orhan şaik gökyay

ORHAN ŞAİK GÖKYAY

________________________________________


16 Temmuz 1902'de Kastamonu İnebolu’da doğdu 1994'te İstanbul’da yaşamını yitirdi Ortaöğrenimini Aydın ve Kastamonu'da tamamladı 1922'de Ankara Muallim Mektebi'ni bitirdi Bir süre ilkokul öğretmenliği yaptı Ardından 1927'de Kastamonu Lisesi'nden, 1930'da İstanbul Yüksek Öğretmen Okulu Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü'nden diploma aldı Çeşitli liselerde edebiyat öğretmenliği yaptı 1939'da Ankara Musiki Muallim Mektebi'ne müdür olarak atandı 1947-1951 arasında Galatasaray Lisesi'nde öğretmenlik, 1951-1954 arasında İngiltere'de öğrenci müfettişliği ve kültür ateşeliği yaptı 1960-1962'de Londra Üniversitesi'nde Türk dili okutmanı olarak çalıştı 1969'da İstanbul Eğitim Enstitüsü'ndeki edebiyat öğretmenliği görevinden emekliye ayrıldı 1984'ten sonra Marmara ve Mimar Sinan üniversitelerinde divan edebiyatı dersleri verdi Aruzla yazdığı ilk şiirleri Kastamonu’da yayınlanan "Açıksöz" dergisi ile Balıkesir’de kendisinin yayınladığı "Çağlayan" dergisinde çıktı Ardından hece veznine döndü Önceleri âşık tarzına uygun, çoğunlukla ulusal konuları işleyen lirik şiirler yazdı 1940'lardan sonra edebiyat tarihi, folklor ve halk edebiyatı araştırmalarına yöneldi Eski metinleri inceledi, eklediği notlarla birlikte sadeleştirilmiş basımlarını hazırladı Kendi şiirlerini kitap olarak yayınlamadı Yalnızca 5 şiirini İngilizce çevirileriyle birlikte Birkaç Şiir-Poems kitabında topladı

________________________________________


ESERLERİ


ŞİİR:

Birkaç Şiir-Poems (1976)


SADELEŞTİRME-DÜZENLEME:

Dede Korkut (1938)

Bugünkü Dille Dede Korkut Masalları (1939)

Dedem Korkudun Kitabı (1973)

Katip Çelebi Hayatı, Şahsiyeti, Eserleri (1957)

Katip Çelebi’den Seçmeler (1938)

Kabusnâme (1944, Mercimek Ahmed'in Keykâvus'undan çeviri)

Eşkâl-i Zaman (1969, Ahmet Rasim'den)

Ferah-Cerbe Fetihnâmesi (1975, Zekeriyazâde'den)

Mevâ-idü'n Nefâis fi Kavaidi'l Mecâlis (Görgü ve Toplum Kuralları Üzerinde Ziyafet Sofraları) (2 cilt, 1978, Gelibolulu Mustafa Âli'den)

Hâlâtü'l Kahire mine'l Adâti'-z Zâhire (1984)


ELEŞTİRİ:

Destursuz Bağa Girenler (1982)







BEYAN-I AŞK


Âşıkım, başımda savrulup esen

Cünûn ikliminin bir hevâsıdır

Kalbimden yarattım sevdalımı ben

O, aşk cennetinin ilk Havvâ'sıdır


Önünde nebiler günahkâr olur

Bedbahtlar aşkıyla bahtiyar olur

Ayak bastığı yer çemenzâr olur

Bu, ona hilkatin iltimasıdır


İns ü cin tapmada cemaline hep

Bir şair taparsa ne olur acep

Bendeki bu garip hallere sebep

Elinin elimle bir temasıdır


Bir seher vaktiydi daldım hayale

Rast geldim hüzn ile giden leyâle

En sonra bildim ki beni bu hale

Düşüren o şûhun tek iymâsıdır


Konmadı zülfüne gönül bilerek

Hayrandır; uçmayı unutsa gerek

Düşmedim bu hale ben şimdiye dek

Bu, başımın ilk ve son hummâsıdır


Şaik dehr içinde çok âlem gördü

Sevdiğinden az-çok bir sitem gördü

Derse ki; hep hicran, hep elem gördü

Divane gönlünün iftirasıdır



ORHAN ŞAİK GÖKYAY