Ruhumun Figanı Dinmiyor, Dil Sukut Ediyor!

Ey sevgili
Şimdi nerdesin söyle
Öyle yaralıyım ki seni özleyince

Nerede kaldı
Bıraktığın o şefkatin
Seninle anılan gül bitmeyen sevgin

Yüreğim yanıyor
Her an çaresiz seni anıyor
İçimiz kanıyor, rahmetini arıyor

Ümmet kaynıyor
Kime yaslansa dağılıyor
Senin aşkına yanıyor hasretinle inliyor

Ne olur ey Nebi
Bir ses katresi dahi kâfi
Ümmetin olmanın kadrini bilemedik

Bıraktığın değere
Bizler hiç sahip çıkamadık
Dağıldık şevksiz bir denize daldık kaldık

Ey mübelliği mücteba
Efendimsin elçisin rahmetsin şerefsin
Her şeyimizsin, nihayetimizsin şefaatçimsin

Sen bilirsin,
Bizzat sen haber vermiştin
Öyle mahzunum ki hezeyanım hadsiz

Nefsim rezalet içinde,
Kalmadı artık meclisler, şuralar,
Müctehidler, önderler hadsiz, desteksiz

Bizler şimdi sensiz
Yalnız ve biçareliğimle ahenksiz
Kokusu gizleyen güllerin şevksiz hepimiz hasretiz


Mustafa CİLASUN