Zarafet

Zarafet kelimesinin içini doldurabilecek özellikler nelerdir? Acaba hiç düşündünüz mü, zarif insan kime denir?

Zarif kelimesi zarf kelimesi ile aynı köktendir Zarf, 'içine bir şey konulan kap' anlamını taşır Mektup zarfı gibi O halde zarif insan da, 'içinde latif ve hoş şeyler bulunan kişi' anlamına gelecektir Soru şu:
Zarafetin içini dolduran bu latif ve hoş seyler acaba nelerdir? !

Zarif olmanın ilk şarti hiç şüphesiz nazik olmaktir Nazik olmanin ilk şartı da hatayı kendinde aramak Konfüçyüs, insaniyeti tanımlarken 'Kendine hakim olmak ve nezaketli olmak' der Bu bir bakıma zarafetin de tanımıdır Çünkü zarif kişi hiç kimseye zararı dokunmayan, bilakis kendisinden çevresine güzellik ve iyilik yansıyan kişidir Zarafeti olmayan, nezaketle terbiye edilmeyen bütün varlıklar, gitgide canavarlaşır O halde zarafet haddi aşmamak da demektir Haddi aşan her şey çevresine zarar verir çünkü

Rüzgar, saba yeli yahut meltem iken güzeldir de haddini aşıp şiddetlenince fırtınaya, boraya, kasırgaya durur Dalgalar belli bir ahenkle sahile vururken hoşa gider de şiddetini artırınca çevresini yıkmaya başlar Sevgi belli ölçülerde erdemdir de haddi aşınca adı ask olur, cinnete varır
Yerinde bir öfke edep içindir de haddi aşınca insanı katil eder Şakanın normali nükte ve mizahtır; ama aşırısı maskaralık olur Velhasil zarafet bir itidaldir Hani mevsimler içinde bahar gibi Kış ve yaz haddi aşan hava şartlarıyla vardır; ama baharda sıcak ile soğuğun, gece ile gündüzün, belki tabiattaki ölüm ile canlılığın eşit ve dengeli oldugu görülür Bunun insan ruhuna yansıması da aslında insanin itidali, fıtratın en beğenilen yüzüdür İnsan ruhu iyilik ve güzellik ile gerçek kimligine kavuştuğuna göre, bir bahar zarafeti de insana en uygun olan tavrı sunar Ne buyrulduğunu biliriz: 'İşlerin hayırlısı, orta hallice olanıdır 'Bu düstur, derinine bakıldığında, aşırılıktan kaçmaktan öte zarafeti bize telkin etmektedir

Her tavrın bir zarafeti vardır Oturmanın, kalkmanın, iş görmenin, eşyaya bakmanın, sosyal ilişkilerin, çalışmanın, dinlemenin ve tabii söz söylemenin Gönüllerdeki zarafet dışa yansıdıkça hayat güzelleşir ve kalite kazanır Söz gelimi sanat eserleri ancak zarif bir duyuş, zarif bir bakış ile ortaya çıkabilir Sözün zarafeti şiir, rengin zarafeti resim, taşın zarafeti mimari, sesin zarafeti beste olarak dışa yansıdığı vakit eşya da zarafet kazanır ve sanat olur O halde sanatın kullandığı yöntem, baştan başa bir zarafetten ibarettir Ortaya çıkan şey edepten sıyrılmış olsa bile yöntemin zarafetine halel getirmez

Eşyanın zarafeti insanın ona yükledigi anlam ile ölçülür Çivi, iğne, çengel, giyotin, mengene, kerpeten vb eşya bir zindanda da bulunabilir, bir cilt evinde de Zindanda aynı eşya ile işkence yapılır ama cilt evinde onlar bir sanat eseri için vardır Yani birisi nezaket ve zarafet adına kullanılır, diğeri nezaketsizlik ve zulüm adına Birinden estetik, diğerinden kötülük çıkar Bunlardan ilki insan tabiatina uygun olan, diğeri onu insanlıktan çıkaran tavırlar olduğuna göre insanlığın da ölçüsü zarafete vabeste kalır İnsaniyetli olmak demek, önce zarif olmak demektir

Zarif kişide bulunmasi gereken özellikler arasında yüzün aydınlığı, vücut ve elbisenin temizliği, güzel koku sürünme, görünümün iç açıcı oluşu, konuşmanın düzgün ve akıcılığı, fikirlerin mantık ve akıl çerçevesinde olması, müstehcenlikten kaçınma ve pis şeylerden uzaklasma gibi özellikler vardir
Buna gülümseme, kararlılık, samimiyet, tek yüzlülük, sevgi, takdir hissi vs de eklenebilir Ama bizce hepsinden önemlisi sözün güzel olmasıdır Sözün güzel olmasından kasıt, onu düzgün ve akıcı ifade etmekten, süslemekten ziyade içinin dolu olması, değerli bir fikri ifade etmesi, yüksek anlamlar taşıması, yapıcı olması, gönül almasıdır Yerinde bir teşekkür, uygun bir selamlaşma, gerektiginde özür dileyiş, takdir ve sevgiyi ifade gibi Bunlar yoksa mutluluk yoktur çünkü Yani ki söz, candan ibarettir
Ve canın tek gıdası zarafettir

İskender Pala