Pir Sultan Abdal

**Prof. Dr. Sinsi** · 06-25-2012

Hayatı hakkında kesin bir bilgi yoktur

Sivas’ın Banaz köyünde doğmuştur

Asıl adı Haydar’dır

Divan edebiyatının etkisinde kalmadan, sözlü edebiyatın birikimlerinden yararlanarak kendine özgü duru bir dil oluşturmuştur

Şu kanlı zalimin ettiği işler

Gaip bülbül gibi zâreler beni

Yağmur gibi yağar başıma taşlar

Dostun bir fiskesi pareler beni

Dar günümde dost düşmanım bell’oldu

On derdim var ise şimdi ell’oldu

Ecel fermanı boynuma takıldı

Gerek asa gerek vuralar beni

Pir Sultan Abdal’ım can göğe ağmaz

Hak’tan emrolmazsa ırahmet yağmaz

Şu ellerin taşı hiç bana değmez

İlle dostun gülü yaraler beni

Alçakta yüksekte yatan erler

Yetişin imdada aldı dert beni

Başım aldı hangi yere gideyim

Gittiğim yerde buldu dert beni

Oturup benimle ibadet kıldı

Yalan söyledi de yüzüme güldü

Yalın kılıç olup üstüme geldi

Çaldı bölük bölük böldü dert beni

Üstümüzden gelen boran, kış gibi

Yavru şahin pençesinde kuş gibi

Seher sabahında rüya, düş gibi

Çağırta bağırta aldı dert beni

Abdal Pir Sultan’ım gönlüm hastadır

Kimseye diyemem gönlüm yastadır

Bilmem deli oldu bilmem ustadır

Şöyle bir sevdaya saldı dert beni

******************

Seyyah olup şu ölemi gezerim

Bir dost bulamadım gün akşam oldu

Kendi efkârımca okur yazarım

Bir dost bulamadım gün akşam oldu

İki elim kalkmaz oldu dizimden

Bilmem amelinden bilmem özümden

Akıttım kanlı yaş iki gözümden

Bir dost bulamadım gün akşam oldu

Yine boralandı dağların başı

Akıttım gözümden kan ile yaşı

Emaneti alır ol veren kişi

Bir dost bulamadım gün akşam oldu

Bozuk şu cihanın pergeri bozuk

Yazıktır şu geçen ömrüme yazık

Tükendi daneler kalmadı azık

Bir dost bulamadım gün akşam oldu

Pir Sultan’ım eydür ummana dalam

Gidenler gelmedi haberin alam

Abdal oldum çullar giydim bir zaman

Bir dost bulamadım gün akşam oldu

06-25-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Pir Sultan Abdal Hayatı hakkında kesin bir bilgi yoktur Sivas’ın Banaz köyünde doğmuştur Asıl adı Haydar’dır Divan edebiyatının etkisinde kalmadan, sözlü edebiyatın birikimlerinden yararlanarak kendine özgü duru bir dil oluşturmuştur Şu kanlı zalimin ettiği işler Gaip bülbül gibi zâreler beni Yağmur gibi yağar başıma taşlar Dostun bir fiskesi pareler beni Dar günümde dost düşmanım bell’oldu On derdim var ise şimdi ell’oldu Ecel fermanı boynuma takıldı Gerek asa gerek vuralar beni Pir Sultan Abdal’ım can göğe ağmaz Hak’tan emrolmazsa ırahmet yağmaz Şu ellerin taşı hiç bana değmez İlle dostun gülü yaraler beni Alçakta yüksekte yatan erler Yetişin imdada aldı dert beni Başım aldı hangi yere gideyim Gittiğim yerde buldu dert beni Oturup benimle ibadet kıldı Yalan söyledi de yüzüme güldü Yalın kılıç olup üstüme geldi Çaldı bölük bölük böldü dert beni Üstümüzden gelen boran, kış gibi Yavru şahin pençesinde kuş gibi Seher sabahında rüya, düş gibi Çağırta bağırta aldı dert beni Abdal Pir Sultan’ım gönlüm hastadır Kimseye diyemem gönlüm yastadır Bilmem deli oldu bilmem ustadır Şöyle bir sevdaya saldı dert beni ****************** Seyyah olup şu ölemi gezerim Bir dost bulamadım gün akşam oldu Kendi efkârımca okur yazarım Bir dost bulamadım gün akşam oldu İki elim kalkmaz oldu dizimden Bilmem amelinden bilmem özümden Akıttım kanlı yaş iki gözümden Bir dost bulamadım gün akşam oldu Yine boralandı dağların başı Akıttım gözümden kan ile yaşı Emaneti alır ol veren kişi Bir dost bulamadım gün akşam oldu Bozuk şu cihanın pergeri bozuk Yazıktır şu geçen ömrüme yazık Tükendi daneler kalmadı azık Bir dost bulamadım gün akşam oldu Pir Sultan’ım eydür ummana dalam Gidenler gelmedi haberin alam Abdal oldum çullar giydim bir zaman Bir dost bulamadım gün akşam oldu