitirdi, İş yaşamına İş Bankası’nda başladı 1976–1987 arası çalıştı Bu dönemde sendikacılık yaptı, 1983’ten bu yana BASİSEN (Banka ve Sigorta İşçileri Sendikası) Ankara ve İç Anadolu bölge başkanlığını sürdürüyor Bir dönem CHP’de Genel Başkan Yardımcılığı yaptı İlk yazısı (“Ozan Ali Yüce ile Söyleşi”) 1982’de Hürriyet Gösteri’de yer aldı Daha sonraki yıllarda yazılarını Milliyet, Cumhuriyet gazetelerinde yayımladı Yedi yıl Bizim Gazete’de köşe yazarlığı yaptı 14 Nisan 2004’ten bu yana Birgün’de köşe yazarlığı yapıyor Sendikacı-yazar olarak yaşamını Ankara’da sürdürüyor Hüznün Coşkusu Altındağ ile 1986 Akademi Kitabevi araştırma inceleme ödülünü aldı Aynı kitap 1993’te oyunlaştırıldı, Devlet Tiyatrolarında sahnelendi 2005’te bu kez müzikal olarak, Van Devlet Tiyatrosu’nda oynandı 1993 Sanat Kurumunca övgüye değer yazar ödülünü ve 1995 Kültür Bakanlığı Özel Ödülünü aldı 1998’de Sabah gazetesince Cumhuriyet’in 75 Yıldönümü nedeniyle seçilen Aydınlanmanın 75 kadınından biri oldu

13 Nisan 2007 ‘de Çağdaş Gazeteciler Derneği makale dalında ödülü


23 Nisan 2007 Global Unıon ( UNI) tarafından verilen ‘ Avrupa’nın Başarılı Kadın Sendikacısı Ödülü’nü Atina’da aldı


ESERLERİ

Hüznün Coşkusu Altındağ (1986), Umut Gün Işığında (öykü, 1990), Kadın ve Sendika ([1992]), Yüksek Sesle Düşünmenin Tam Sırasıdır, (1997), Söz Sözü Açtı mı? (söyleşi, Hasan Harmancı ile,1998),Umut Gün Işığında (2000), Fındık Çiçek Açınca (2002), Kadının Türküsü metin yazarı (müzikal, 3 Nisan 2004’te Almanya-Oberhausen’de 12 bin kişi izledi)

Yer aldığı iki eser

Aydınlanmanın Kadınları (1998), Kadınlar Olmadan Asla (1998),

Yüzlerce paneller, tartışmalar yönetti ve konuştu

Örgütlü toplum ve örgütlü birey olmayı savundu

SODEV, BASİDAV, BASİSEN, TÜRK – İŞ, Yazarlar Sendikası, Edebiyatçılar Derneği, Dil Derneği ve PEN üyesi